Dajesz mi
Panie
białą korę brzóz
w złocie jesieni
sine
welony mgieł
rozsiane
wśród tarnin i głogów
mokry zapach
pulsujący w grudkach
ziemi
i drgnienie serca
wibrujące w ciszy
między
przeszłością a przyszłością
wołające teraźniejszością
"Trwaj Chwilo".
