Nasze domy stoją pewnie, nie mamy trzęsień ziemi, niespodziewanych tąpnięć. Czujemy się bezpiecznie. Może trochę - w Polsce, zwłaszcza na wschodzie - obfity śnieg wadzi.

Jeżeli wszystko jednak się rozsypie, nagle albo powoli, co ci pozostanie? Czy znajdujesz w sobie coś niezniszczalnego?

To, co ci pozostanie, jest twoim domem. Czas niweczy wszystko, budynki, samochody, telefony, karty do bankomatów. Jeszcze bardziej niwecząca jest śmierć, która nie dobiera się do rzeczy, ale do ciebie.

Zacznij budować dom, który przetrwa i czas i śmierć. Przyjdą wszystkie możliwe burze, wichry i zawieruchy, które będą próbować cię zniszczyć. Nie runiesz, jeśli mieszka w tobie Bóg.

Po to jest czas przypominania Bożego Narodzenia, zwiastowania go, abyśmy pamiętali, że żaden czas ani żadna śmierć nie ima się domów Bożych.

 Panie Jezu, wybrałeś mnie na swój dom. Wybrałeś, abym przetrwał i nie przeminął, nie rozpadł się i nie zniknął. Wybrałeś mnie, żebym istniał zawsze. Mario, domie Boży, mieszkanie Chrystusa, ucz mnie jak mieszkać z Nim, dzień po dniu. Amen.

                                           ks. M. Puzewicz