Wiedzcie, że Pan jest Bogiem, *
On sam nas stworzył,
jesteśmy Jego własnością, *
Jego ludem, owcami Jego pastwiska. (...)

Ja jestem dobrym pasterzem. Dobry pasterz daje życie swoje za owce. Najemnik zaś i ten, kto nie jest pasterzem, do którego owce nie należą, widząc nadchodzącego wilka, opuszcza owce i ucieka (...)

Dziękuję, że mogę przynależeć do Ciebie, Panie. Ze wszystkim, co stanowi moje życie. Ty nie unikasz wzrokiem trudnych spraw, nie odcinasz się od szarzyzny codzienności, nie cofasz się przed momentami euforii. Wszystko mieści się w Tobie. Wszystko.

Dziękuję Ci.

Marysia

Poślę wam Ducha Prawdy,
On was doprowadzi do całej prawdy.

Coś jest w skrzynce na listy - mówi moja współlokatorka wieczorem - ale nie mam już siły schodzić na dół. Jutro rano wyjmę, gdy będę szła do pracy.

Ktoś przysłał nam coś, ale nie zostało odebrane, bo na przeszkodzie stanęło zmęczenie.

***

Gdy Jezus posyła mi Ducha Prawdy - który obnaża także i trudne prawdy o mnie.... co staje na przeszkodzie, bym Go odebrała, bym przyjęła Jego obecność, prowadzenie i mowę?

Marysia

Jezus powiedział do Tomasza: „Ja jestem drogą, prawdą, i życiem. Nikt nie przychodzi do Ojca inaczej jak tylko przeze Mnie. Gdybyście Mnie poznali, znalibyście i mojego Ojca. Ale teraz już Go znacie i zobaczyliście”. Rzekł do Niego Filip: „Panie, pokaż nam Ojca, a to nam wystarczy”. Odpowiedział mu Jezus: «Filipie, tak długo jestem z wami, a jeszcze Mnie nie poznałeś? Kto Mnie zobaczył, zobaczył także i Ojca. Dlaczego więc mówisz: «Pokaż nam Ojca»? Czy nie wierzysz, że Ja jestem w Ojcu, a Ojciec we Mnie? Słów tych, które wam mówię, nie wypowiadam od siebie. Ojciec, który trwa we Mnie, On sam dokonuje tych dzieł. Wierzcie Mi, że Ja jestem w Ojcu, a Ojciec we Mnie.

Gdy się do kogoś zbliżamy, poznajemy nie tylko jego samego, ale i stopniowo jego otoczenie: dom rodzinny, relacje z bliskimi, blaski i cienie jego codzienności. To zresztą działa w dwie strony - wraz z pogłębianiem więzi, także i on poznaje naszą codzienność... na tyle, na ile pozwalamy.

Pozwól mi Panie Jezu, poznawać Ciebie i Twoją relację z Ojcem, chłonąć Ducha Miłości.

Marysia

Postanowiliśmy bowiem, Duch Święty i my, nie nakładać na was żadnego ciężaru oprócz tego, co konieczne. (Dz 15, 28)

Tylko to, co konieczne... dla mojego i Twojego dobra. Godzisz się z tym? Ale tak prawdziwie? Przyjmujesz to minimum, które musisz wykonać, by żyć wiecznie?

bo jego świątynią jest Pan Bóg wszechmogący oraz Baranek. I miastu nie trzeba słońca ni księżyca, by mu świeciły, bo chwała Boga je oświetliła, a jego lampą jest Baranek.
(Ap 21, 22-23)

Pamiętasz o tym, że jesteś świątynią Pana? Pamiętasz, że ON JEST w Tobie? Co z tego dla Ciebie wynika? Jaki ma to wpływ na Twoje życie, codziennie dokonywane wybory, decyzje? Czy otwierając usta pamiętasz, że mówisz jako przedstawiciel Pana? I czy pamiętasz, że mówisz do tych, w których ON MIESZKA?

Jeśli Mnie kto miłuje, będzie zachowywał moją naukę, a Ojciec mój umiłuje go, i przyjdziemy do niego, i będziemy w nim przebywać. (J 14, 23)

Miłujesz? Pozwalasz Panu prawdziwie przebywać w Tobie? Czy tylko tolerujesz Jego obecność? A jeśli pozwalasz Mu prawdziwie mieszkać w Tobie, to czy słuchasz Jego głosu? Czy zachowujesz Jego naukę? On mieszka w Twoim sercu i najlepiej widzi, co Cię trapi, nad czym powinieneś pracować... Pozwalasz Mu siebie prowadzić przez remont Twego wnętrza, by powstała wymarzona przez Niego świątynia - prawdziwy Ty?

+bs

Pokój zostawiam wam, pokój mój daję wam. Nie tak jak daje świat. Ja wam daję. Niech się nie trwoży serce wasze ani się nie lęka. Słyszeliście, że wam powiedziałem: Odchodzę i przyjdę znów do was. Gdybyście Mnie miłowali, rozradowalibyście się, że idę do Ojca, bo Ojciec większy jest ode Mnie. A teraz powiedziałem wam o tym, zanim to nastąpi, abyście uwierzyli, gdy się to stanie.

Pan Jezus powiedział te słowa apostołom w Wieczerniku, żeby ich przygotować na swoją śmierć. Mówił to podczas Ostatniej Wieczerzy. Uprzedził i przygotował ich, żeby dobrze przeżyli to, co było w Bożym planie, a co miało dla nich być traumą.

Ile zrozumieli...... ?
Ile w nich zostało.... ?

Panie Jezu, gdy będziesz mnie przygotowywał na ważne wydarzenia, nie pozwól mi przegapić ani jednego z Twoich Słów.

Marysia

Pamiętajcie na słowo, które do was powiedziałem: "Sługa nie jest większy od swego pana". Jeżeli Mnie prześladowali, to i was będą prześladować. Jeżeli moje słowo zachowali, to i wasze będą zachowywać. Ale to wszystko wam będą czynić z powodu mego imienia, bo nie znają Tego, który Mnie posłał. (J 15, 20-21)

Synu, jeżeli masz zamiar służyć Panu, przygotuj swą duszę na doświadczenie! Zachowaj spokój serca i bądź cierpliwy, a nie trać równowagi w czasie utrapienia! (Syr 2, 1-2)

Wiedzcie, że Pan jest Bogiem,
On sam nas stworzył.
Jesteśmy Jego własnością,
Jego ludem, owcami Jego pastwiska. (Ps 100, 3)

Którzy się Pana boją, będą posłuszni Jego słowom, a miłujący Go pójdą Jego drogami. Wpadnijmy raczej w ręce Pana niż w ręce ludzi: jaka jest bowiem Jego wielkość, takie też i miłosierdzie. (Syr 2, 15.18)

Temu zaś, który mocą działającą w nas może uczynić nieskończenie więcej, niż prosimy czy rozumiemy, Jemu chwała w Kościele i w Chrystusie Jezusie po wszystkie pokolenia wieku wieków! Amen. (Ef 3, 20-21)

as

Tyś wielką chlubą naszego narodu

Maryjo, Królowo Polski, módl się za naszą Ojczyznę, prosimy.

Twoja ufność nie zatrze się aż na wieki
w sercach ludzkich wspominających moc Boga.
Niech Bóg to sprawi,
abyś była wywyższona na wieki.
(Jdt 13, 19-20)

Maryjo, Matko Jezusa i moja Matko, ucz mnie zupełnego zawierzenia Twojemu Synowi. I wyproś mi łaskę gorącego umiłowania Jego świętej woli.

as

Niewiasta zaś zbiegła na pustynię, gdzie ma miejsce przygotowane przez Boga.

Ta niewiasta miała miejsce przygotowane przez Boga.... na pustyni.

A gdzie ja chciałabym widzieć miejsce, przygotowane mi przez Boga?

Jeśli On zaproponuje mi coś trudnego i niewygodnego - czy Go posłucham? Czy w ogóle Go wtedy usłyszę i czy zrozumiem, że to Jego głos?

Marysia

Jak Mnie umiłował Ojciec, tak i Ja was umiłowałem.
Wytrwajcie w miłości mojej! (J 15, 9)

Ojciec tak bardzo nas umiłował. Cóż jest ciężkiego w Miłości, że czasami od Niej uciekamy?
A Jezus mówi wyraźnie i dosadnie: Wytrwajcie w miłości mojej!
Cóż nam szkodzi... :)

+bs

Moje owce słuchają mojego głosu,
Ja znam je, a one idą za Mną.

Żeby kogoś usłyszeć, trzeba znaleźć się na tyle blisko, żeby fala dźwięku dotarła do ucha. Lecz od usłyszenia czyjegoś głosu z jakiejś odległości jest jeszcze długa droga do bliskości. Mocnym głosem, słyszalnym dookoła, nie mówi się o sprawach osobistych, intymnych. O takich sprawach mówi się cicho, lub szeptem, komuś kto znajduje się bardzo blisko.

Moje owce słuchają mojego głosu....

Obyśmy byli coraz bliżej Jezusa.

Marysia

W Antiochii niektórzy przybysze z Judei nauczali braci: Jeżeli się nie poddacie obrzezaniu według zwyczaju Mojżeszowego, nie możecie być zbawieni. (Dz 15, 1)

Jak łatwo jest oprzeć się na samym sobie, w sobie pokładać ufność i nadzieję. Niektórzy przybysze z Judei woleli pokładać nadzieję na zbawienie w wypełnianiu Prawa niż zdać się na łaskę Pana Jezusa. Mimo, że doskonałe wypełnienie przepisów Prawa przekracza możliwości człowieka. Święty Paweł tak pisał w liście do Rzymian: „Cóż więc powiemy? To, że poganie, nie zabiegając o usprawiedliwienie, osiągnęli usprawiedliwienie, mianowicie usprawiedliwienie dzięki wierze, a Izrael, który zabiegał o Prawo usprawiedliwiające, do celu Prawa nie doszedł. (...) Albowiem nie chcąc uznać, że usprawiedliwienie pochodzi od Boga, i uporczywie trzymając się własnej drogi usprawiedliwienia, nie poddali się usprawiedliwieniu pochodzącemu od Boga. A przecież kresem Prawa jest Chrystus, który przynosi usprawiedliwienie każdemu, kto wierzy.” (Rz 9,30 – 10,4)

Ja jestem krzewem winnym, wy - latoroślami. Kto trwa we Mnie, a Ja w nim, ten przynosi owoc obfity, ponieważ beze Mnie nic nie możecie uczynić. (J 15, 5)

Jest taka jedna rzecz, która cechuje latorośl wszczepioną w krzew winny – to całkowita zależność. Bez krzewu latorośl nic nie może, nie ma w niej życia. Z kolei trwając w krzewie może się cudownie rozwinąć – kluczem do „sukcesu” jest otwarcie się na krzew, poddanie się mu, pokorne trwanie w krzewie, bycie jego cząstką. Nie żadne „ja sama”, bo sama z siebie – jesteś niczym – uschłą gałązką. Nie jesteś i nigdy nie będziesz samodzielnym winnym krzewem. Jesteś latoroślą – wszczepioną w Chrystusa, dzięki czemu możesz przynieść obfite owoce, jeśli otworzysz się na Jego działanie i będziesz trwać w zupełnym oddaniu Mu siebie. Owoc będzie tym obfitszy, im bardziej zdasz się na Niego i Jego łaskę. Nie lękaj się, poddaj się Panu!

as

Słyszeliście, że wam powiedziałem: Odchodzę i przyjdę znów do was. (J 14, 28)

Wróci... Zawsze wraca! I nigdy nie zostawia samymi.
Tak jak poszedł po jeziorze do Apostołów kiedy wiatr targał ich łódkę po ciemnych wodach.
Tak jak wyciągnął rękę po topiącego się Piotra.
Tak zawsze wraca po mnie i do mnie. Po Ciebie i do Ciebie też :)
Zawsze wraca!

bs

Niech usta moje głoszą chwałę Pana, a Jego święte imię niech wielbi wszystko, co żyje. (Ps 145, 21)

A szczególnie w ów czas, kiedy jest ciężko.

Zosia

Przyjdźcie do Mnie wszyscy, którzy utrudzeni i obciążeni jesteście, a Ja was pokrzepię. (Mt 11, 28)

Przyjdźcie i zostawcie swoje ciężary. Nie zabierajcie ich na powrót...

Zosia

Paweł i Barnaba wrócili do Listry, Ikonium i do Antiochii, umacniając dusze uczniów, zachęcając do wytrwania w wierze, bo przez wiele ucisków trzeba nam wejść do królestwa Bożego. (Dz 14, 21-22)

Trzeba nam o tym pamiętać - o uciskach nieodzownych i nieuniknionych w podążaniu Jego drogą i do Jego Królestwa. Sursum corda.

Zosia

A o cokolwiek prosić będziecie w imię moje, to uczynię, aby Ojciec był otoczony chwałą w Synu. (J 14, 13)

My też jesteśmy dziećmi Ojca. Czy też nam tak zależy na Jego chwale, jak Jezusowi?

Zosia

My właśnie głosimy wam Dobrą Nowinę co do obietnicy  danej ojcom: że Bóg spełnił ją wobec nas jako ich dzieci, wskrzesiwszy Jezusa. (Dz 13, 32-33)

Dobrą nowiną jest to, że jest ona skierowana do każdego, pod jednym warunkiem -  że człowiek zechce ją przyjąć.

Zosia

A gdy odejdę i przygotuję wam miejsce, przyjdę powtórnie i zabiorę was do siebie, abyście i wy byli tam, gdzie Ja jestem. (...) Ja jestem drogą i prawdą, i życiem.

Potrzebne było odejście Jezusa. Takie, przez które uczniom runął świat.

Przyjdę powtórnie i zabiorę was do siebie - te słowa tchną nie tylko nadzieją spotkania z Jezusem, ale i z tymi wszystkimi, których utrata zruinowała nam świat, zmieniając tym samym bieg drogi życia.

Marysia

Błogosławiony lud, który umie się cieszyć
i chodzi, Panie, w blasku Twojej obecności.
(Ps 89,16)

Czy należę do tego ludu? 

zz

Wszystkie wasze troski przerzućcie na Niego, gdyż Jemu zależy na was. Bądźcie trzeźwi! Czuwajcie! /.../ Mocni w wierze przeciwstawcie się jemu. (1 P 5,7)

Tym zaś, którzy uwierzą, te znaki towarzyszyć będą: W imię moje złe duchy będą wyrzucać, nowymi językami mówić będą /.../ Na chorych ręce kłaść będą, i ci odzyskają zdrowie. (Mk 16, 17-18)

Pilnować pokoju swego serca, bo przeciwnik poluje na nas... Kłopoty oddać Panu i Jemu tylko zaufać. Wiara i pokój naszego serca pozwoli Panu działać przez nas. Recepta na szczęście. Tylko  żeby recepta zadziałała, trzeba wykupić lekarstwo i je zażywać - czyli nieustająco podejmować wysiłek wiary i wysiłek zaufania.

Zosia

Nie przyszedłem bowiem po to, aby świat sądzić, ale aby świat zbawić. (J 12, 47)

Jezus, choć jest Bogiem i zna tajniki naszych serc, nie przyszedł, aby nas osądzić. Przyszedł obdarzyć nas swoim nieskończonym miłosierdziem, przyszedł aby nas uratować od śmierci, przyszedł, aby nas zbawić. Więc jak ty – skoro sam jesteś grzeszny, a twoje spojrzenie jest tak ograniczone – jak możesz sądzić swojego brata? „Bądźcie miłosierni, jak Ojciec wasz jest miłosierny.” (Łk 6, 36) 

Jeżeli chcesz Mnie naśladować, to weź swój krzyż na każdy dzień
i chodź ze Mną zbawiać świat, kolejny już wiek.
Codzienność wiedzie przez krzyż, większy, im kochasz goręcej.
Nie musisz ginąć już dziś, lecz ukrzyżować swe serce.

as

A oni w y s ł a n i   p r z e z   D u c h a  Ś w i ę t e g o  zeszli do Seleucji, a stamtąd odpłynęli na Cypr. (Dz 13,4)

Moją uwagę zwróciły słowa, które wyróżniłam spacją. Nie robili według własnego scenariusza - słuchali Ducha Świętego. Myślę, że Duch Święty nie żałuje nam swoich podpowiedzi - żebyż jeszcze te ludzkie uszy chciały Go usłyszeć... i posłuchać.

Zosia

Tylko sprawujcie się w sposób godny Ewangelii Chrystusowej, abym ja,  czy to gdy przybędę i ujrzę was, czy też będąc z daleka, mógł usłyszeć o was, że trwacie mocno w jednym duchu, jednym sercem walcząc wspólnie o wiarę w Ewangelię, i w niczym nie dajecie się zastraszyć przeciwnikom. (Flp 1, 27-28)

Zawsze nosić się godnie i zgodnie z Ewangelią. Zawsze, nie od okazji do okazji...

Zosia

"Zaprawdę, zaprawdę powiadam wam: Ja jestem bramą owiec. Wszyscy, którzy przyszli przede mną, są złodziejami i rozbójnikami, a nie posłuchały ich owce." (J 10, 7-8)

Czy jeszcze masz wątpliwości, kogo słuchać? Boga - czy wróżki, bioenergoterapeuty itd?

Zosia

A Siedzący na tronie rozciągnie nad nimi namiot. Nie będą już łaknąć ani nie będą już pragnąć, i nie porazi ich słońce ani żaden upał, bo paść ich będzie Baranek. (Ap 7, 15-17)

To nie jest tylko wizja chwalebnej pośmiertnej przyszłości. Zapowiedź mamy już tutaj; przychodzą takie chwile łaski, pełni, po ludzku mówiąc: dobrostanu nie z tej ziemi...

Zosia

W synagodze w Kafarnaum Jezus powiedział:  "Ciało moje jest prawdziwym pokarmem, a Krew moja jest prawdziwym napojem." Wielu spośród Jego uczniów, którzy to usłyszeli, mówiło: "Trudna jest ta mowa. Któż jej może słuchać?" (J 6, 55, 60)

Jego uczniowie, którzy z Nim chodzili i niejako z Nim się oswoili, byli zszokowani, może zdegustowani tymi słowami Jezusa. Przyjmując wyjaśnienie, że jesteśmy gałązkami wszczepionymi w winorośl (Jezusa), jest nam łatwiej, chociaż ciągnie do "samodzielności". Ale czy może gałązka żyć w oderwaniu od drzewa - od jego krwi i ciała?

Zosia

A Pan do niego: „Idź na ulicę Prostą i zapytaj w domu Judy o Szawła z Tarsu, bo właśnie się modli”. (I ujrzał w widzeniu, jak człowiek imieniem Ananiasz wszedł i położył na nim ręce, aby przejrzał). Odpowiedział Ananiasz: „Panie, słyszałem z wielu stron, jak dużo złego wyrządził ten człowiek świętym Twoim w Jerozolimie. I ma on także władzę od arcykapłanów więzić tutaj wszystkich, którzy wzywają Twego imienia”. Odpowiedział mu Pan: „Idź, bo wybrałem sobie tego człowieka za narzędzie. On zaniesie imię moje do pogan i królów, i do synów Izraela. I pokażę mu, jak wiele będzie musiał wycierpieć dla mego imienia”.

Ananiasz nie ma ochoty spotkać Szawła. Choć sam zupełnie go nie zna, to jednak coś niecoś o nim wie: słyszał od innych niepochlebne opinie, ktoś mu coś powiedział, ktoś życzliwie ostrzegł, i tak dalej. Koniec końców, Ananiasz już ma wyrobiony pogląd na temat Szawła; wolałby uważać i nie mieć do czynienia z........ kimś takim, bo opinie złe krążą, Panie Jezu...... sam rozumiesz......

Skąd my to znamy...

Co na to mówi Jezus? - Wybrałem sobie tego człowieka za narzędzie.

Marysia

Odpowiedział Ananiasz: "Panie, słyszałem z wielu stron, jak dużo złego  wyrządził ten człowiek świętym Twoim w Jerozolimie." (Dz 9, 13)

Łatwo przychodzi wydawanie sądów o innych, co z tego, że nawet prawdziwych? To bardzo korci.  A gdyby tak o mnie ktoś mówił?

Zosia

Dworzanin powiedział: "Oto woda, cóż przeszkadza, abym został ochrzczony?" Odpowiedział Filip: "Można, jeśli wierzysz z całego serca." Odparł mu: "Wierzę, że Jezus Chrystus jest Synem Bożym." (Dz 8, 36-37)

Sama wiara to jeszcze nie wszystko. Trzeba całego serca wiary...

Zosia

Ci, którzy się rozproszyli, głosili w drodze słowo. (Dz 8, 4)

Nie wiem, czy miałabym odwagę głosić słowo w takich okolicznościach i po takich przejściach...

Zosia

"Twardego karku i opornych serc i uszu! Wy zawsze sprzeciwiacie się Duchowi Świętemu!" (Dz 7, 51)

Obyśmy nie byli do nich policzeni...

Zosia

Wyjawiłem Ci moje drogi, a Tyś mnie wysłuchał, *
poucz mnie o Twoich ustawach.
Pozwól mi zrozumieć drogę Twych postanowień, *
abym rozważał Twoje cuda.

Powstrzymaj mnie od drogi kłamstwa, *
obdarz mnie łaską Twego prawa.
Wybrałem drogę prawdy, *
postawiłem przed sobą Twe wyroki.

"Wybrałem drogę prawdy, postawiłem przed sobą Twe wyroki". Rzeczywiście, jeśli się wybiera drogę prawdy, czasami staje się jak przed usłyszeniem wyroku... ale to jedyna droga do życia przez wielkie Ż.

Prawda jest Drogą do Życia. Jezus.

Dziękuję, że mogę wyjawiać Ci moje pokręcone drogi, a Ty mnie słuchasz. Pozwól mi rozumieć drogę Twoich postanowień, abym widziała Twoje cuda. Powstrzymaj mnie od drogi kłamstwa...... udawania, fałszowania, zagadywania trudnych prawd, manipulowania, uciekania od konsekwencji błędów i grzechów, nie podejmowania pracy nad ich przyczynami.

Pozwól mi zrozumieć drogę Twych postanowień, abym rozważał Twoje cuda.

Marysia

Nie mogli jednak sprostać mądrości i Duchowi, z którego natchnienia przemawiał. (Dz 6, 10)

To, co ludzkie, nigdy nie dorówna temu, co boskie. Ale z Bogiem, można zakasować świat. Nie dla własnej pychy, lecz dla Królestwa.

Zosia

Trzeba bardziej słuchać Boga niż ludzi (Dz 5,29)

Kogo słuchasz na co dzień?

bs

A Jezus rzekł do nich: "Dzieci, ..."
(J 21,5a)

Dzieci? Dorośli ludzie, mężczyźni, twardzi, po całonocnym połowie...

A jednak. Jezus zwraca się do nich: Dzieci. Zatroskany, że nie mają co jeść... I karmi ich - nie tyle rybami, co swoją obecnością, żywą, prawdziwą, namacalną.

Cud Eucharystii. Jezus zwraca się do mnie po imieniu i karmi - swoją obecnością...

zz

Szymon Piotr powiedział do nich: ”Idę łowić ryby”. Odpowiedzieli mu: ”Idziemy i my z tobą”. Wyszli więc i wsiedli do łodzi, ale tej nocy nic nie złowili. (............) Poszedł Szymon Piotr i wyciągnął na brzeg sieć pełną wielkich ryb w liczbie stu pięćdziesięciu trzech. A pomimo tak wielkiej ilości sieć się nie rozerwała. (.............) A gdy spożyli śniadanie, rzekł Jezus do Szymona Piotra: „Szymonie, synu Jana, czy miłujesz Mnie więcej aniżeli ci?” Odpowiedział Mu: „Tak, Panie, Ty wiesz, że Cię kocham”. Rzekł do niego: „Paś baranki moje”. I powtórnie powiedział do niego: „Szymonie, synu Jana, czy miłujesz Mnie?” Odparł Mu: „Tak, Panie, Ty wiesz, że Cię kocham”.  Rzekł do niego: „Paś owce moje”. Powiedział mu po raz trzeci: „Szymonie, synu Jana, czy kochasz Mnie?” Zasmucił się Piotr, że mu po raz trzeci powiedział: „Czy kochasz Mnie?” I rzekł do Niego: „Panie, Ty wszystko wiesz, Ty wiesz, że Cię kocham”.

Piotra przygniata poczucie winy. Próbuje ucieczki w pracę... ale nawet praca źle mu idzie.

Jezus je z nim śniadanie. Nie wysila się na tanie pocieszanie, gadanie o niczym dla stłumienia niepokoju, udawanie że nic się nie stało etc. Po prostu przy nim jest. Jak Przyjaciel, który wie i rozumie wszystko.

Dopiero po śniadaniu, gdy Piotr jest w lepszej kondycji fizycznej i nieco już oswoił się z faktem, że Pan powrócił - w najodpowiedniejszym momencie Jezus zaczyna rozmowę. Nie o zdradzie, ale o aktualnej sytuacji w relacji.

Z Tobą jest mądrość, która zna Twe dzieła...... Spraw, byśmy mieli jej choć małą kroplę.

Marysia

Rzekł do niego: "Paś baranki moje". (J 21,15)

On powołuje. On wie, do czego każdy z nas się nadaje. Nie osądzajmy powołań (cudzych i swoich), nawet jeśli realizowane są nieudolnie.

Zosia

Dwunastu, zwoławszy wszystkich uczniów, powiedziało: "Nie jest rzeczą słuszną, abyśmy zaniedbali słowo Boże, a obsługiwali stoły. Upatrzcież, zatem, bracia, siedmiu mężów spośród siebie, cieszących się dobrą sławą, pełnych Ducha i mądrości. Im zlecimy to zadanie. My zaś oddamy się wyłącznie modlitwie i posłudze słowa." (Dz 6, 2-4)

Jak widać z tego fragmentu - wszystkie prace muszą zostać wykonane - są ważne, bo potrzebne. To nie jest tak, jak się dzisiaj wielu wydaje, że jeśli ma tytuły czy posadę, to jest ważniejszy. Nie o ważność tu chodzi ani o wyniosłość, ale o harmonijne współdziałanie.

Zosia

Jeżeli bowiem od ludzi pochodzi ta myśl czy sprawa, rozpadnie się, a jeżeli rzeczywiście od Boga pochodzi, nie potraficie ich zniszczyć i może się czasem okazać, że walczycie z Bogiem. (Dz 5, 38-39)

Kiedy napotykasz trudności, coś się sypie, coś się nie układa – powierz Panu swoją sprawę. Cokolwiek by się nie działo – złóż nadzieję z Bogu. Jeśli Twój cel, Twoje działania były niezgodne z Bożą wolą – to dobrze, niech się sypie. Oddaj to Panu i pozwól Mu działać według Jego zamysłów. Jeśli zaś twoje zabiegi i starania stanowią wypełnienie Bożych planów, możesz być spokojny – choćby się waliło i paliło – Pan się zatroszczy o swoją sprawę. A im większe trudności tym bardziej Boża moc i chwała będą się objawiać.

Bo myśli moje nie są myślami waszymi
ani wasze drogi moimi drogami –
wyrocznia Pana.
Bo jak niebiosa górują nad ziemią,
tak drogi moje - nad waszymi drogami
i myśli moje - nad myślami waszymi.
Iz 55, 8-9

as

O jedno tylko proszę Pana, o to zabiegam, żebym mógł zawsze przebywać w Jego domu, przez wszystkie dni życia. (Ps 27, 4)

Oby to było zawsze naszym nadrzędnym celem!

Zosia

Odpowiedział Piotr i apostołowie: "Trzeba bardziej słuchać Boga niż ludzi."

A gdy nie wiemy, co mówić, bo albo nam zmąciło rozum, albo emocje, to prośmy Ducha Św. z wiarą, żeby kładł swoje słowa w nasze usta. Doświadczyłam tego dzisiaj. Moje serce pozostało uczciwe wobec Pana Boga, a tamci też byli zadowoleni... Ale - nade wszystko posłuszeństwo Panu Bogu.

Zosia

A sąd polega na tym, że światło przyszło na świat, lecz ludzie bardziej umiłowali ciemność aniżeli światło: bo złe były ich uczynki. /.../ Kto spełnia wymagania prawdy, zbliża się do światła, aby się okazało, że jego uczynki są dokonane w Bogu. (J 3, 19, 21)

Gasisz czy rozświetlasz?

Zosia

"Zaprawdę, zaprawdę, powiadam ci: Trzeba wam się powtórnie narodzić. Wiatr wieje tam, gdzie chce, i szum jego słyszysz, lecz nie wiesz, skąd przychodzi i dokąd podąża. Tak jest z każdym, który narodził się z Ducha." (J 3, 7-8)

Narodziny to trudny akt. Narodziny z Ducha też nie są łatwe - są rewolucją - dla rodzącego się i dla jego otoczenia. Krótko mówiąc, jesteśmy/powinniśmy być Bożymi "rewolucjonistami" - ze wszystkimi konsekwencjami takiej postawy.

Zosia

Na to rzekła Maryja: "Oto ja, służebnica Pańska, niech mi się stanie według twojego słowa." Wtedy odszedł od Niej anioł. (Łk 1, 38)

Ileż było dobrych chęci, żeby służyć, ale brakowało "bądź wola Twoja".

Zosia

Powiedział mu Jezus: "uwierzyłeś, bo Mnie ujrzałeś; błogosławieni, którzy nie widzieli, a uwierzyli." (J 20, 29)

Nawet my, wierzący, pewniej się czujemy mając dowody na działanie Boga. Szczególnie wtedy, gdy życie doskwiera. Wielki to dar wówczas uwierzyć, zawierzyć i wierzyć.

Zosia

Lecz Piotr i Jan odpowiedzieli: "Rozsądźcie, czy słuszne jest w oczach Bożych bardziej słuchać was niż Boga? Bo my nie możemy nie mówić tego, co widzieliśmy i co słyszeliśmy." (Dz 4, 19-20)

Nie pierwszy raz Piśmo św. zwraca uwagę na to, aby zwracać się ku właściwemu źródłu. Znając przekorną i zapominalską naturę człowieka- nie bez powodu...

Zosia

Jezus znowu ukazał się nad Morzem Tyberiadzkim. A ukazał się w ten sposób: Byli razem Szymon Piotr, Tomasz, zwany Didymos, Natanael z Kany Galilejskiej, synowie Zebedeusza oraz dwaj inni z Jego uczniów. Szymon Piotr powiedział do nich: Idę łowić ryby. Odpowiedzieli mu: Idziemy i my z tobą. Wyszli więc i wsiedli do łodzi, ale tej nocy nic nie złowili. A gdy ranek zaświtał, Jezus stanął na brzegu. (J 21, 1-4)

Uczniowie w niedługim czasie po tych niezwykłych wydarzeniach, jakimi były Męka, Śmierć i Zmartwychwstanie Jezusa, wracają do swoich poprzednich zajęć. Idą łowić ryby – wracają do tego, czym zajmowali się zanim Jezus ich powołał.

Minął czas świąt. Czas, w którym nie tylko wspominaliśmy, ale w którym uobecniały się te zbawcze wydarzenia. I co? I też zaraz potem wracam do codzienności, być może zbyt szybko, bezmyślnie. Być może nie dość przemieniona. I – cóż za zbieg okoliczności – moja codzienna praca, podejmowane wysiłki (czy może raczej próby podjęcia wysiłku) wychodzą mi podobnie jak uczniom nocny połów ryb...

Jezu Zmartwychwstały, mam nadzieję, i wierzę w to mocno, że po nocy zaświta nowy dzień i ujrzę Ciebie stojącego na brzegu. Chcę przeżywać każdą chwilę swojej codzienności z Tobą.

as

On jest kamieniem, odrzuconym przez was budujących, tym, który stał się kamieniem węgielnym. I nie ma w żadnym innym zbawienia, gdyż nie dano ludziom żadnego innego imienia, w którym moglibyśmy być zbawieni. (Dz 4, 11-12)

Nie świat, nie człowiek, nie moje własne zasoby dadzą mi zbawienie... Warto o tym pamiętać - szczególnie wtedy, kiedy nas ponosi np. lęk, zachwyt nad własną siłą itp.

Zosia

I zabiliście Dawcę życia, ale Bóg wskrzesił Go z martwych, czego my jesteśmy świadkami. I przez wiarę w Jego imię temu człowiekowi, którego widzicie i którego znacie, Imię to przywróciło siły. Wiara wzbudzona przez niego dała mu tę pełnię sił, którą wszyscy widzicie. (Dz 3, 15-16)

Panie, przymnażaj mi wiary i cierpliwości, proszę.

Zosia

Tak przybliżyli się do wsi, do której zdążali, a On okazywał, jakoby miał iść dalej. (Łk 24, 28)

Cały Jezus – jest gotów ofiarować Siebie, ale jednocześnie nigdy się nie narzuca, szanuje wolność człowieka...

Lecz przymusili Go, mówiąc: Zostań z nami, gdyż ma się ku wieczorowi i dzień się już nachylił. Wszedł więc, aby zostać wraz z nimi. (Łk 24, 29)

Jezus, zaproszony, wszedł. Wszedł nie tylko po to, by pobyć z uczniami, ale by zostać wraz z nimi. Zostać wraz z nimi – poprzez swoją obecność w sakramencie Eucharystii:

Gdy zajął z nimi miejsce u stołu, wziął chleb, odmówił błogosławieństwo, połamał go i dawał im. Wtedy otworzyły się im oczy i poznali Go, lecz On zniknął im z oczu. (Łk 24, 31)

Uczniowie poznali Go. I choć Jezus zniknął im z oczu, to jednak pozostał z nimi w szczególny sposób obecny.

Słowa Jezusa do świętej siostry Faustyny: „Wiedz o tym, córko moja, że kiedy przychodzę w Komunii świętej do serca ludzkiego, mam ręce pełne łask wszelkich i pragnę je oddać duszy, ale dusze nawet nie zwracają uwagi na Mnie, pozostawiają Mnie samego, a zajmują się czym innym. O, jak mi smutno, że dusze nie poznały Miłości. Obchodzą się ze Mną jak z czymś martwym.”

Otwórz me oczy, o Panie, otwórz me oczy i serce!

as

Piotr powiedział: "Nie mam srebra ani złota, ale co mam, to ci daję: W imię Jezusa Chrystusa Nazarejczyka, chodź!" I ująwszy go za prawą rękę, podniósł go. Natychmiast też odzyskal władzę w nogach i stopach. Zerwał się i stanął na nogach, skacząc i wielbiąc Boga. (Dz 3, 5-8)

Pewnie pomyślicie, że zwariowałam, ale też bym chciała z taką wiarą i mocą jak Piotr...

Zosia

/.../ Odwróciła się i ujrzała stojącego Jezusa, ale nie wiedziała, że to Jezus: "Niewiasto, czemu płaczesz? Kogo szukasz?" Ona zaś sądząc, że to jest ogrodnik, powiedziała do Niego: "Panie, jeśli ty Go przeniosłeś, powiedz mi, gdzie Go położyłeś, a ja Go wezmę." Jezus rzekł do niej: "Mario!"  (J 20, 14-16)

Kiedyś mnie zdumiewało, że Maria nie rozpoznała Jezusa po zmartwychwstaniu - ale zapłakane oczy, smutek i ta nieodwołalność śmierci nie dopuszczały zmartwychwstania i - spotkania, i jej i nam...

Zosia

Tego właśnie Jezusa wskrzesił Bóg, a my wszyscy jesteśmy tego świadkami. (Dz 2, 32)

as

Ci zebrali się ze starszymi, a po naradzie dali żołnierzom sporo pieniędzy i rzekli: "Rozpowiadajcie tak: Jego uczniowie przyszli w nocy i wykradli Go, gdyśmy spali." [...] I tak rozniosła się ta pogłoska między Żydami, i trwa aż do dnia dzisiejszego. (Mt 28, 12-13, 15)

W dzisiejszej Europie też w to wierzą. A my mamy być uczniami Jezusa i głosić Zmartwychwstanie - więc chodźmy...

Zosia

Dawid bowiem mówił o Nim: «Miałem Pana zawsze przed oczami, gdyż stoi po mojej prawicy, abym się nie zachwiał. Dlatego ucieszyło się moje serce i rozradował się mój język, także i moje ciało spoczywać będzie w nadziei, że nie zostawisz duszy mojej w Otchłani ani nie dasz Świętemu Twemu ulec skażeniu. Dałeś mi poznać drogi życia i napełnisz mnie radością przed obliczem Twoim». Bracia, wolno powiedzieć do was otwarcie, że patriarcha Dawid umarł i został pochowany w grobie, który znajduje się u nas aż po dzień dzisiejszy. Zatem jako prorok, który wiedział, że Bóg przysiągł mu uroczyście, iż jego potomek zasiądzie na jego tronie, widział przyszłość i przepowiedział zmartwychwstanie Mesjasza, że ani nie pozostanie w Otchłani, ani ciało Jego nie ulegnie rozkładowi. Tego właśnie Jezusa wskrzesił Bóg, a my wszyscy jesteśmy tego świadkami.

Panie Boże, Piotr tłumaczy innym Pisma tak, jak wcześniej tłumaczył uczniom Jezus; dzieje się tak, bo pojął sens i głębię Słowa. W zapowiedziach tyczących Mesjasza odnalazł.... wydarzenia z własnego życia.

O to doświadczenie proszę Cię dla nas - dzisiaj. Oświeć nasze serca i umysły, byśmy na nowo w Twoich Słowach odnajdywali nasze własne ścieżki życia.

Marysia

Zabrano Pana z grobu i nie wiemy, gdzie Go położono. (J 20, 2)

Panie, dziękuję Ci, że podjąłeś krzyż i zmartwychwstałeś. Za Bożą radość w sercu, za to, że "kładziesz się" w moim sercu i dzięki temu może ono zmartwychwstawać, mozolnie, z oporem, czasem z taką trudnością jak mniszek lekarski przebija się przez asfalt...

Zosia

W pierwszy dzień tygodnia niewiasty poszły skoro świt do grobu, niosąc przygotowane wonności. Kamień od grobu zastały odsunięty. A skoro weszły, nie znalazły ciała Pana Jezusa. Gdy wobec tego były bezradne, nagle stanęło przed nimi dwóch mężczyzn w lśniących szatach. Przestraszone, pochyliły twarze ku ziemi, lecz tamci rzekli do nich: «Dlaczego szukacie żyjącego wśród umarłych? Nie ma Go tutaj; zmartwychwstał.

Niewiasty uczyniły to, co trzeba było - zgodnie z ówczesnymi zwyczajami. Wydawać by się mogło, że zrobiły wszystko, co w ich mocy, wobec faktu śmierci i pogrzebu. Potrzebne było tylko dopełnienie namaszczenia, na które w wigilię szabatu nie starczyło im czasu. Zaradziły więc sytuacji na miarę swoich możliwości....

A jednak -  przyszedł moment, w którym stanęły bezradne. Bóg im się wymknął z misternie poukładanego planu.

Panie Jezu żyjący na wieki, spraw byśmy bezradność wobec trudnych życiowych sytuacji przeżywali prawidłowo.... ale by pozwalała nam ona także odkrywać Ciebie, który od czasu do czasu wymykasz się nawet najbardziej misternie i pobożnie poukładanym planom.

Marysia

Ci wszyscy, co uwierzyli, przebywali razem i wszystko mieli wspólne. Sprzedawali majątki i dobra i rozdzielali je każdemu według potrzeby. Codziennie trwali jednomyślnie w świątyni, a łamiąc chleb po domach, przyjmowali posiłek z radością i prostotą serca. Wielbili Boga, a cały lud odnosił się do nich życzliwie. (Dz 2, 44-47a)

Święcenie pożywienia. Dzielenie się pożywieniem. Jedzenie jest dla człowieka, jak benzyna dla samochodu. Ale dzielenie się bez miłości może być jak trucizna...

Zosia

Ojcze, w Twe ręce składam ducha mego (Łk 23,46)

Dla nas Chrystus stał się posłuszny aż do śmierci, a była to śmierć krzyżowa. (Flp 2, 8)

Przymnóż mi, Panie, ufności i posłuszeństwa.

Zosia

Jezus wiedząc, że Ojciec oddał Mu wszystko w ręce... (J 13, 3)

Ojciec złożył wszystko w ręce Jezusa. Jezus był tego świadom. I dla naszego dobra, dla naszego zbawienia nie zawahał się przed niczym – oddał się całkowicie, nieskończenie się uniżył, całego Siebie ofiarował za nas.

Umiłowawszy swoich na świecie, do końca ich umiłował. (J 13, 1)

... I zaczął obmywać uczniom nogi i ocierać prześcieradłem, którym był przepasany. Podszedł więc do Szymona Piotra, a on rzekł do Niego: „Panie, Ty chcesz mi umyć nogi?” Jezus mu odpowiedział: „Tego, co Ja czynię, ty teraz nie rozumiesz, ale poznasz to później.” (J 13, 5-7)

Stopień Jezusowego oddania bardzo wyraźnie objawia się w tym geście... Uniżenie Jezusa jest niewiarygodne – nie dziwi zatem pełne zdumienia pytanie Piotra.

Za to odpowiedź Pana przynosi wspaniałą nadzieję – teraz nie rozumiesz, ale później poznasz. – Nie zrozumiesz – poznasz! Poznasz, doświadczysz, jak to jest tak kochać... Miłość tak cię przemieni, tak cię poprowadzi, że sam będziesz tak kochał.

Jezu, cichy i pokornego Serca, uczyń serca nasze według Serca Twego. Uzdolnij nas do całkowitego oddania się z miłości.

 as

Czym się Panu odpłacę/ za wszystko, co mi wyświadczył?/ Podniosę kielich zbawienia/ i wezwę imienia Pana. (Ps 116B, 12-13)

Najlepszym naszym "odpłaceniem" jest wierność...

Zosia

W czasie wieczerzy, gdy diabeł już nakłonił serce Judasza Iskarioty, syna Szymona, aby Go wydać, widząc, że Ojciec dał Mu wszystko w ręce oraz że od Boga wyszedł i do Boga idzie, wstał od wieczerzy i złożył szaty. A wziąwszy prześcieradło, nim się przepasał. Potem nalał wody do miednicy. I zaczął umywać uczniom nogi i ocierać prześcieradłem, którym był przepasany.

Badacze dziejów starożytnych twierdzą, że mycie nóg było czynnością niewolnika. Badacze kultury żydowskiej twierdzą, że zwyczaje ówczesne nie przewidywały takiego aktu. Jezus z własnej woli czyli to, co należało do zakresu obowiązków niewolnika...... ale nie wśród Żydów. Podwójne zaskoczenie. Niewolnik.

W tym samym czasie Judasz bierze zapłatę za Niego - trzydzieści srebrników to standardowa cena niewolnika. Niewolnik.

Podziwiam i patrzę ze skruchą, Panie, na Twoje wejście w głąb naszego zła - którego dokonujesz z pokorą i miłością.

Marysia

Jeden z Dwunastu, imieniem Judasz Iskariota, udał się do arcykapłanów i rzekł: „Co chcecie mi dać, a ja wam Go wydam?” A oni wyznaczyli mu trzydzieści srebrników. Odtąd szukał sposobności, żeby Go wydać. (Mt 26, 14-16)

Trzydzieści srebrników. Dlaczego właśnie taka kwota?
Kwota ta pojawia się w Biblii jeszcze w Księdze Wyjścia, we fragmencie zawierającym prawo karne: „Jeśliby wół zabił niewolnika lub niewolnicę, jego właściciel winien wypłacić ich panu trzydzieści syklów srebrnych.” (Wj 21, 32) Trzydzieści syklów to cena za niewolnika.

Pan stworzenia sprzedany za cenę niewolnika...

Jezus Chrystus, istniejąc w postaci Bożej,
nie skorzystał ze sposobności,
aby na równi być z Bogiem,
lecz ogołocił samego siebie,
przyjąwszy postać sługi,  
stawszy się podobnym do ludzi.
A w zewnętrznym przejawie, uznany za człowieka,
uniżył samego siebie,
stawszy się posłusznym aż do śmierci -
i to śmierci krzyżowej.
Dlatego też Bóg Go nad wszystko wywyższył
i darował Mu imię
ponad wszelkie imię,
aby na imię Jezusa
zgięło się każde kolano
istot niebieskich i ziemskich i podziemnych.
I aby wszelki język wyznał,
że Jezus Chrystus jest PANEM -
ku chwale Boga Ojca. (Flp 2, 6-11)

as

Co chcecie mi dać, a ja wam Go wydam. (Mt 26, 15)

A my, za ile sprzedajemy Boga?

Zosia

Powiedział Mu Piotr: "Panie, dlaczego teraz nie mogę pójść za Tobą? Życie moje oddam za Ciebie." Odpowiedział mu Jezus: "Życie swoje oddasz za Mnie? Zaprawdę, zaprawdę powiadam Ci: Kogut nie zapieje, aż ty trzy razy się mnie wyprzesz." (J 13, 37-38)

Obietnice wtedy mają sens, gdy się je wypełnia. Dość łatwo się je daje, spełnianie natomiast może trafiać na ogromne przeszkody. Pomóż mi, Panie Boże, pokonać mój własny opór, aby obienice dane przeze mnie nie rozwiały się na wietrze jak garść pierza.

Zosia

Nie będzie wołał ni podnosił głosu, nie da słyszeć krzyku swego na dworze. Nie złamie trzciny nadłamanej, nie zagasi knotka o nikłym płomyku. (Iz 42, 2-3)

Bo „Pan jest łagodny i miłosierny, nieskory do gniewu i bardzo łaskawy.
Pan podtrzymuje wszystkich, którzy padają,
I podnosi wszystkich zgnębionych.” (Ps 145, 8.14)

„Baranek Boży, który gładzi grzechy świata” (J 1,29) Baranek paschalny, którego Krew ma moc wybawić nas od śmierci. Nikt z nas nie jest bez grzechu. Nikt z nas nie zasłużył na Niebo poprzez doskonałe przestrzeganie Prawa. Jednak możemy uniknąć śmierci wiecznej –  dzięki ofierze Chrystusa i Jego przenajświętszej Krwi – podobnie jak niegdyś Izraelici w Egipcie uniknęli śmierci dzięki krwi paschalnego baranka na drzwiach swoich domów.

Wywyższony bądź, Jezu, Baranku mój. Tyś jedyny Odkupiciel, Tyś mój Król.

as

Maria zaś wzięła funt szlachetnego i drogocennego olejku nardowego i namaściła Jezusowi nogi, a włosami swymi je otarła. /.../ Na to rzekł Judasz Iskariota, jeden z uczniów Jego, który Go miał wydać: "Czemu to nie sprzedano tego olejku za trzysta denarów i nie rozdano ich ubogim?" Powiedział to zaś nie dlatego, jakoby dbał o biednych, ale ponieważ był złodziejem, i mając trzos, wykradał to, co składano. (J 12, 3, 5-6)

A dlatego, Judaszu, że Panu Bogu należy się to, co najlepsze...

Jeden z moich studentów zakwestionował budowanie kościołów z drogich materiałów - odpowiedziałam, że Panu Bogu się nie żałuje, a poza tym, gdyby w średniowieczu budowano tak, jak teraz, to nie mielibyśmy czego zwiedzać... AMDG

Zosia

Na sześć dni przed Paschą Jezus przybył do Betanii, gdzie mieszkał Łazarz, którego Jezus wskrzesił z martwych. Urządzono tam dla Niego ucztę. Marta posługiwała, a Łazarz był jednym z zasiadających z Nim przy stole. Maria zaś wzięła funt szlachetnego i drogocennego olejku nardowego i namaściła Jezusowi nogi, a włosami swymi je otarła. A dom napełnił się wonią olejku. Na to rzekł Judasz Iskariota, jeden z uczniów Jego, ten, który Go miał wydać: „Czemu to nie sprzedano tego olejku za trzysta denarów i nie rozdano ich ubogim?” Powiedział zaś to nie dlatego, jakoby dbał o biednych, ale ponieważ był złodziejem, i mając trzos wykradał to, co składano. Na to Jezus powiedział: „Zostaw ją! Przechowała to, aby Mnie namaścić na dzień mojego pogrzebu. Bo ubogich zawsze macie u siebie, ale Mnie nie zawsze macie”.

Maria siedzi u stóp Jezusa, trwa uczta, Marta usługuje. Taka sytuacja już raz się zdarzyła - wtedy, gdy Marta miała pretensje do siostry, że jej nie pomaga, ale Jezus wziął Marię w obronę. "Obrała najlepszą cząstkę".

Teraz scena się powtarza: Maria siedzi u stóp Jezusa, a kolejny ktoś krytykuje ją za to, co robi (albo raczej za to, czego nie robi, a zdaniem krytykującego, powinna). Tym razem to Judasz; patrzy krzywym okiem, bo Maria zdecydowanie nie pasuje do jego wyobrażeń.... lecz Jezus znowu bierze ją w obronę.

Spędzajmy - jak Maria - czas u Jego stóp. On weźmie nas w obronę, gdy zajdzie potrzeba.

Marysia

Gdy jechali, słali swe płaszcze na drodze. /.../ I wołali głośno: "Błogosławiony Król, który przychodzi w Imię Pańskie. Pokój w niebie i chwała na wysokościach." (Łk 19, 36, 38)

Jak szybko zdewaluował się hołd tłumu. Jak łatwo ulec masowości. W tym wypadku indywidualizm poglądów byłby jak najbardziej pożądany - i jakże trudny.

Zosia

Chrystus Jezus istniejąc w postaci Bożej, nie skorzystał ze sposobności, aby na równi być z Bogiem, lecz ogołocił samego siebie, przyjąwszy postać sługi, stawszy się podobnym do ludzi. A w tym co zewnętrzne uznany za człowieka, uniżył samego siebie, stawszy się posłusznym aż do śmierci, i to śmierci krzyżowej. Dlatego też Bóg wywyższył Go nad wszystko i darował Mu imię ponad wszelkie imię, aby na imię Jezusa zgięło się każde kolano istot niebieskich i ziemskich, i podziemnych, i aby wszelki język wyznał, że Jezus Chrystus jest Panem ku chwale Boga Ojca.

Pokora to jest bardzo trudna sprawa.

Mieszają się do niej nasze kompleksy i chcą przybierać jej postać. Miesza się do niej nasze lenistwo i chce przybierać jej postać. Miesza się do niej nasze stosowanie uników i chce przybierać jej postać.

Chociaż wokół niej tyle zamieszania i wewnętrznych przekrętów spowodowanych naszym nieuporządkowaniem, pokora wciąż pozostaje najbardziej podobna do Jezusa.

Jezusa, który powiedział: "Ja jestem Prawdą".

Marysia

Wobec tego arcykapłani i faryzeusze zwołali Najwyższą Radę i rzekli: "Cóż my robimy wobec tego, że ten człowiek czyni wiele znaków? Jeżeli Go tak pozostawimy, to wszyscy uwierzą w Niego, i przyjdą Rzymianie, i zniszczą nasze miejsce święte i nasz naród." (J 11, 47-48)

Najbardziej pożądany - święty spokój. Prosimy niczego nie zmieniać i nie ulepszać, bo nawet jak boli, to już przywykliśmy...

Zosia

Ale Pan jest przy mnie jako potężny mocarz (Jr 20,11)

Czy pamiętam mimo wszystkich zawirowań życiowych, że On jest ze mną? Moc nad moce, Siła nad siły. Mocarz. Potężny.

Czego mam się lękać?

+bs

Ale Pan jest przy mnie jako potężny mocarz; dlatego moi prześladowcy ustaną i nie zwyciężą. Będą bardzo zawstydzeni swoją porażką, okryci wieczną i niezapomnianą hańbą. Panie Zastępów, Ty, który doświadczasz sprawiedliwego, patrzysz na sumienie i serce, dozwól, bym zobaczył Twoją pomstę nad nimi! Tobie bowiem powierzyłem swą sprawę. (Jr 20, 11, 12)

Domniemywam, że w prośbie Proroka o zobaczenie pomsty nad swoimi prześladowcami nie tyle chodzi o emocjonalną satysfakcję (chociaż, czemu nie?), co o zobaczenie własnego wyzwolenia z opresji zadawanej cudzą ręką, czyli kresu udręki.

Zosia

Potem Bóg rzekl do Abrahama: "Ty zaś , a po tobie twoje potomstwo przez wszystkie pokolenia, zachowujcie przymierze ze Mną." (Rdz 17, 9)

Zachowujcie Przymierze ze Mną... Bóg go dotrzymuje. A my?

Zosia

Odpowiedział im Jezus: "Zaprawdę, zaprawdę powiadam wam: Każdy, kto popełnia grzech, jest niewolnikiem grzechu. A niewolnik nie przebywa w domu na zawsze, lecz Syn przebywa na zawsze. (J 8, 34, 35)

Świat uważa wolność za możliwość robienia tego, co się żywnie podoba nie uwzględniając niczyich racji. Taka rozkiełznana wolność jest jak oszalały koń - tratuje. Najbardziej zaś tego, kto temu rozkiełznaniu ulega. I jakże wpuścić "takie coś" do domu? Autoeliminacja.

Zosia

Bracia: Nie od wypełnienia Prawa została uzależniona obietnica dana Abrahamowi i jego potomstwu, że będzie dziedzicem świata, ale od  usprawiedliwienia z wiary. I stąd to dziedzictwo zależy od wiary, by było z łaski i aby w ten sposób obietnica pozostała niewzruszona dla całego potomstwa, nie tylko dla potomstwa opierającego się na Prawie, ale i dla tego, które ma wiarę Abrahama. (Rz 4, 13, 16)

Dla każdego jest ta obietnica. Wszakże pod jednym warunkiem. Trzeba mieć wiarę. Taką mocną i "ślepą" jak Abraham. Wiara jest łaską i procesem. Aktem woli mogę zrobić jakieś założenia. Ale mogę o łaskę wiary prosić. Wiara bierze się też ze słuchania, zatem ważne, czy słuchamy Właściwego i we właściwy sposób.

Zosia

Ja jestem światłością świata [...]  W odpowiedzi rzekł do nich Jezus: "Nawet jeżeli Ja sam o sobie wydaję świadectwo, świadectwo moje jest prawdziwe, bo wiem, skąd przyszedłem i dokąd idę." (J 8, 12, 14)

Dla wielu nieuświadomionym problemem jest nie to, skąd idą, ale dokąd i za kim/czym podążają. I nie wszystko, co się świeci jest Światłem.

Zosia

"Nie wspominajcie wydarzeń minionych, nie roztrząsajcie w myśli dawnych rzeczy. Oto Ja dokonuję rzeczy nowej: pojawia się właśnie. Czyż jej nie poznajecie?" (Iz 43, 18-19)

Porządki przedświąteczne i wiosenne zróbmy zatem przede wszystkim w głowie i sercu...

Zosia

Odpowiedzieli im faryzeusze: "Czyż i wy daliście się zwieść? Czy ktoś ze zwierzchników lub faryzeuszów uwierzył w Niego?" (J 7, 47-48)

Świat też uważa, że chrześcijanie są nawiedzeni, zwiedzeni (określa się to dosadniej), a my po prostu nie chcemy dać się zawieść światu do nikąd.

Zosia

Mylnie rozumując, bezbożni mówili sobie: "Zróbmy zasadzkę na sprawiedliwego, bo nam niewygodny: sprzeciwia się naszym sprawom, zarzuca nam łamanie prawa, wypomina nam błędy naszych obyczajów. Chełpi się, że zna Boga, zwie siebie dzieckiem Pańskim!" (Mdr 2, 1a, 12-13)

Sprawiedliwy, który jeszcze o sobie odważy się mówić, że jest dzieckiem Pańskim, z pewnością będzie uwierał sumienia tych, co się zabłąkali. Patrząc na to, co się dzieje w tzw. mediach, wnoszę, że świat oczekuje, żeby Pan Bóg zmienił X przykazań na zdecydowanie łatwiejsze, tyle że Pan Bóg łatwizny nie lubi. Dopóki Pan zmian nie wprowadzi, dopóty będzie sprawiedliwy kamykiem w cudzym bucie...

Zosia

Odrzućcie od siebie wszystkie grzechy i utwórzcie w sobie nowe serca i nowego ducha. (Ez 18, 31)

Pobłogosławił nam Pan Bóg nowym Ojcem Świętym, prośmy, by błogosławił naszym nowym sercom i nowemu duchowi...

Zosia

Tak, jak słyszę, sądzę, a sąd mój jest sprawiedliwy; nie szukam bowiem własnej woli, lecz woli Tego, który mnie posłał. (J 5, 30)

A ja, czyjej szukam woli? Jego? Swojej własnej?

Zosia

Odpowiedział Mu chory: "Panie, nie mam człowieka, aby mnie doprowadził do sadzawki, gdy nastąpi poruszenie wody. Gdy ja sam już dochodzę, inny schodzi przede mną." (J 5, 7)

Do uzdrowienia duszy czy ciała potrzeba drugiego człowieka do pomocy. Panie, otwórz nam oczy i serca na potrzebujących i udziel nam łaski pomocy mądrej i taktownej.

Zosia

Przeciwnie, będzie radość i wesele na zawsze z tego, co Ja stworzę; bo oto Ja uczynię z Jerozolimy "Wesele" i z jej ludu "Radość". (Iz 65, 18)

Pan stwarza świat cały czas i wszystko, co go wypełnia. Stawajmy się Jego "Radością", a świat Jego Jerozolimą.

Zosia

Pan rzekł do Jozuego: "Dziś zrzuciłem z was hańbę egipską." [...] Nie mieli już więcej synowie Izraela manny, lecz żywili się tego roku z plonów ziemi Kanaan. (Joz 5, 9a, 12b)

Do tego fragmentu, jakże radosnego, bo kończącego  czterdziestoletnie błąkanie się po pustyni, dodam jeszcze jeden: "Czyż ci nie rozkazałem, bądź mężny i mocny? Nie bój się i nie drżyj, bo z tobą jest Pan, Bóg twój, wszędzie, gdziekolwiek pójdziesz." (Joz 1, 9)

Do Kanaanu nie wchodzi się o własnych siłach i z tchórzliwym sercem. Bóg jest z nami, ale chyba nie lubi... tchórzy.

Zosia

Dołóżmy starań, aby poznać Pana;
"Miłości pragnę, nie krwawej ofiary, poznania Boga bardziej niż całopaleń."
(Oz 6,3a.6)

Dołóżmy starań, aby poznać Pana...

zz

Każdy bowiem, kto się wywyższa, będzie poniżony, a kto się uniża, będzie wywyższony. (Łk 18,14)

To wielka łaska mieć świadomość własnej marności, takiej zdrowej, bez samobiczowania i kompleksu niższości.

Zosia

Chodźcie, powróćmy do Pana! On nas poranił i On też uleczy, On to nas pobił, On ranę zawiąże. Po dwu dniach przywróci nam życie, a dnia trzeciego nas dźwignie i żyć będziemy w Jego obecności. Dołóżmy starań, aby poznać Pana; Jego przyjście jest pewne jak świt poranka, jak wczesny deszcz przychodzi On do nas i jak deszcz późny, co nasyca ziemię.
„Cóż ci mogę uczynić, Efraimie, co pocznę z tobą, Judo? Miłość wasza podobna do chmur na świtaniu albo do rosy, która prędko znika. Dlatego ciosałem ich przez proroków, słowami ust mych zabijałem, a Prawo moje zabłysło jak światło. Miłości pragnę, nie krwawej ofiary, poznania Boga bardziej niż całopaleń”.

Zawstydzający fragment. Cała prawda.

O tym, że odkrywanie prawdy o sobie jest bolesne; o tym że trzeba dołożyć starań by wytrwać; o tym, że miłość opierana na uczuciach jest jak chmura albo rosa, co prędko znika. O tym, że metodą na niestałość jest ciosanie, a nawet zabijanie.... tego, co w nas stare, zaschnięte jak źle założony bandaż, zastygłe jak dawno wyrobiony pogląd albo dawno utrwalona reakcja.

Może gdy Jezus na krzyżu szeptał "pragnę", miał ten wers na myśli, lecz nie zdołał go dokończyć...
"Miłości pragnę".

On, który z miłości sam stał się krwawą ofiarą.... i pokazał, czym jest konsekwencja.

Marysia

To mówi Pan: "Wróć, Izraelu, do Pana Boga twojego, upadłeś bowiem przez własną twą winę! [...] Bo drogi Pana są proste: kroczą nimi sprawiedliwi, lecz potykają się na nich grzesznicy. " (Oz 14, 2, 10)

Boże nakazy są bardzo konkretne i jednoznaczne. Nam pozostaje wybór. Jako wierzącym - również jednoznaczny.

Zosia

Uczynili twardym swój kark, stali się gorszymi niż ich przodkowie. Powiesz im wszystkie te słowa, ale cię nie usłuchają; będziesz wołał do nich, lecz nie dadzą ci odpowiedzi. I odezwiesz się do nich: "To jest naród, który nie usłuchał głosu Pana, swego Boga, i nie przyjął pouczenia. Przepadła wierność, znikła z ich ust." (Jr 7, 26-28)

A jak jest z nami?

Zosia

Kto nie jest ze Mną, jest przeciwko Mnie; a kto nie zbiera ze Mną, rozprasza.

Panie Jezu.

Nie ma tu środka. Kompromisu. Że tak na trochę, jedną nogą, gdy będę miała czas.... - nie.

Dopadła mnie ciekawość językowa. "Kto nie jest ze Mną", ciekawe czy dałoby się przetłumaczyć to jako "kto nie przebywa ze Mną". Przebywanie z kimś - to spędzanie z tą osobą czasu. Stąd już zatem krok do "kto nie spędza czasu ze Mną".

Kto nie spędza ze Mną czasu, jest przeciwko Mnie.

Bezkompromisowe do bólu.

Marysia

słuchaj praw i nakazów, które uczę was wypełniać (Pwt 4,1)

Jaka to ulga, że zawsze znajdzie się ktoś, kto nauczy! Jak dobrze się wtedy słucha wszelkich praw i nakazów, gdy nie jest się z tym samemu.

Tylko... czy chcę jeszcze słuchać?

bs

Strzeżcie ich (przykazań) i wypełniajcie je, bo one są waszą mądrością i umiejętnością w oczach narodów, które, usłyszawszy o tych prawach, powiedzą: "Z pewnością ten wielki naród to lud mądry i rozumny." (Pwt 4, 6)

W mądrości świata leży łamanie Bożych praw, które, jakoby, ograniczają wolność człowieka. Nieograniczona wolność zmienia człowieka w amebę...

Zosia

Powstawszy Azariasz tak się modlił, a otwarłszy swe usta, mówił w środku ognia: "Nie opuszczaj nas na zawsze, przez wzgląd na święte  Twe imię nie zrywaj Twego przymierza." (Dn 3, 25, 34)

Uderza mnie słowo "w środku ognia" się modlił. Trzeba wielkiej wierności i wiary, żeby modlić się i uwielbiać Boga w piecu dotkliwych doświadczeń.

Zosia

Postanowiłem bowiem wprowadzić ją (mądrość) w czyn, zapłonąłem gorliwością o dobro i nie doznałem wstydu. Dusza moja walczyła o nią i z całą starannością usiłowałem zachować Prawo. (Syr 51, 18-19)

Patrząc na świat - już nawet nie odnoszę wrażenia, lecz mam pewność, że wyzbywa się mądrości. Nawet tej ułomnej, ludzkiej... Wytrwać na drodze Mądrości Odwiecznej... Księga Przysłów (17, 12) kwituje brak mądrości bardzo dobitnie: "Raczej spotkać niedźwiedzicę, co straciła młode, niż nierozumnego w jego głupocie".

Zosia

”Pewien człowiek miał drzewo figowe zasadzone w swojej winnicy; przyszedł i szukał na nim owoców, ale nie znalazł. Rzekł więc do ogrodnika: »Oto już trzy lata, odkąd przychodzę i szukam owocu na tym drzewie figowym, a nie znajduję. Wytnij je: po co jeszcze ziemię wyjaławia?«. Lecz on mu odpowiedział: »Panie, jeszcze na ten rok je pozostaw; ja okopię je i obłożę nawozem; może wyda owoc. A jeśli nie, w przyszłości możesz je wyciąć«”.

Panie Jezu, kiedy patrzysz na mnie, co widzisz? Jakim jestem drzewem? Znajdujesz jakieś owoce...? Jeżeli nie - pozostaw mnie jeszcze i daj mi łaskę, bym mogła się nawrócić i wydać owoce...!

kb

Odpowiedział Bóg Mojżeszowi: "Ja jestem, który jestem." (Wj 3, 14)

Jesteśmy Jego częścią, On żyje w nas, a my w Nim. Czy jestem? Czy jestem tu i teraz, czy usiłuję wejść na terytorium, nad którym nie mam władzy?

Zosia

Boże, nasz Ojcze, niech Sakrament, który przyjęliśmy, przeniknie do głębi nasze serca i da nam udział w Twojej łasce. Przez Chrystusa, Pana naszego.
Amen.