Ewangelia dzisiejsza (J 5, 17-30) rozpoczyna serię dramatycznych rozmów Jezusa ze swoimi przeciwnikami. Ci, w swoim zacietrzewieniu, będą dążyć do znokautowania Jezusa różnymi argumentami. On zaś będzie, niejako mimochodem, objawiał najważniejsze prawdy swojego posłannictwa.

Ojciec ma życie w sobie. Tak również dał Synowi: mieć życie w sobie samym. Kto słucha słowa Jezusa i wierzy w Tego (Ojca), który Go posłał, ma życie wieczne. Ma życie wieczne. Ten, kto słucha Jezusa i wierzy, że został On posłany jako Ambasador Nieba i Wieczności, ten ma życie wieczne. Ma życie wieczne.

Z dodatkową glosą z Izajasza:

/Czyż zapomni niewiasta o swym niemowlęciu,
czyż matka nie lituje się nad rodzonym dzieckiem?
A choćby i one zapomniały,
Ja jednak nie zapomnę o tobie!
Oto na obu dłoniach zapisałem ciebie./

Zbyt łatwo ufasz sobie (i na darmo), że życie jest Twoje. Jest darem Boga, ofiarowanym Ci na kilkadziesiąt lat (jak dobrze pójdzie). Zrób, to, co możliwe, aby nie tylko je dzierżawić, ale żeby je mieć. Bóg z wielką czułością pochyla się nad każdą sekundą twojego życia. Nie zapomina ani przez moment o tobie. Zapisany jesteś na Bożej ręce. Na Jego OBYDWU dłoniach. Stale ma twoje życie przed sobą. Jeżeli wierzysz w to, żyjesz już na zawsze.

ks. M. Puzewicz