Ta wiosna zakwitła trumnami,
zielonym morzem pod pałacem prezydenta,
zniczami rozgorzała.
Świergot ptaków zagłuszyły marsze.

Zakochani
umawiali się na trasie konduktów,
harcerze
ćwiczyli zręczność brodząc w falach żałobnych lampek.

Jasne suknie sczerniały,
śmiech płaczem spłynął.

W tych polskich dniach kwietniowych
roku dwa tysiące dziesiątego.

Anna Zawadzka