Cała natura nawraca się ku życiu. Odrywa brudne płaty zimowej zgryzoty i bez rozgłosu napełnia przestrzenie radością.

Żeby się nawrócić trzeba mieć ulubiony wiersz, który przypomina czystą prawdę o życiu, niezmąconą draństwem swoim i innych. Jakąś piosenkę przy której popłyną łzy skruchy. Książkę, gdzie bohater trwa zawsze przy cnocie i dobru. Trzeba znać drogę do konfesjonału, w którym znak krzyża nad głową rozpala słońce. Trzeba mieć cokolwiek, co rozedrze serce, aby zrobić miejsce Bogu, tobie, miłości i nadziei.

"Rozdzierajcie wasze serca!" (Joel 2,13)

ks. M. Puzewicz