Zarówno Ćwiczenia Duchowne świętego Ignacego Loyoli, jak i odnowa charyzmatyczna mają w centrum swojej uwagi osobę Jezusa Chrystusa. Działaniami, przez które rekolektant odprawiający Ćwiczenia i uczestnik odnowy charyzmatycznej są wezwani do skoncentrowania się na Jezusie Chrystusie, są uwielbienie i służba.

*

Wielkie niebezpieczeństwo tkwi w tym, że zarówno chwała, jak i służba mogą się sformalizować, stać się pustymi pojęciami zamiast działaniem Bożego Ducha w nas. Nie są one bowiem pierwotnie tym, co my sami robimy, ale Bożym darem dla nas, zanim mogą stać się naszymi darami dla Niego. Wszystko, co możemy zrobić, to pozostać otwartymi na Boże dary z tak wielkim uniżeniem, jak tylko zdołamy, w obliczu chwały, którą On nam objawia i naszej własnej radykalnej niezdolności do odpowiedzi na nią inaczej, jak w mocy Jego Ducha.

*

... każdy, kto poznał Pana przez odnowę, może z wielką korzyścią odprawić Ćwiczenia Duchowne. Rzeczywiście, wyobrażałbym sobie, że ktoś taki mógłby z dużym prawdopodobieństwem być rodzajem osoby, którą św. Ignacy spodziewa się znaleźć w przyszłym rekolektancie: mianowicie byłby to ktoś, kto jest gotowy „wejść w rekolekcje wielkodusznie i z hojnością względem swego Stwórcy i Pana i złożyć mu w ofierze całą swoją wolę i wolność, aby Boski Jego Majestat tak jego osobą, jak i wszystkim, co posiada, posługiwał się wedle najświętszej woli swojej” (Annotacja 5). W dodatku większość ludzi, którzy odkryli nowe życie w Duchu Świętym przez odnowę, rzeczywiście potrzebuje solidnego nauczania i możliwości duchowego wzrostu, który jest osiągalny przez Ćwiczenia.

__________

R. Faricy SJ i F. Sullivan SJ, Drogi Odnowy. Rekolekcje Ignacjańskie - Odnowa Charyzmatyczna. Wydawnictwo M, Kraków 1993

Biblioteka w Parafii Św. Rodziny: nr inw. 50, UKD 248

mb