Pierwsze czytanie : Iz 55, 10-11. Słowo, które wychodzi z ust Moich, nie wraca do Mnie bezowocnie, zanim wpierw nie dokona tego, co chciałem.

Najpierw spada do serca łaska. Jak deszcz. Działa, o ile pozwolisz jej na to. Zmienia ciebie, spełnia swoje posłannictwo przemieniania twojego życia. Chłoniesz, odbierasz, przyjmujesz, jesteś odbiorcą, zachwycasz się mocą i miłością Boga. Nabierasz mocy Ducha. Twój duchowy wdech.

Wtedy odezwie się Król do tych po prawej stronie: Pójdźcie, błogosławieni Ojca mojego, weźcie w posiadanie królestwo, przygotowane wam od założenia świata! Bo byłem głodny, a daliście Mi jeść; byłem spragniony, a daliście Mi pić; byłem przybyszem, a przyjęliście Mnie; byłem nagi, a przyodzialiście Mnie; byłem chory, a odwiedziliście Mnie; byłem w więzieniu, a przyszliście do Mnie. Wówczas zapytają sprawiedliwi: Panie, kiedy widzieliśmy Cię głodnym i nakarmiliśmy Ciebie? spragnionym i daliśmy Ci pić? Kiedy widzieliśmy Cię przybyszem i przyjęliśmy Cię? lub nagim i przyodzialiśmy Cię? Kiedy widzieliśmy Cię chorym lub w więzieniu i przyszliśmy do Ciebie? A Król im odpowie: Zaprawdę, powiadam wam: Wszystko, co uczyniliście jednemu z tych braci moich najmniejszych, Mnieście uczynili.

Tyle razy modlimy się o błogosławieństwo dla rodziny, przyjaciół, wspólnoty... Dzisiejsza Ewangelia - niejako w odpowiedzi - ukazuje, jak uczynić innych błogosławionymi w oczach Jezusa.

To proste. Wystarczy.... pozwolić im, by mi pomogli: nakarmili, napoili, przyodziali, odwiedzili. Wcale niekoniecznie w dosłownym znaczeniu.

Żeby jednak pozwolić komuś na udzielenie mi pomocy (i zarazem na sprawienie radości Jezusowi), musi zaistnieć... potrzeba tej pomocy. I tu zaczyna się wyzwanie.

Bo z uwagi na zbawienie mojego bliźniego lepiej jest, bym była głodna, spragniona, chora i w podróży... albo nawet uwięziona. Tylko w takich okolicznościach mam szansę stać się jedną z tych najmniejszych. I tylko w takich okolicznościach mój bliźni ma szansę sprawić Jezusowi przyjemność tym, że uczyni dla mnie coś dobrego.

A ja nadal tak niechętnie przyznaję się przed sobą i ludźmi do powracających słabości, chorób, ograniczeń i bólu - jak gdyby ten fragment zupełnie mnie nie dotyczył.

Na szczęście Pan Bóg niektóre lekcje powtarza w moim życiu często, bo jest cierpliwym nauczycielem.

Daj, abyśmy zgodnie współpracowali w doczesnej społeczności,
- a zarazem zdążali do wiecznej ojczyzny.
Stwórz w nas, o Panie, nowego ducha.

"Odrzekł mu Jezus: „Idź precz, szatanie! Jest bowiem napisane: »Panu, Bogu swemu, będziesz oddawał pokłon i Jemu samemu służyć będziesz«”. Wtedy opuścił Go diabeł, a oto aniołowie przystąpili i usługiwali Mu".

Jezus wygrywa walkę duchową, decydując się radykalnie na wierność Bogu samemu, wybierając z mocą wytrwałą postawę służby Jego Słowu.

Jest w tym wyborze - mimo fizycznego osłabienia wielodniowym postem - niesamowicie silny.

Ale nie przeszkadza Mu to zgodzić się na otrzymanie - zaraz po odejściu diabła - pomocy od innych (tym razem od aniołów). Wie, kiedy walczyć i zmagać się samemu, a kiedy pozwolić sobie na odpoczynek i przyjęcie wsparcia.

Mądrość Twoja Panie, niech będzie przy mnie i ze mną... nade mną.... pracuje.

„Nie potrzebują lekarza zdrowi, ale ci, którzy się źle mają”.

By pozwolić Jezusowi na działanie w moim życiu muszę uznać moją chorobę. A jeśli jej nie widzę? To muszę modlić się o uzdrowienie mojego wzroku, który najwyraźniej nie funkcjonuje właściwie. Dostojewski powiedział kiedyś, że ludzi należy traktować albo jak dzieci, albo jako chorych. Można powiedzieć, że to naiwność. Ale czy grzech nie jest chorobą duszy?

Jezu, pokaż mi miejsca w moim życiu, które wymagają uzdrowienia. I wejdź w nie ze swoją mocą i  życiem.

mb

„... przyjdzie czas, kiedy zabiorą im oblubieńca, a wtedy będą pościć”.

Tęsknota za Oblubieńcem może sprawić, że pogrążeni w smutku odwrócimy się od innych ludzi. A Jezus chce, byśmy właśnie w nich Go dostrzegali. Szczególnie utożsamia się z tymi, którzy przeżywają trudności, zewnętrzne czy wewnętrzne, fizyczne, psychiczne czy duchowe.

Jezu, daj mi serce wrażliwe na innych ludzi. Serce, które nie osądza, nie potępia, które potrafi dostrzec potrzeby innych ludzi. Serce Jezusa, gorejące ognisko miłości, uczyń serca nasze według Serca Twego!

mb

Czyż nie jest raczej ten post, który wybieram...

Znowu mieli swoją wizję : na post, na umartwienia, na sprawiedliwość i na bliskość Boga. Oczekiwali, że Bóg zareaguje na ich praktyki religijne zgodnie z ich wizją i potrzebami.

A On - z oburzeniem wyliczył ich postępki wobec... innych ludzi i sam powiedział, jakiego postu oczekuje od nich. To było naprawdę coś zupełnie innego, niż sobie wyobrażali i planowali w swojej pobożności. To było coś zupełnie przeciwko nim - niewygodne do zrealizowania, nieprzyjemne do usłyszenia, gorzkie w smaku, ale prawdziwe.

Jakiego postu oczekuje w tym roku Pan Bóg - od ciebie ?

Zapytałeś .... ? 

Odważ się.

On czeka.

Jaka z tego korzyść dla człowieka, jeśli zdobędzie cały świat, a siebie samego zatraci albo skrzywdzi?

Krzywdzę siebie, gdy ulegam własnym słabościom, namiętnościom, grzechom. Wielki Post to kolejna szansa na zaprowadzenie ładu i  harmonii w swoim życiu. A cały czas chodzi o miłość. Miłość w trzech wymiarach: do Boga (modlitwa), do bliźniego (jałmużna) i do siebie samego (post).

mb

Bardzo twarde i mocne słowa w ustach słabego, ułomnego Mojżesza. "Nakazuję ci kochać twego Boga". Czy można komuś nakazać pokochanie Boga? Nie, ale można napominać i niezmordowanie powtarzać o tym, jaki jest - pozostając wiernym mimo faktu, że prorocy nigdy nie są u Izraelitów mile widziani ani chętnie słuchani.

Ta swoista determinacja i niemal nacisk w wypowiedzi Mojżesza jest trochę analogią do okresu szczególnego nacisku Ducha Świętego na nasze życie. Kiedy robi się ciemno, trudno, kiedy leżysz na łopatkach i nic nie możesz zrobić ani ze sobą, ani ze swoim życiem, ani z Bogiem - wtedy wszystko, co niepotrzebne do życia z Nim, zaczyna obumierać i zostaje tylko zdolność... woli kochania Go. Powoli zaczynasz wtedy odkrywać, czym jest realizacja pierwszego przykazania - zwykle mamy je tak oswojone w naszej mentalności, że w ogóle o nim nie myślimy. Bo przecież wyznałam/wyznałem tyle razy, że Jezus jest moim Panem.

Co z tego, że wyznałeś/wyznałaś - jeśli wciąż nadal bardziej kochasz cokolwiek/kogokolwiek... od Niego.

Na szczęście On jest cierpliwy i wyrozumiały dla naszych skłonności do szukania miłości wszędzie, gdzie tylko się da - poza Nim samym.

Na szczęście cierpliwość nie powstrzymuje Go przed ostrymi napomnieniami.

Na szczęście.

Ty zaś, gdy pościsz, namaść sobie głowę i umyj twarz, aby nie ludziom pokazać, że pościsz, ale Ojcu twemu, który jest w ukryciu. A Ojciec twój, który widzi w ukryciu, odda tobie.

Namaść sobie głowę i umyj twarz, zadbaj o siebie. Właśnie teraz..... w te 40 dni..... wypiękniej.

Niesamowite - mieć za przyjaciela takiego Pana Jezusa, który mnie nie tylko do wewnętrznego piękna prowadzi (zachęcając szczególnie do postu i modlitwy), ale także i zewnętrznego nie unika, traktując je we właściwy sobie, mądry sposób... - to znaczy: tak, by nawet ono przysłużyło się uszczęśliwiającej relacji z Nim.

Niech wszystko, co będę czynić w Wielkim Poście.... nawet jeśli to będzie wizyta u fryzjera.... - dzieje się dla Ciebie, mój Panie miłujący prawdę, czystość i piękno.

Wiemy że jesteś prawdomówny i na nikim ci nie zależy - mówią do Jezusa faryzeusze. Paradoksalnie, wyrażając przekonanie o Jego prawdomówności, zaraz potem wypowiadają o Nim.... kłamstwo.

Bo Jemu zależy..... na każdym.

* * *

Przypomniał mi się płacz Jezusa nad śmiercią przyjaciela, Łazarza.

Bardzo Mu na nim musiało zależeć. Tyle emocji okazanych na zewnątrz - z powodu przeżywanej więzi z kimś, kogo już nie ma.... a przecież służących objawieniu chwały Bożej we wskrzeszeniu.

Nawet trudne emocje i nieopanowany ból utraty mogą posłużyć objawieniu chwały Bożej w naszym życiu.

* * *

A Jezusowi bardzo na nas zależy - i dlatego jest wobec nas prawdomówny.

„Pewien człowiek założył winnicę. Otoczył ją murem, wykopał tłocznię i zbudował wieżę. W końcu oddał ją w dzierżawę rolnikom i wyjechał.(....) I starali się Go ująć, lecz bali się tłumu. Zrozumieli bowiem, że przeciw nim powiedział tę przypowieść. Zostawili więc Go i odeszli.

***

Tak to jest.... Można bardzo się zaangażować w tworzenie, w działanie, w rozdawanie siebie z pełnym, szczerym zapałem i ufną wiarą, że Jezus tego chce. Jednak jeśli nie umiem w każdej chwili zostawić tego, co czynię i co tworzę, tego w co angażuję się i zostawiwszy innym - wyjechać/zniknąć/odejść, biada mi. Wpadnę w niewolę i uwiązanie. Oby tylko wówczas w porę usłyszeć głos Jezusa mówiącego napomnienie przeciwko mnie. Oby tylko wówczas nie zostawić Go i odejść do swych dzieł - ale odwrotnie : zostawić swoje dzieła i odejść do Niego.

Oby tylko rozumieć i umieć przyjąć, gdy Bóg który mnie kocha, mówi przeciwko mnie. Nie starać się ująć Go w swoje schematy, emocje i zwyczaje.

Oby tylko ....

„... dom swój zbudował na piasku”.

Ile takich domów zbudowanych na piasku każdy z nas ma w swoim życiorysie? Takim domem jest na przykład budowanie poczucia własnej wartości na uznaniu innych. A potem każda krytyka, nawet najdrobniejsza, brak wystarczającej ilości pochwał, powoduje katastrofę budowlaną. Na szczęście Jezus jest pierwszym ratownikiem, który wyciąga nas z gruzów kolejnego zbudowanego przez nas domku z kart...

mb

 „... bali się tłumu”

Rozmówcy Jezusa, należący do Wysokiej Rady, nie potrafili logicznie myśleć, gdyż z jednej strony bali się utraty władzy, z drugiej strony bali się tłumu. Człowiek ogarnięty strachem ma zaciemniony umysł, działa nieracjonalnie, nie jest w stanie przyjąć prawdy.

Panie, zabierz moje lęki, daj otwartość i odwagę rewidowania moich poglądów, nawet gdy będzie mi to pozornie zagrażać. Pozornie – bo tylko uznając Ciebie za Pana mojego życia pozbędę się lęku o siebie i swoją przyszłość, a także lęku przed innymi ludźmi.

mb

Święty Kazimierzu - patronie dnia

Żyjąc na świecie, ale nie dla świata,
Wybrałeś drogę pokornej miłości
Wiedząc, że tylko w Bogu jest wesele
I pełnia szczęścia.

Wypraszaj i dla nas taką łaskę.

Późno Cię ukochałem, Piękności dawna i zawsze nowa! Późno Cię ukochałem! We mnie byłeś, ja zaś byłem na zewnątrz i na zewnątrz Cię poszukiwałem. Sam pełen brzydoty biegłem za pięknem, które stworzyłeś. Byłeś ze mną, ale ja nie byłem z Tobą. Z dala od Ciebie trzymały mnie stworzenia, które nie istniałyby w ogóle, gdyby nie istniały w Tobie.

Przemówiłeś, zawołałeś i pokonałeś moją głuchotę. Zajaśniałeś, Twoje światło usunęło moją ślepotę. Zapachniałeś wokoło, poczułem i chłonę Ciebie. Raz zakosztowałem, a oto łaknę i pragnę; dotknąłeś, a oto płonę pragnieniem Twojego pokoju. Kiedy złączę się zupełnie z Tobą, nie będę doznawał cierpienia ni trudu. Moje życie stanie się wtedy prawdziwym życiem, bo będzie wypełnione Tobą.

Z księgi Wyznań św. Augustyna, biskupa

mb

Wyznam przeto, co wiem o sobie, a także czego nie wiem. To, co wiem, wiem dzięki Twemu światłu; tego, czego nie wiem, będę dopóty nieświadom, dopóki w blasku Twego oblicza "ciemności moje nie staną się południem".

Z księgi Wyznań św. Augustyna, biskupa

mb

Przybiegł, upadł na kolana - tak mu zależało na gwarancji życia wiecznego. Wszystko by zrobił, aby zasłużyć na nie...

Oooops - jednak nie wszystko...

Och życie, życie. 

zz

Blogosławimy Cię, wszechmogący Boże, Królu wszechświata, bo powołałeś nas niesprawiedliwych i grzesznych - abyśmy poznali Twoją prawdę i służyli Twojemu majestatowi.

Chwalimy Cię, Panie i ufamy Tobie.

Czyńcie wszystko bez szemrań i powątpiewań, abyście się stali bez zarzutu i bez winy jako nienaganne dzieci Boże pośród narodu zepsutego i przewrotnego. Między nimi jawicie się jako źródła światła w świecie (Flp 2, 14 - 15)

Wierny bowiem przyjaciel potężną obroną, kto go znalazł, skarb znalazł. Za wiernego przyjaciela nie ma odpłaty ani równej wagi za wielką jego wartość (Syr 6, 14-15).

To prawda, bez przyjaciół życie byłoby znacznie trudniejsze. Szczególnie w sytuacjach, kiedy życiowe okoliczności (np. złamanie ręki...) sprawiają, że szczególnie potrzebujemy pomocy innych ludzi.

Dziękuję, Panie, za moich przyjaciół, którzy okazują mi troskę, pomagają mi w zmaganiu się z moimi problemami. Proszę Cię, naucz mnie postawy wdzięczności za każde otrzymane dobro.  Otwieraj moje oczy na ich potrzeby i problemy, bym także ja była dla nich przekaźnikiem Twojej miłości.

mb

Nie polegaj na swoich bogactwach i nie mów : "Jestem samowystarczalny".

Nie polegaj na swoich bogactwach osobowościowych, na uzdolnieniach i wiedzy, nie mów: "jestem niesamowity".

Może kompleksy, przeżyte zranienia, poczucie niższości i głód akceptacji są paradoksalnie ochroną przed zapalczywością Pana, który brzydzi się pychą.

Może lepiej mieć te cztery w sobie, niż czerpać satysfakcję ze swoich uzdolnień i uznawać swoje panowanie nad własnym życiem - łamiąc pierwsze przykazanie ? Wtedy już tylko krok do używania darów Bożych dla własnych korzyści, z których pierwsza - to wywyższenie siebie.

Jeśli miłość ma być w moim życiu na pierwszym miejscu, to i głód miłości. Głód, który wszystkie możliwe doświadczenia satysfakcji, dumy, zadowolenia..... sprowadza do parteru. Gdybym miała wszystko... bez miłości jestem niczym.

We własnych oczach - także.

Za niegasnący głód miłości - gaszący pokusę pychy - dziękuję Ci, Panie cierpliwy i sprawiedliwy.

Z Ewangelii: ,,Miejcie sól w sobie i zachowujcie pokój między sobą" (Mk 9, 50). 

Sól nadaje potrawom smak, gdy jest w odpowiedniej ilości. Nie może być jej ani za dużo, ani za mało. O umiar w korzystaniu z Twoich darów, i we wszystkim, co robię - proszę Cię, Panie!

A wtedy będzie we mnie harmonia, i będę mogła dzielić się Twoim pokojem z innymi...

mb
 

Dziś jest Święto Katedry Św. Piotra Apostoła. Nie - to nawet nie chodzi o budynek. Świętujemy ... po prostu krzesło, na którym św. Piotr siadał...

Jakże wielka to postać, skoro uświęcony został używany przezeń mebel. A przecież wiemy, jak trudna i niepozbawiona upadków była droga św. Piotra do świętości.

Święty Piotrze - prosimy Cię, pomagaj nam w dążeniu do świętości. 

zz

Od rezygnacji z osobistego "chcę" - zachowaj nas, Panie.

Od lęku przed przeżyciem straty, by nie paraliżował relacji - zachowaj nas, Panie.

Od braku uporu i odwagi w podejmowaniu ryzykownych decyzji - zachowaj nas, Panie.

Od szukania podobieństwa do kogokolwiek poza Tobą - zachowaj nas, Panie +

W dialogu z Jezusem uczniowie mogli poczuć się lepsi, dojrzalsi, wspanialsi. "Wiemy o Jezusie to, czego nie wiedzą inni : jest Mesjaszem. Znamy Go lepiej, jesteśmy bliżej, nic - tylko trwać w duchowej satysfakcji....".

Jezus kilkoma zdaniami zwala ich ze szczytu zadowolenia i entuzjazmu na samo dno. Zaczyna mówić o cierpieniu i o śmierci, o nienawiści ze świata, bólu i odrzuceniu.

Nie chcą tego słuchać. Nie chcą czuć się zaskoczeni i zawstydzeni faktem że to, co do tej pory o Nim wiedzieli i to jak do tej pory Go znali, jest ziarnem piasku wobec całej o Nim prawdy. Wszystko, co od tej pory im objawi o Sobie, będzie miażdżyło ich wyobrażenia o Nim.

Nie chcą czuć się zszokowani swoim Bogiem i dlatego wycofują się z dalszego poznawania Go. Wolą pozostać w swoim pobożnym świecie, niż iść za Bogiem w Jego świat.

A my ?

 ... w codziennym podejmowaniu powołania do świętości

prosimy Cię Panie

zz

Ciekawe, że w dzisiejszych czytaniach Pan Bóg aż cztery razy o coś człowieka pyta.  Najpierw pyta Adama Gdzie jesteś?, potem kolejne pytanie (a właściwie dwa): Któż ci powiedział, że jesteś nagi? Czy może zjadłeś z drzewa, z którego ci zakazałem jeść?. Następnie pyta Ewę: Dlaczego to uczyniłaś? A w Ewangelii Jezus pyta uczniów: Ile macie chlebów?

Umiejętność zadawania pytań to wielka sztuka! Tak pytać, by człowiek sam odkrył prawdę, ale jednocześnie nie czuł się przyparty do muru...

Szli do Niego z daleka. Przez trzy dni trwali przy Nim słuchając Go z zapartym tchem...

Jakże ciekawe rzeczy musiał mówić. Mówił wprost do serc tak, że zapominali o głodzie i trudach.

I słowa trafiały do serc, bo byli na pustkowiu. Przyszli z daleka, poświęcili swój czas, tylko Jego słuchali.

********

Zebrali ułomki. I na pewno się nie zmarnowały - przed nimi długa droga powrotna. Jezus - wspaniały Organizator - pomyślał i o tym.

zz

Dlaczego Jezus nie chciał, aby się dowiedziano o Jego obecności?

Wg komentarza w Piśmie Świętym: ponieważ Jego misja nie obejmowała pogan.
Wg odczucia serca: bo chciał odpocząć, był po ludzku zmęczony...

Dlaczego więc pomimo wszystko uzdrowił córkę Syrofenicjanki?
Bo jest Miłością, która ulega prośbie każdego człowieka wyrażanej z wiarą. 

zz