Przy pomniku Orląt Lwowskich
(cmentarz parafialny, ulica Smętna)
zawsze patrzy na mnie z uwagą,
jak na pożółkłej fotografii,
śliczny czternastoletni chłopak w mundurku.

Wuju Mundku, Ty wiesz - mówię -
że w Powstaniu Warszawskim
byłam jeszcze za mała, by zginąć
z bronią w ręku albo z torbą łączniczki.
Może zresztą dane mi było przeżyć
także i dlatego,
aby powstał wiersz o Tobie, Orlątko.

Anna Zawadzka