Zazdroszczę Panu Cogito
który
swoją przepaść
"przykrywając starannie kawałkiem starej materii"
mógł pozostawić za progiem domu

moja przepaść przywarła
jak skóra
     zbyt delikatna i wrażliwa na wszelkie żywioły
     to znów
     (w bradzo nieodpowiednich momentach)
     gruboskórna
nie zdejmę
nawet w przedpokoju
jest ze mna przy łamaniu chleba
i w sennych marzeniach

czy dlatego
że
wzorem Pana Cogito
nie zasypałam jej
nim wyrosła
kilkoma garściami piasku
a mogłam

Anna Zawadzka