Zimowy raport
z 24.01.2000

Zima zacieśnia okowy
Słońce użycza kroplomierza.
Ilość zamarzniętych, porzuconych
ofiar rozbojów i grypy wzrasta.
Śmierć powszednieje.
Jeszcze balony pewności
polityków pęcznieją.
Jeszcze czują się jak ryby w wodzie
ale już podejrzewają
istnienie wędki i przynęty.
Prawda jest w naszych rękach
lecz pozostaje nieuchwytna
i wyślizguje się jak piskorz.
Nawet zmarli nie chcieli jej pojąć
by nie znaleźć się wśród żywych
gdzie wszystko jest zbyt trudne
pokrętne i zagmatwane.
Tkwimy po szyję
w chaosie reform
pogardy i obojętności.
Zagubieni, zagrożeni ludzie
zawierzają szarlatanom i wróżkom
wyrastającym jak grzyby po deszczu.
W świat narkotycznej ułudy
uciekają młodzi.
Nowi rewolucjoniści
starego liberalizmu
fundują nam nowych bogów
a wierni wyznawcy starego Boga.
Powiadają: "On sam nadejdzie
by wyrwać nas z magmy
i dać znać o sobie".
Jesteśmy więc i żyjemy
podwójnym życiem
choć wolelibyśmy żyć
jednym zgodnym
z wiarą, nadzieją i miłością.
Z uporem maniaka
ponawiamy pytanie
czy daremny
był cały ten trud
cały ten ból?
Czy uwolnieni z jednej klatki
nie budujemy nowej?

Irena Kubiak