W listopadowy czas wspominamy tych, którzy już zmarli, a byli nam bliscy lub po prostu ich znaliśmy. Ufamy, że mają odpoczynek i duchową radość w Niebie.
W Hospicjum Bonifratrów przy ul. Poświęckiej we Wrocławiu obejmujemy opieką pacjentów nieuleczalnie i ciężko chorych; co jakiś czas przeżywamy ich odejścia z tego świata. Wielu z nich ma świadomość krótkiego czasu, który im pozostał. My pragniemy, aby ten czas dobrze przeżyli, zabezpieczeni od strony medycznej i duchowej.
Z myślą o chorych w dniach 31 października do 1 listopada na cmentarzach komunalnych Osobowice, Grabiszyn, Psie Pole oraz na cmentarzach parafialnych: św. Wawrzyńca przy ul. Bujwida, Świętej Rodziny na Sępolnie i św. Maurycego przy ul. Działkowej, będziemy kwestować na rzecz Hospicjum Bonifratrów. W miarę możliwości szykujemy też kwestę na cmentarzu w Ziębicach i Ząbkowicach Śląskich.
Bardzo proszę wszystkich, którzy mogą podczas tegorocznej kwesty służyć swoim czasem i zaangażowaniem, aby zgłosili się do mnie lub do Agaty – koordynatora wolontariatu.
Br. Sadok Snopek tel.: 695 858 529, mail
Adres poczty elektronicznej jest chroniony przed robotami spamującymi. W przeglądarce musi być włączona obsługa JavaScript, żeby go zobaczyć.
Agata Wołk tel.: 537 409 506, mail
Adres poczty elektronicznej jest chroniony przed robotami spamującymi. W przeglądarce musi być włączona obsługa JavaScript, żeby go zobaczyć.
Potrzebujemy wolontariuszy jako koordynatorów do kontaktu z młodzieżą, potrzebujemy osób które będą bezpośrednio kwestować na cmentarzach stojąc z puszkami na ofiary, by wspomóc działalność Hospicjum.
Kwesta odbywa się w godzinach 9-17, można się zapisywać na godzinowy czas kwestowania np. 9-10 lub 10-12 itp.
Szczęść Boże!
Przeor konwentu bonifratrów pw. Trójcy Przenajświętszej we Wrocławiu, br. Sadok Wojciech Snopek OH
Zapraszamy na warsztaty online dla kobiet pt. „Tajemnice kobiety”.
4 grudnia 2021 9:30 – 14:00
Czy wiesz, że słowa RUAH (hebr.) i PNEUMA (grec.) oznaczające w Biblii Ducha, tchnienie, wiatr i powietrze są rzeczownikami rodzaju żeńskiego? Jeśli chcesz odkrywać swoje piękno i nieskończoną wartość, pochylając się medytacyjnie nad kolejnymi etapami twego życia (tymi, które już przeszłaś; tym, na którym teraz jesteś i tym, który przed Tobą), to zapraszam Cię na to doświadczenie. Przeżyjemy ciepłe spotkanie, podczas którego zaproszę Cię do indywidualnej pracy, medytacji, prostego ruchu… Podzielę się także sobą – sporo już doświadczyłam i czekam na więcej. Niech podczas tego spotkania otoczy nas ONA – BOŻA RUAH.
Z tej strony Mariusz Stańco ze Wspólnoty "On Jest" na Strachocinie. Wraz z żoną Martą jesteśmy członkami Diakonii Misyjnej Ruchu Światło-Życie.
W ostatnim czasie nawiązaliśmy kontakt z Siostrą Hanną Gnatowską, która pracuje w Kamerunie. Na stronie internetowej Waszej Wspólnoty znaleźliśmy list, który pisała do przyjaciół misji.
W liście tym pisze o swoich radościach i troskach. Pisze również o płocie, ktorym chciałaby ogrodzić teren szkoły... Do tej pory jest to największe marzenie Siostry Hanny.
Podjęliśmy się tego zadania i zamówiliśmy ogrodzenie. Teraz zbieramy pieniądze, by opłacić ogrodzenie i transport. Gdybyście mogli udostępnić w Waszej wspólnocie naszego maila z tą informacją, bylibyśmy bardzo wdzięczni.
Lectio Divina to modlitwa Słowem Bożym. Powstała już w starożytności.
Opiera się na czterech elementach: Lectio, Meditatio, Oratio, Contemplatio.
Lectio - uważne, głośne czytanie wybranego fragmentu Biblii. Meditatio jest analizą i rozważaniem przeczytanego fragmentu (jeśli praktykowana w grupie, to połączona z dzieleniem). Oratio to modlitwa, płynąca z treści Meditatio. Wołanie, które jest efektem słuchania. Wreszcie ostatnia część to Contemplatio, gdy odkładamy czytane teksty, zamykamy oczy i zanurzamy się w ciszy. Contemplatio wymaga od naszego umysłu wyciszenia, oczyszczenia z hałasu myśli, który na codzień nam towarzyszy. Sprzyja temu modlitwa jezusowa, trening oddechu i oczywiście częsta praktyka.
We Wrocławiu spotyka się kilka grup stosujących Lectio Divina. W większości są one związane z ruchem "Przyjaciele Miłości Miłosiernej" i można znaleźć je w parafiach:
NMP Matki Pocieszenia, ul. Wittiga 10, spotkania w środy o godz. 19:10 (po Mszy) - prowadzenie: Joasia i Paweł
św. Faustyny, ul. Jackowskiego 40, spotkania w czwartki o godz. 18:30 (po Mszy)
św. Augustyna, ul. Sudecka 90, spotkania w soboty o godz. 12:30 (po Mszy)
Oprócz tego, aktywnie działa grupa modląca się Lectio Divina metodą Vigan, prowadzona przez dwoje teologów: parafia Najświętszej Marii Panny Bolesnej, ul. Tatarakowa 1, spotkania co drugi wtorek o godz. 19:00.
02.09.2021 mija rocznica urodzin Rudolfa Weigla - wynalazcy pierwszej na świecie szczepionki przeciw tyfusowi plamistemu. Do dziś postać ta pozostaje w cieniu, a szkoda - zasługuje bowiem na powszechne uznanie.
Poniżej dwa filmy o Weiglu: pierwszy na poważnie, drugi nieco na wesoło.
Brązowy medalista Igrzysk Olimpijskich w Tokio w biegu na 800 metrów, Patryk Dobek, zaraz po wyścigu wyciągnął i ucałował krzyżyk. Lekkoatleta nie ukrywa swojego przywiązania do wiary, o czym opowiada w rozmowie z Radiem Szczecin.
Sportowiec śpiewa w chórze w cerkwi prawosławnej w Szczecinie. Lekkoatleta pochodzi z Osowa, małej miejscowości na Kaszubach w województwie pomorskim. W Szczecinie mieszka od 2015 r. Do stolicy Pomorza Zachodniego przyciągnęła go miłość i studia na Uniwersytecie Szczecińskim, a o swoim przywiązaniu do Boga zdecydował się opowiedzieć w audycji „Religia na fali” w Radiu Szczecin.
Piotr Kołodziejski: Jak podkreślasz, trening to nie wszystko. Jest też modlitwa…
Patryk Dobek: Modlitwa powinna być. Rozmowa z Bogiem i Jezusem Chrystusem pomaga na pewno każdemu człowiekowi, ponieważ to jest droga do spełnienia i do tego, żeby dążyć do wiecznego życia, które będzie po śmierci.
Czy łatwiej jest trenować i startować z Jezusem w sercu? Czy podczas samego treningu lub startu nie myśli się o sprawach duchowych?
– Odbieram to tak, że bieganie to nie tyle mój zawód, ale i talent. Otrzymałem talent od Boga i staram się go pomnażać tak, jak jest o tym napisane w jednej z Ewangelii, w przypowieści. Dlatego staram się do tego spokojnie podchodzić, ponieważ różni święci ojcowie, a także niektórzy wykształceni ludzie mówią mi na temat sportu, żeby się nie wywyższać i nie nasiąknąć pokusą sławy, bo to z mojego punktu widzenia najszybsza droga do upadku, oczywiście duchowego.
Mówisz o niebezpieczeństwie, które czyha na sportowca, który odnosi sukces, ale też pewnie to niebezpieczeństwo czyha na każdego człowieka w karierze zawodowej. Jak radzisz sobie z tym. Mówisz o ojcach Kościoła, dużo czytasz tego nauczania, żeby nie popaść w taki stan, który może prowadzić do upadku?
– Staram się zagłębiać w takie wiadomości. Biorę też wszystko według własnej miary. Nie mogę udźwignąć wszystkiego. Medal olimpijski to kolejna próba w moim życiu i to dla mnie kolejny sprawdzian: czy wykorzystam to w naturalny sposób, czy pójdzie to w inną stronę.
Jak wygląda praktykowanie wiary na co dzień? Masz czas na modlitwę, czy czasem przychodzisz po treningu i jedyne, na co masz ochotę, to sen?
– Wydaje mi się, że człowiek może się modlić w każdej chwili, prosić Boga o pomoc i rozmawiać z nim. Czy jedziemy samochodem, czy jedziemy do pracy, czy również na treningu. Oczywiście jest prawiło modlitewne, według cerkwi prawosławnej Patriarchatu Moskiewskiego, czyli modlitwy poranne i wieczorne. Jeśli ktoś jest jednak bardzo zmęczony po treningu, to liczę na to, że Bóg to zrozumie, bo On jest Miłosierny i rozumie każdą słabość i każdego człowieka. On zawsze nam przebacza. (.....)
