Sobota, ostatni dzień naszych rekolekcji, Uroczystość Najświętszej Maryi Panny Częstochowskiej, była dla nas prawdziwą ucztą duchową i Słowa. Zwieńczeniem całych naszych rekolekcji była uroczysta Msza Święta. Mieliśmy okazję wysłuchać w tym dniu konferencji na temat Eucharystii jako Uczty, homilii związanej z cudem przemiany wody w wino oraz świadectw kilku uczestników. Był to również czas podziękowań dla wielu, wielu osób, dzięki którym te rekolekcje okazały się być tak dobrym czasem.

Eucharystia jest Ucztą. Jest ucztą paschalną, ucztą dziękczynną, ucztą ofiarną. Wymiar uczty zawiera w sobie pozostałe aspekty, które dotąd rozważaliśmy. To, że możemy spożywać ją razem z naszym Panem jest wielką łaską. Przecież do stołu, do wspólnego spożywania posiłku zaprasza się osoby bliskie – rodzinę, przyjaciół. Bóg ciebie zaprasza do swojego stołu. Trzeba za to często dziękować. 

W czasie Uczty Eucharystycznej Pan jest łamany. A ty spożywasz całego Jezusa – i bóstwo, i człowieczeństwo. Spożywasz także cały Jego ból, Jego rozdarcie spowodowane niezgodą między braćmi. Dlatego na początku Mszy w sposób szczególny każdy z nas powinien przepraszać: za to, co rozwaliłem w innych, za bariery, które zbudowałem, za rozbicie jedności, do którego się przyczyniłem.

Warto zwrócić również uwagę na sens znaku pokoju. Jest to nie tylko gest wzajemnego przebaczenia sobie. Podanie ręki jest również pożegnaniem. „Pokój z tobą. Żegnaj. Gdyż jestem gotowy i idę za ciebie umrzeć.”

Nie wiem, czy nasze sobotnie pożegnania miały taki wymiar, ale jedno wiem na pewno – po tych kilku dniach wspólnie spędzonych, do łatwych nie należały…