Ciągle myślisz, że masz czas
Bo przecież świat istnieje już ponad 2000 lat

A potem zostaje tylko żal,
Że nie wykorzystałeś swojej szansy

Okres Wielkiego Postu to piękny, kolejny dar od Pana Boga. Dar od Najwyższego dla nas, grzeszników, ludzi małej wiary, wiecznie gdzieś błądzących.

Wielu by się znalazło, którzy uznaliby ten okres przygotowawczy do Wielkiej Nocy, za coś przestarzałego. Parę tysięcy lat temu żył mężczyzna, który spędził 40dni na pustyni, poszcząc i walcząc ze Złym. Niejeden stwierdzi, że to brzmi kompletnie bez sensu. I nawet można takiej osobie przyznać rację. Takie suche zdanie brzmi irracjonalnie. Zmienia ono jednak diametralnie swoje znaczenie, kiedy poświęcimy trochę czasu na poznanie głębi tego działania.

Czy faktycznie bez sensu jest czas oddania się Bogu? Czy absurdalnym jest wsłuchanie się we własne wnętrze? Poświęcenie czasu na odnalezienie na nowo własnej duszy? Czy można liczyć, jako stracony czas nawrócenia? Odpowiedź jest prosta: nie.

W Popielec wchodzimy w nowy okres w naszym życiu. Może to już niektórym wydać się nudne, rok w rok to samo. Nie jeden ma zawsze te same postanowienia. Inny westchnie, że znowu trzeba sobie odmówić słodyczy. Zrodzą się pytania: I na co to wszystko? Czy to takie konieczne? Jeżeli postrzegamy Wielki Post, jako okres katowania się nad własną osobą, to nie da się zaprzeczyć, że to kompletnie bez sensu. Tylko czy faktycznie o to chodzi w poście? Czy naszym postanowieniem ma być niejedzenie słodyczy? Czy takie jest meritum?

Post nie powinien być przeżyciem wyłącznie cielesnym. Nie powinien się opierać na postanowieniach opartych wyłącznie na niejedzeniu czegoś. Post to coś więcej niż przymuszenie do diety. To przede wszystkim przeżycie duchowe. Niejednokrotnie odmieniające nasze dotychczasowe życie. Nie można stwierdzić, że pościłem w tamtym roku, nic to nie zmieniło to, po co się męczyć. A po co się rozwijać? Każdy chce się rozwijać, żeby być lepszym człowiekiem, chcemy posiąść większą wiedzę. I takim krokiem do rozwoju jest okres Wielkiego Postu.

Co roku mamy nową szansę na zmienienie siebie, zmienienie swojego życia. Co roku. Może kiedyś Ci się udało głęboko przeżyć Post, a może nie odczułeś żadnych zmian. Nie ma to znaczenia. Jak pisał św. Alfons: „Najważniejsza jest chwila obecna! Czas przeszły już do ciebie nie należy; przyszły nie jest w twojej mocy; na czynienie dobrych uczynków masz tylko czas teraźniejszy.” Uczyń coś dobrego dla samego siebie. Znajdź w sobie tyle chęci, byś zechciał przysiąść i zastanowić się nad swoim życiem. Odnajdź w sobie pragnienie poprawy i wytrwaj w tym. Wielki Post to tylko zalążek do tego. Swego rodzaju motywator. Wystarczy tylko Twoja wola, a siły same przyjdą z góry. Za określeniem Wielkiego Postu tak naprawdę nie kryje się nikt inny jak Jezus. Oddaj Mu swoje życie. Pomódl się o pomoc w zmianach. On podźwignie Twój krzyż razem z Tobą. Nie przegap swojej szansy!

Pan dał Ci w prezencie Życie Wieczne.
Co dasz Mu w zamian?

Beata Słowik