UWAGA: Już jest dużo zdjęć z rekolekcji. Są też nagrania.

Tradycyjne już letnie rekolekcje naszej Wspólnoty odbyły się w dniach 14 do 21 sierpnia 2010 w Lewinie Kłodzkim.

Temat rekolekcji brzmiał: „Trójca Święta - Wspólnota Miłości”. Temat Trójcy Świętej to temat niełatwy - takie było zapewne nie tylko moje odczucie. Rzadko poruszany w homiliach czy katechezach, a jeszcze rzadziej w sposób dotykający serce przez odnoszenie się do naszego życia tu na ziemi.

Uczestnicy dopisali - przyjechało ponad 150 osób. Rozpiętość wiekowa ogromna - od 1 miesiąca do ponad 80 lat. Właśnie ze względu na to zróżnicowanie wieku przewidziano i zorganizowano „zajęcia” dla poszczególnych grup wiekowych. Najmłodsi z oczywistych względów pozostawali pod opieką rodziców. Dzieci nieco starsze (przedszkolne i młodsze szkolne) miały zapewnioną opiekę na czas konferencji i innych zajęć rodziców. Młodzież starsza i dorośli słuchali konferencji i uczestniczyli w spotkaniach małych grupek, przy czym konferencje były odrębne dla młodzieży (ks. Marek) i dla dorosłych (ks. Wojtek).

Każdy dzień rozpoczynaliśmy Jutrznią, w południe była Eucharystia, a na zakończenie dnia modliliśmy się na spotkaniu modlitewnym. W międzyczasie odbywały się konferencje i małe grupki. Nie brakowało też czasu wolnego - wszak były to rekolekcje wakacyjne.

Pierwsza konferencja dotyczyła ikony Rublowa „Trójca Święta”. Muszę przyznać, że do tej pory nie zwracałem na nią większej uwagi - ot, jedna z ikon napisana przed 600 laty. Jednakże po pierwszej konferencji ikona ta ożyła, nabrała blasku i szczególnego znaczenia, a dokładniej wielu znaczeń w niej ukrytych…

Ikona ta towarzyszyła nam do końca rekolekcji, a nawet dłużej, ponieważ każdy uczestnik dostał na zakończenie pamiątkową kartkę z podobizną tego dzieła.

Oczywiście tajemnica Trójcy Świętej nadal pozostaje tajemnicą, której ludzki rozum nie jest w stanie objąć. Jednak chyba można zrozumieć, że tak wielka Miłość jak Miłość Boża nie może być zamknięta w jednej, ani nawet w dwóch osobach. Miłość jednej osoby to po prostu egocentryzm, egoizm. Miłość pomiędzy dwiema osobami to dużo więcej, ale w dłuższym czasie prowadzi do zamknięcia się na otoczenie, do koncentrowania się na tej drugiej osobie („świata poza Tobą nie widzę…”). Dopiero trzy osoby to jest to minimum, w którym może realizować się prawdziwa Miłość. Zatem Bóg to Trzy Osoby - i przyglądanie się relacjom pomiędzy Nimi przyprawia o zawrót głowy. Ileż tam szacunku, otwarcia na pozostałe Osoby, chęci służenia, itd., itp. To właśnie jest Miłość.

Ale gdzie tu odniesienie do naszego powszedniego życia? Otóż pewnego dnia Bóg w Osobie Jezusa narodził się jako człowiek, mało tego, umarł w mękach - po to, abyśmy mogli uczestniczyć w tej Wspólnocie Miłości. Przyszedł do nas, aby nas niejako osobiście zaprosić do tej Wspólnoty. Jakże wielka jest Miłość Boża, jak bardzo Bogu zależy na mnie - skoro tak się uniżył i tak cierpiał, abym ja mógł być szczęśliwy…

No pewnie - można powiedzieć - gdybym był w tej Wspólnocie Osób Boskich, to zapewne byłbym szczęśliwy. Ale właśnie naszym zadaniem - i szansą na prawdziwe szczęście - jest życie we wspólnocie, która powinna dążyć do tego, aby być odzwierciedleniem Wspólnoty Trójcy Świętej.

Czy to znaczy, że każdy ma się „zapisać” do jakiejś wspólnoty?

Otóż zapisywać się nie musimy. Rodzimy się i żyjemy we wspólnocie, którą jest rodzina. Zakładamy nowe rodzinne wspólnoty. Żyjemy w obrębie parafii tworzącej wspólnotę parafialną. Żyjemy również w kraju, którego obywatele tworzą - chcąc nie chcąc - wspólnotę. Oczywiście istnieje wiele wspólnot, które świadomie zostały założone po to, aby realizować cel upodobnienia się do Wspólnoty Miłości Bożej - wspólnoty zakonne i świeckie…

Wokół takich tematów były głoszone konferencje i o nich rozmawialiśmy na grupkach. Oczywiście to, co napisałem, to tylko zarys, szkic - tematy szczegółowe były równie ciekawe i poruszające. Chociażby konferencja o gniewie (dla dorosłych), czy o relacjach między młodymi ludźmi (dla mniej dorosłych).

Wieczorne spotkania modlitewne stanowiły swoiste podsumowanie dnia. Dużo modlitwy - śpiewanej, mówionej - również w językach, proroctwa, ale też radość śpiewających i tańczących dzieci… Modlitwa wstawiennicza - nad mężczyznami i nad kobietami. Ręce wznoszone z dnia na dzień coraz wyżej.

W czwartek - pomimo niepewnej pogody - porządek dnia został zmieniony, abyśmy mogli na kilka godzin udać się na tak zwane łono przyrody. Ja trafiłem do Teplickiego Skalnego Miasta, które zachwyciło mnie ogromnie swoim pięknem, wyrażonym nie tylko w potężnych i zaskakujących formach skalnych, ale także w takich drobiazgach, jak prześwietlona słońcem para wodna unosząca się w wąskim przesmyku skalnym…

Ostatnim punktem rekolekcji była godzina świadectw. Okazało się, że bardzo wiele serc zostało mocno dotkniętych - nie tylko treściami konferencji, lecz również poprzez proroctwa czy dźwięki muzyki. Godzina świadectw okazała się trwać rzeczywiście całą godzinę, w trakcie której wybrzmiewało świadectwo za świadectwem, nierzadko wywołując salwy śmiechu i łzy wzruszenia.

W sobotę wróciliśmy do domów - zapewne trochę refleksyjni, może z obawami - jak to po rekolekcjach. W mojej pamięci utkwiło stwierdzenie, że ten dzień kończy piękny czas rekolekcji, ale przede wszystkim jest pierwszym dniem całej reszty mojego życia. Chwała Panu !

Zbyszek

Jeszcze kilka słów do uczestników rekolekcji: Kochani, wszyscy widzieliśmy, jak ważne są świadectwa, jak mocno trafiają do serc, jak je poruszają... Dlatego gorąco zachęcam do "stracenia" czasu na pisanie świadectw. Można je nam przekazywać w dowolnej formie - nawet jako odręczne notatki czy nagrania akustyczne :) Najprościej jest przesłać je na adres Adres poczty elektronicznej jest chroniony przed robotami spamującymi. W przeglądarce musi być włączona obsługa JavaScript, żeby go zobaczyć. . Proszę o informację, czy można je opublikować na naszej stronie. Podzielenie się świadectwem będzie również możliwe podczas planowanego spotkania porekolekcyjnego - informacja o terminie tego spotkania ukaże się na naszej stronie.