Siadłam cicho
Marią
u Twoich stóp Rabbuni,
(Marta we mnie
prawie
zamilkła
już nie optowała
za bezwzględnym priorytetem działania
służbą, służbą, służbą
totalną
rozdawaniem
bez napełniania
opróżnionych sakw).

Mówiłeś wersetami Pisma
o Dobrej Nowinie.
Chłonęłam wszystkie słowa
myśli, sugestie,
rozważałam w swym sercu
starannie.
Zarazem jednak odpoczywałam
w ich jednoznacznej prawdzie
w ich spokojnej mocy
dającej oparcie
chociaż (ponieważ?)
Dobra Nowina
nie wyznacza kierunku drogi
- proponuje.

Ty, Mistrzu
też pewno odpoczywałeś
     od nienawiści nienawidzonych
     od krzywd czynionych bezbronnym
     a choćby tylko
     tylko?
     obojętności pełnej rytuałów
     - ani zimnych ani gorących -
     tylu z nas, chrześcijan
     metrykalnych.
Cieszyłeś się
że przyszłam, słucham, adoruję.

Może więc
cichym trwaniem
u Twoich stóp, Rabbuni
w tym momencie
służyłam Ci najlepiej.
Byłeś radosny, przez chwilę.

Anna Zawadzka