Tak mówi Pan, twój Odkupiciel, Święty Izraela:

Jam jest Pan, twój Bóg, pouczający cię o tym, co pożyteczne,

kierujący tobą na drodze, którą kroczysz.

Pan jest łagodny i miłosierny,
nieskory do gniewu i bardzo łaskawy.
(Ps 145,8)

Taki jest nasz Pan, Ojciec, Brat, Przyjaciel: łagodny i bardzo łaskawy. 

Zbyszek

Ja, Twój Bóg, ująłem cię za prawicę mówiąc ci: Nie lękaj się, przychodzę ci z pomocą. Nie bój się, robaczku Jakubie, nieboraku Izraelu! Ja cię wspomagam - wyrocznia Pana odkupicielem twoim - Święty Izraela.  

Wyobraźmy sobie to dosłownie. Bóg podchodzi od prawej strony, chwyta mnie za prawą rękę. Jeśli staje tuż przy mnie, by chwycić mnie za prawicę - to w tym samym momencie ja znajduję się po jego lewej stronie. Po stronie s e r c a. On jest przy mnie całym sercem, gdy potrzebuję pomocy.

Miłość Boża współczująca, dźwigająca i wierna - przybliża się wtedy, gdy jesteśmy słabi.

Marysia

Weźcie moje jarzmo na siebie i uczcie się ode Mnie, bo jestem cichy i pokorny sercem, a znajdziecie ukojenie dla dusz waszych. Albowiem jarzmo moje jest słodkie, a moje brzemię lekkie. (Mt 11, 29-30)

Nie unikaj trudności. One są cząstką każdego dnia.
Ale tylko cząstką. Nie pozwól by zaćmiły Ci radość z daru życia.

Przyjmij słodkie jarzmo i lekkie brzemię.
Pozwól Jezusowi, by Cię uczył:
cichości i pokory serca

bs

Miłosierdzie i pokora Twoje Jezu nieskończone...

Z kimże byście mogli Mnie porównać, tak, żeby Mi dorównał? - mówi Święty. Podnieście oczy w górę i patrzcie: Kto stworzył te gwiazdy? Ten, który w szykach prowadzi ich wojsko, wszystkie je woła po imieniu. Spod takiej potęgi i olbrzymiej siły nikt się nie uchyli. Czemu mówisz, Jakubie, i ty, Izraelu, powtarzasz: Zakryta jest moja droga przed Panem i prawo me przed Bogiem przeoczone? Czy nie wiesz tego? Czyś nie słyszał? Pan - to Bóg wieczny, Stwórca krańców ziemi. On się nie męczy ani nie nuży, Jego mądrość jest niezgłębiona. (Iz 40, 25-28)

as

Jak wam się zdaje? Jeśli kto posiada sto owiec i zabłąka się jedna z nich: czy nie zostawi dziewięćdziesięciu dziewięciu na górach i nie pójdzie szukać tej, która się zabłąkała? A jeśli mu się uda ją odnaleźć, zaprawdę, powiadam wam: cieszy się nią bardziej niż dziewięćdziesięciu dziewięciu tymi, które się nie zabłąkały. Tak też nie jest wolą Ojca waszego, który jest w niebie, żeby zginęło jedno z tych małych.
(Mt 18, 12-14)

Jeszcze do niedawna miałam tak, że kiedy nagrzeszyłam, trudno było mi wrócić do Pana. Nawet nie w tym sensie, że ociągałam się ze spowiedzią. Problem leżał raczej w tym, że odchodziłam od modlitwy. Bo jak mogę przed Nim stanąć, skoro znów okazałam się niewierna? Jak mogę mówić z Nim, skoro jestem taka a taka? Pewnie było w tym trochę pychy, pewnie trochę też niewiary w Jego miłość. Pewnie mój brak zaufania po upadku ranił Jego Serce dużo bardziej niż sam upadek. Teraz jednak wiem, że moja postawa nie była właściwa.

Kiedy zdam sobie sprawę, że znów Go zawiodłam, że postawiłam siebie ponad Jezusa, że odwróciłam się od Niego - ta świadomość nie powinna mnie od Niego oddalać. Wręcz przeciwnie. Spojrzenie w prawdzie na swoje serce, uzmysłowienie sobie, jak mało jeszcze kocham, jak skąpa jestem w stosunku do Jezusa, powinno mnie motywować! Powinno pobudzać do bardziej gorliwego podążania za Nim, do jeszcze większego oddania i wierniejszej służby. Jak najszybciej powinnam rzucić Mu się w ramiona i starać się wynagrodzić Mu wszelkie zniewagi miłością dużo gorętszą niż dotychczas. Nie wypada przecież odpowiadać byle-jakością i niewdzięcznością na nieskończoną dobroć.

Bóg nie chce śmierci grzesznika. On drży o każdą zagubioną owieczkę. Szuka, woła ją i pełen tęsknoty czeka, aż będzie mógł wziąć ją na powrót w ramiona.

Jeśli zachowasz pamięć o grzechach, Panie,
Panie, któż się ostoi?
Ale Ty udzielasz przebaczenia,
aby Ci służono z bojaźnią.

as

Pewnego dnia, gdy Jezus nauczał, siedzieli przy tym faryzeusze i uczeni w Prawie, którzy przyszli ze wszystkich miejscowości Galilei, Judei i Jerozolimy. A była w Nim moc Pańska, że mógł uzdrawiać. Wtem jacyś ludzie niosąc na łożu człowieka, który był sparaliżowany, starali się go wnieść i położyć przed Nim. Nie mogąc z powodu tłumu w żaden sposób go przynieść, wyszli na płaski dach i przez powałę spuścili go wraz z łożem w sam środek przed Jezusa. On widząc ich wiarę rzekł: Człowieku, odpuszczają ci się twoje grzechy. (Łk 5, 17-20)

Ileż wysiłku włożyło tych kilku ludzi, aby położyć sparaliżowanego przed Jezusem. Przynieśli go, na różne sposoby próbowali się przecisnąć przez tłum, a gdy nic nie skutkowało, wdrapali się na dach. Nie wiem, jak w tamtych czasach budowane były domy i czy wejście na dach było łatwo dostępne. Jednak nie mam wątpliwości, że wniesienie na piętro sparaliżowanego na łożu do łatwych zadań nie należy.
Nasuwają mi się w związku z tym dwie refleksje. Po pierwsze - ci ludzie musieli znać Jezusa, że podjęli się takiego zadania. Wydaje się, że bardzo im zależało, aby ich znajomy mógł Go spotkać. Nie sądzę, że byliby gotowi do takiego wysiłku, gdyby nie znali dobroci i mocy Jezusa, gdyby w Niego nie wierzyli. Po drugie - w grupie siła. Nie wiem, czy jeden człowiek zdołałby wciągnąć na dach sparaliżowanego na łożu. Raczej niewykonalne.
A zatem - skoro doświadczyłam osobistego spotkania z Jezusem, powinnam rozbudzić w sobie pragnienie, aby przyprowadzać innych - być może duchowo sparaliżowanych - do Niezawodnego Przyjaciela i Lekarza. Modlitwa wstawiennicza jest wyrazem miłości Boga i bliźniego. Druga sprawa to wspólnota i tzw. efekt synergii. (Z internetowej Encyklopedii Zarządzania: Efekt synergii oznacza uzyskiwanie zwielokrotnionych korzyści dzięki umiejętnemu połączeniu części składowych całości.) Mówiąc prosto - razem możemy więcej. Potrzebujemy siebie nawzajem, aby objawiać innym chwałę i wspaniałość naszego Boga. W końcu stanowimy różne członki jednego Ciała.
Duchu Święty, obdarz Swój Kościół darem jedności.

as

Gdy Adam zjadł owoc z drzewa zakazanego, Pan Bóg zawołał na niego i zapytał go: „Gdzie jesteś?”
(Rdz 3,9)

Jak często zadaję sobie pytanie "Gdzie jestem?". Może powinienem częściej?

Zbyszek

To, co niegdyś zostało napisane, napisane zostało dla naszego pouczenia, abyśmy dzięki cierpliwości i pociesze, jaką niosą Pisma, podtrzymywali nadzieję. A Bóg, który daje cierpliwość i pociechę, niech  sprawi, abyście wzorem Chrystusa te same uczucia żywili do siebie i zgodnie jednymi ustami wielbili Boga i Ojca Pana naszego Jezusa Chrystusa. Dlatego przygarniajcie siebie nawzajem, bo i Chrystus przygarnął was - ku chwale Boga. 

Cierpliwość i pociecha - święty Paweł dwa razy powtarza to wyrażenie.

Od pewnego czasu czytam co rano jeden psalm. Uczę się metody lectio divina. Niejednokrotnie już się zdarzyło, że w psalmie który przypadł mi na dany dzień, znalazłam dokładny opis tego, co aktualnie dzieje się ze mną i z moim życiem. Nie muszę niczego już Bogu opowiadać, to raczej On wychodzi pierwszy i mówi: zobacz, jest tak i tak, to jesteś ty. A moją rolą jest - przyjąć to i pójść w modlitwę.

To doświadczenie, które ma zapewne każda osoba czytająca Biblię, rodzi powoli w sercu cierpliwość i pociechę - te dwa kluczowe słowa z dzisiejszego czytania. Lecz żeby samemu mieć je w sobie, trzeba się ich od kogoś nauczyć i Paweł jasno nam dziś wskazuje, od kogo.

Boże Słowo. Najlepszy nauczyciel.

Marysia

Tak w IV wieku pisał święty Ambroży do biskupa Konstancjusza:

To, co mówisz, niech będzie pełne treści. Tak to określa Salomon: "Na wargach rozumnego jest mądrość", i jeszcze: "Usta rozumnych szerzą umiejętność". To znaczy: niech to, co mówisz, będzie oczywiste i zrozumiałe samo przez się, a wtedy twoje wywody nie będą potrzebowały innego jeszcze uzasadnienia, lecz będą same w sobie dowodem. I niech nie wychodzi z twoich ust żadne słowo zawieszone w próżni i pozbawione znaczenia.

Panie Boże, proszę, niech z moich ust nie wychodzą słowa puste, złe, raniące, a raczej pełne treści, miłości i mądrości. Twojej treści, Twojej miłości i Twojej mądrości.

Zbyszek (z Godziny Czytań)

Choćby ci dał Pan chleb ucisku i wodę utrapienia,

twój Nauczyciel już nie odstąpi,

ale oczy twoje patrzeć będą na twego Mistrza.

O jedno tylko proszę Pana, o to zabiegam, +
żebym mógł zawsze przebywać w Jego domu *
przez wszystkie dni życia.

Gdy wszedł do domu, niewidomi przystąpili do Niego, a Jezus ich zapytał: „Wierzycie, że mogę to uczynić”? Oni odpowiedzieli Mu: „Tak, Panie”.

Wszedł do domu i przystąpili do Niego. Byli blisko Jezusa - w Jego mieszkaniu; ono właśnie stało się pierwszym miejscem, jakie ujrzeli po uzdrowieniu. Może nawet było to pierwsze miejsce, jakie ujrzeli..... w życiu.

Dom Jezusa.
Jego obecność.

Oby i w naszych domach niewidomym otwierały się oczy, oby w ich sercach rozpalało się pragnienie zmiany i wiara w Niego.

Marysia

W ów dzień śpiewać będą tę pieśń w Ziemi Judzkiej: Miasto mamy potężne; On jako środek ocalenia sprawił mury i przedmurze. Otwórzcie bramy! Niech wejdzie naród sprawiedliwy, dochowujący wierności. (Iz 26, 1-2)

Jezus powiedział do swoich uczniów: Nie każdy, który Mi mówi: Panie, Panie!, wejdzie do królestwa niebieskiego, lecz ten, kto spełnia wolę mojego Ojca, który jest w niebie. (Mt 7, 21)

Na uczcie Pana w Królestwie Niebieskim zasiądzie człowiek sprawiedliwy i dochowujący wierności. Ten, który nie tylko słucha Bożych Słów, ale każdego dnia odpowiada na nie Bogu: serviam! Będę Ci służył! 

Maryjo, najwierniejsza służebnico Pana, dopomóż nam, dzieciom swoim, wytrwać w wierności i służbie Bogu.

Szatańskie non serviam było aż nadto owocne. - Czy nie odczuwasz wielkodusznego pragnienia, by z wolą modlitwy i czynów - każdego dnia mówić: serviam - będę Ci służyć, będę Ci wierny! - które przewyższy owocnością tamten okrzyk buntu? (św. Josemaria Escriva)

as

Wtedy Pan Bóg otrze łzy z każdego oblicza, odejmie hańbę od swego ludu na całej ziemi, bo Pan przyrzekł. I powiedzą w owym dniu: Oto nasz Bóg, Ten, któremuśmy zaufali, że nas wybawi; oto Pan, w którym złożyliśmy naszą ufność: cieszmy się i radujmy z Jego zbawienia! (Iz 25, 8-9)

Cokolwiek dzieje się aktualnie w twoim życiu – złóż swą ufność w Panu. On kocha cię miłością nieskończoną i nie ma najmniejszych szans na to, aby chciał cię skrzywdzić. Niech ci też czasem nie przychodzi do głowy, że On nie przejmuje się twoim losem, że jesteś Mu obojętny. On oddał swoje życie za ciebie, zależy Mu na tobie. On nieustannie o tobie myśli. Dlatego możesz Mu całkowicie zaufać, we wszystkim.

Pan jest moim pasterzem, niczego mi nie braknie.
Pozwala mi leżeć na zielonych pastwiskach.
Wiedzie mnie po właściwych ścieżkach
przez wzgląd na swoją chwałę.
Chociażbym przechodził przez ciemną dolinę,
zła się nie ulęknę, bo Ty jesteś ze mną.
(Ps 23)

as

Wyzwoli bowiem biedaka, który Go wzywa, *
i ubogiego, co nie ma opieki.
Zmiłuje się nad biednym i ubogim, *
nędzarza ocali od śmierci.

Niech Jego imię trwa na wieki, *
jak długo świeci słońce, niech trwa Jego imię.
Niech Jego imieniem wzajemnie się błogosławią, *
niech wszystkie narody ziemi życzą Mu szczęścia.

Gdy Jezus wszedł do Kafarnaum, zwrócił się do Niego setnik i prosił Go, mówiąc: Panie, sługa mój leży w domu sparaliżowany i bardzo cierpi. Rzekł mu Jezus: Przyjdę i uzdrowię go. Lecz setnik odpowiedział: Panie, nie jestem godzien, abyś wszedł pod dach mój, ale powiedz tylko słowo, a mój sługa odzyska zdrowie. (Mt 8, 5-11)

Postać setnika z dzisiejszej ewangelii w pewnym sensie mnie urzeka. - Człowiek o niezachwianej wierze w moc Słowa Bożego, odznaczający się głęboką pokorą, a ponadto człowiek o wielkim sercu, sercu wrażliwym na cierpienie i potrzeby braci. Przychodzi specjalnie do Jezusa, żeby prosić Go o interwencję, bo jego sługa bardzo cierpi. Potrafił dostrzec w Jezusie Pana, a w swoim słudze - po prostu człowieka. Kiedy zaszła taka potrzeba, nie miał oporów przed tym, aby stać się niejako sługą swojego sługi.

«Wiecie, że władcy narodów uciskają je, a wielcy dają im odczuć swą władzę. Nie tak będzie u was. Lecz kto by między wami chciał stać się wielkim, niech będzie waszym sługą. A kto by chciał być pierwszym między wami, niech będzie niewolnikiem waszym, na wzór Syna Człowieczego, który nie przyszedł, aby Mu służono, lecz aby służyć i dać swoje życie na okup za wielu». (Mt 20, 25-28)

as

Jezus powiedział do swoich uczniów: Jak było za dni Noego, tak będzie z przyjściem Syna Człowieczego. Albowiem jak w czasie przed potopem jedli i pili, żenili się i za mąż wydawali aż do dnia, kiedy Noe wszedł do arki, i nie spostrzegli się, aż przyszedł potop i pochłonął wszystkich, tak również będzie z przyjściem Syna Człowieczego. Wtedy dwóch będzie w polu: jeden będzie wzięty, drugi zostawiony. Dwie będą mleć na żarnach: jedna będzie wzięta, druga zostawiona. Czuwajcie więc, bo nie wiecie, w którym dniu Pan wasz przyjdzie. A to rozumiejcie: Gdyby gospodarz wiedział, o której porze nocy złodziej ma przyjść, na pewno by czuwał i nie pozwoliłby włamać się do swego domu. Dlatego i wy bądźcie gotowi, bo w chwili, której się nie domyślacie, Syn Człowieczy przyjdzie. (Mt 24, 37-44)

Nie wiemy, kiedy Pan nasz przyjdzie. Ale pewne jest, że przyjdzie. Czy prędzej, czy później, w zasadzie nie ma to większego znaczenia. Jako słudzy powinniśmy w każdej chwili starać się jak najlepiej, jak najpełniej wypełniać wolę naszego Pana. Tylko poprzez codzienne czuwanie nad czystością swojej duszy możemy przygotować się na Jego przyjście.

Rozpoczyna się czas adwentu, czas szczególnego przygotowania na przyjście Chrystusa. Warto przeczytać, do czego zachęca nas dziś św. Paweł:

Rozumiejcie chwilę obecną: teraz nadeszła dla was godzina powstania ze snu. Teraz bowiem zbawienie jest bliżej nas, niż wtedy, gdyśmy uwierzyli. Noc się posunęła, a przybliżył się dzień. Odrzućmy więc uczynki ciemności, a przyobleczmy się w zbroję światła. żyjmy przyzwoicie jak w jasny dzień: nie w hulankach i pijatykach, nie w rozpuście i wyuzdaniu, nie w kłótni i zazdrości. Ale przyobleczcie się w Pana Jezusa Chrystusa i nie troszczcie się zbytnio o ciało, dogadzając żądzom. (Rz 13, 11-14)

Oby nasz Pan, kiedy przyjdzie, mógł do każdego z nas zwrócić się ze słowami: "Dobrze, sługo dobry i wierny, wejdź do radości twego Pana!".

as

Gdy Jezus przechodził obok Jeziora Galilejskiego, ujrzał dwóch braci: Szymona, zwanego Piotrem, i brata jego, Andrzeja, jak zarzucali sieć w jezioro; byli bowiem rybakami. I rzekł do nich: Pójdźcie za Mną, a uczynię was rybakami ludzi. Oni natychmiast zostawili sieci i poszli za Nim. A gdy poszedł stamtąd dalej, ujrzał innych dwóch braci, Jakuba, syna Zebedeusza, i brata jego, Jana, jak z ojcem swym Zebedeuszem naprawiali w łodzi swe sieci. Ich też powołał. A oni natychmiast zostawili łódź i ojca i poszli za Nim. (Mt 4, 18-22)

Jezus wprowadził bardzo radykalną i nieodwracalną zmianę w życie Szymona i Andrzeja, Jakuba i Jana. Stało się to nagle, bez przygotowania.

Wielu ludzi nie lubi zmian. Wolą swoje ustalone (często na wiele lat) ścieżki życiowe, na których czują się bezpiecznie. Nawet, jeśli nie są tam szczęśliwi.
Tymczasem Szymon i Andrzej, Jakub i Jan tak mocno zareagowali na osobę Jezusa, że zostawili swoje poukładane życie - natychmiast.

Była w nich gotowość, otwartość i odwaga - oraz wrażliwość na Słowo Jezusa.

Nie wszystkich dziś Jezus zaprasza do porzucenia zawodu, rodziny, miasta. Niewątpliwie jednak każdego zaprasza do zmian, choć innego typu. Te cztery cechy będą nam potrzebne, żeby Mu odpowiedzieć na wezwanie.

Marysia

Niebo i ziemia przeminą, ale moje słowa nie przeminą. (Łk 21, 33)

Bo Twoje Słowo wiecznie trwa!
Bo Twoja Miłość nie ustąpi nigdy!
Będzie wiecznie, wiecznie trwać!
Na wieki!

Całe szczęście! 

Patrzałem w nocnych widzeniach, a oto na obłokach nieba przybywa jakby Syn Człowieczy. Podchodzi do Przedwiecznego i wprowadzają Go przed Niego. Powierzono Mu panowanie, chwałę i władzę królewską, a służyły Mu wszystkie narody, ludy i języki. Panowanie Jego jest wiecznym panowaniem, które nie przeminie, a Jego królestwo nie ulegnie zagładzie. 

Różnie bywa w życiu.

Inni ludzie mogą nas zawieść i rozczarować - albo my innych ludzi..... Innych ludzi można stracić - albo inni nas tracą. Inni czasem łamią dane słowo - albo my (nie daj Boże) nie dopełniamy obietnic. Świat jest pełen rozczarowanych i zgorzkniałych osób, które wokół widzą tylko samo zło. A ci, którzy się nawracają, żeby doznać uzdrowienia, potrzebują przebaczyć i bywa, że lista jest bardzo długa.....

Ale od Boga można dostać taką gwarancję trwałości i wierności, jakiej nie da nam nikt inny na niebie i na ziemi.

Taka świadomość boskiej gwarancji jakości .... relacji z Nim - co budzi we mnie?

Marysia

Król wstał o świcie i udał się spiesznie do jaskini lwów. Gdy był blisko jaskini, wołał do Daniela głosem pełnym bólu: „Danielu, sługo żyjącego Boga, czy Bóg, któremu służysz tak wytrwale, mógł cię wybawić od lwów?” Wtedy Daniel odpowiedział królowi: „Królu, żyj wiecznie. Mój Bóg posłał swego anioła i on zamknął paszczę lwom; nie wyrządziły mi one krzywdy, ponieważ On uznał mnie za niewinnego; a także wobec ciebie nie uczyniłem nic złego”.  

Król przywiązał się mocno do Daniela. Może go podziwiał, może czuł się odpowiedzialny za jego bezpieczeństwo, a może coś innego było źródłem tego przywiązania.

Wywiedziony w pole, wpadł w pułapkę lęku przed stratą Daniela. Ale zamiast straty, usłyszał: "Żyj wiecznie!".

Straty były, są i będą nieodłącznym elementem życia. Ale po drugiej stronie życie będzie wieczne. Bóg raz na zawsze zamknie paszczę lwom: bólowi, lękowi, stracie i żałobie.

Marysia

Jezus powiedział do swoich uczniów: Podniosą na was ręce i będą was prześladować. Wydadzą was do synagog i do więzień oraz z powodu mojego imienia wlec was będą do królów i namiestników. Będzie to dla was sposobność do składania świadectwa. (...) A wydawać was będą nawet rodzice i bracia, krewni i przyjaciele i niektórych z was o śmierć przyprawią. I z powodu mojego imienia będziecie w nienawiści u wszystkich. Ale włos z głowy wam nie zginie. Przez swoją wytrwałość ocalicie wasze życie.
(Łk 21, 12-19)

Jak ostać się w czasie próby? Skąd wziąć siłę potrzebną do wytrwania w wierności Bogu i Jego przykazaniom w obliczu prześladowań i przeciwności?

Kto w drobnej rzeczy jest wierny, ten i w wielkiej będzie wierny; a kto w drobnej rzeczy jest nieuczciwy, ten i w wielkiej nieuczciwy będzie. (Łk 16, 10)
Jeśli już teraz, w swojej codzienności, jesteś gotowy tracić swoje życie dla Jezusa, przezwyciężać samego siebie w imię wierności Jego przykazaniom, to możesz mieć ufność, że gdy przyjdzie czas cięższej próby, będziesz zdolny stawić jej czoło i stanie się ona dla ciebie sposobnością do dawania świadectwa o wielkości twojego Boga.

Poprzez drobnostki dnia codziennego, takie najzwyklejsze życiowe sytuacje, które jednak wymagają od nas walki, samozaparcia, cierpliwości, wytrwałości, Bóg kształtuje i szlifuje nasz charakter. Czasem to bardzo mozolna praca. Bądź jednak gorliwy i nie pozwalaj sobie na letniość. Właśnie przy tych drobiazgach toczy się nieustanna walka o twoje życie.

Ja wszystkich, których kocham, karcę i ćwiczę.
Bądź więc gorliwy i nawróć się!
Zwycięzcy dam zasiąść ze Mną na moim tronie,
jak i Ja zwyciężyłem i zasiadłem z mym Ojcem na Jego tronie. (Ap 3, 19.21)

as

Bądź wierny aż do śmierci, a dam ci wieniec życia. (Ap 2, 10c)

Przeczytałam niedawno następujące zdanie: "Małe rzeczy są małymi rzeczami, ale wierność w małych rzeczach to duża rzecz."
No właśnie. Codzienna wierność w małych, niepozornych sprawach.
Czasem dość sporo nas kosztuje - czasu, wyrzeczenia, wysiłku. Czasem możesz się zastanawiać, jaki jest tego sens. Ale nie poddawaj się, pielęgnuj w sobie pragnienie wierności Panu w najdrobniejszych kwestiach. A Ojciec twój, który widzi w ukryciu, odda tobie.

W wierności i łagodności ma On upodobanie. (Syr 1, 27)

as

Znów długie czytanie - z dzisiejszej Godziny Czytań. Jeśli masz czas i nastrój - przeczytaj uważnie... Język Piotra wymaga skupienia...

Szymon Piotr, sługa i apostoł Jezusa Chrystusa, do tych, którzy dzięki sprawiedliwości Boga naszego i Zbawiciela, Jezusa Chrystusa, otrzymali wiarę równie godną czci jak i nasza: Łaska wam i pokój niech będą udzielone obficie przez poznanie Boga i Jezusa, Pana naszego. 
Tak samo Boska Jego wszechmoc udzieliła nam tego wszystkiego, co się odnosi do życia i pobożności, przez poznanie Tego, który powołał nas swoją chwałą i doskonałością. Przez nie zostały nam udzielone drogocenne i największe obietnice, abyście się przez nie stali uczestnikami Boskiej natury, gdy już wyrwaliście się z zepsucia wywołanego żądzą na świecie.
Dlatego też właśnie wkładając całą gorliwość, dodajcie do wiary waszej cnotę, do cnoty poznanie, do poznania powściągliwość, do powściągliwości cierpliwość, do cierpliwości pobożność, do pobożności przyjaźń braterską, do przyjaźni braterskiej zaś miłość. Gdy bowiem będziecie je mieli, i to w obfitości, nie uczynią was one bezczynnymi ani bezowocnymi przy poznawaniu Pana naszego Jezusa Chrystusa. Komu bowiem ich brak, jest ślepym - krótkowidzem, i zapomniał o oczyszczeniu z dawnych swoich grzechów.
Dlatego bardziej jeszcze, bracia, starajcie się umocnić wasze powołanie i wybór. To bowiem czyniąc, nie upadniecie nigdy. W ten sposób szeroko będzie wam otworzone wejście do wiecznego królestwa Pana naszego i Zbawcy, Jezusa Chrystusa.
(2 P 1,1-11)

Jeśli masz wiarę - Szymon Piotr pisze to do Ciebie.
Jeśli masz wiarę, to masz bazę. Teraz wystarczy dołożyć do niej parę rzeczy - i będzie możliwe owocne poznawanie Jezusa. 

To co mnie niepokoi, to taki drobny warunek: trzeba włożyć całą swoją gorliwość...
Ale - szeroko otwarte wejście do królestwa Bożego to wspaniała obietnica.

Zbyszek (z Godziny Czytań)

Gdy Jezus podniósł oczy, zobaczył, jak bogaci wrzucali swe ofiary do skarbony. Zobaczył też, jak uboga jakaś wdowa wrzuciła tam dwa pieniążki, i rzekł: Prawdziwie powiadam wam: Ta uboga wdowa wrzuciła więcej niż wszyscy inni. Wszyscy bowiem wrzucali na ofiarę z tego, co im zbywało; ta zaś z niedostatku swego wrzuciła wszystko, co miała na utrzymanie. (Łk 21, 1-4)

Oczy Pana,
nad słońce dziesięć tysięcy razy jaśniejsze,
patrzą na wszystkie drogi człowieka
i widzą zakątki najbardziej ukryte. (Syr 23, 19)

as

Czuwajcie i bądźcie gotowi, 
bo w chwili, której się nie domyślacie,
Syn Człowieczy przyjdzie.

O Panie, dziękuję że wciąż mnie zaskakujesz. Odkrywam Twoją troskę w niespodziewanych momentach. Zaskakują mnie napotykani ludzie, sploty okoliczności, rozwiązania problemów. Nieraz trzeba poczekać, ale..... we właściwej porze zawsze przychodzisz z odsieczą.

Zgodnie z Twoją zapowiedzią.

Dziękuję...

Marysia 

Jezus Chrystus - Król Wszechświata

Wszystko przez Niego i dla Niego zostało stworzone. (Kol 1, 16)

Mówię, że jesteś moim Panem, a wciąż żyję, jakbym żyła tylko dla siebie.
Potrzebuję Twojej łaski - aby moje słowa stały się ciałem - a tym samym Ty - byś stał się prawdziwie moim Panem.

Każda moja myśl - dla Ciebie
Każda moja decyzja - dla Ciebie
Każdy mój czyn - dla Ciebie
Każdy mój krok - dla Ciebie
Każdy mój oddech - dla Ciebie
Każde moje słowo - dla Ciebie
Każdy mój dzień - dla Ciebie
Każda moja praca - dla Ciebie
Każde moje wyrzeczenie - dla Ciebie
Każdy mój uśmiech - dla Ciebie
Każde bicie mojego serca - dla Ciebie
Każda rezygnacja z siebie... dla Ciebie.
Amen. Niech tak się stanie.

as

Gdy ukrzyżowano Jezusa, lud stał i patrzył.
(Łk 23,35a)

Jakże trudno rozpoznać Króla na krzyżu. Jakże łatwo zapomnieć o Królu na codzień.

Krzyżu Chrystusa - przypominaj mi o moim wspaniałym Królu...

Zbyszek

I dodał: ”Jezu, wspomnij na mnie, gdy przyjdziesz do swego królestwa”. Jezus mu odpowiedział: ”Zaprawdę powiadam ci: Dziś ze Mną będziesz w raju”. 

Gotowość.... 

Taka od razu, na już. Na śmierć.

Miał ją ten właśnie człowiek, który widział siebie, swoje czyny i konsekwencje - w prawdzie. Bez uników, umniejszania, wyolbrzymiania...... Prosto, szczerze i z odwagą.

Pomóż mi tak żyć, Panie.

Marysia

Chwalić Cię będę, Panie, całym moim sercem, *
opowiem wszystkie cudowne Twe dzieła.
Cieszyć się będę i radować Tobą, *
zaśpiewam psalm na cześć Twego imienia, Najwyższy.

Psalmista cieszy się Bogiem.

Umieć cieszyć się kimś - tak po prostu, że jest. To znak bliskości.

A kim się cieszę ja ?

Marysia

...cały lud bowiem słuchał Go z zapartym tchem.
(Łk 19,48b)

Zdarza mi się słuchać z zapartym tchem muzyki w filharmonii, w domu, a nawet w samochodzie. Aby nie uronić żadnej nutki, nieświadomie wstrzymuję oddech.

A czy zdarza mi się słuchać z zapartym tchem Jezusa? Tak, aby żadne Jego Słowo nie uszło mojej uwadze?

Zbyszek

Nie zatwardzajcie dzisiaj serc waszych,
lecz słuchajcie głosu Pańskiego.
(Ps 95, 8ab)

Miłuję Cię, Panie, mocy moja,
Panie, opoko moja i twierdzo, mój wybawicielu,
Boże, skało moja, na którą się chronię,
tarczo moja, mocy zbawienia mego i moja obrono.
Ty, Panie, zapalasz moją pochodnię,
Boże mój, rozświetlasz moje ciemności.
(Ps 18,2-3.29) 

Wyznanie Dawida - czy jest też moim wyznaniem? Codziennym, niezależnie od okoliczności?

Zbyszek (z Godziny Czytań)

Jezus opowiedział przypowieść, dlatego że był blisko Jerozolimy, a oni myśleli, że królestwo Boże zaraz się zjawi.

Oni myśleli po swojemu, a On ich zaskoczył. Zamiast czynów i cudów - kolejna przypowieść, kolejne Słowo.

Dostali coś zupełnie innego, niż się spodziewali.

Boża dynamika. Obym umiała się do niej dostosowywać.

Marysia 

W czasie prześladowań Izraela przez króla Antiocha Eleazar, jeden z pierwszych uczonych w Piśmie, mąż już w podeszłym wieku, szlachetnego oblicza, był zmuszony do otwarcia ust i jedzenia wieprzowiny. On jednak wybierając raczej chwalebną śmierć aniżeli godne pogardy życie, dobrowolnie szedł na miejsce kaźni, a wypluł mięso, jak powinni postąpić ci, którzy mają odwagę odrzucić to, czego nie wolno jeść nawet przez miłość do życia.
Ci, którzy byli wyznaczeni do tej bezbożnej ofiarnej uczty, ze względu na bardzo dawną znajomość z tym mężem wzięli go na osobne miejsce i prosili, aby zjadł przyniesione przez nich i przygotowane mięso, które wolno mu jeść. Niech udaje tylko, że je to, co jest nakazane przez króla, mianowicie mięso z ofiar. Tak postępując uniknie śmierci, a ze względu na dawną z nimi przyjaźń skorzysta z miłosierdzia.
(2 Mch 6,18-22) 

Propozycja dla Eleazara: ze względu na przyjaźń z poganami-prześladowcami skorzystać z ich miłosierdzia i uniknąć śmierci.
Wybór Eleazara: ze względu na przyjaźń z Panem Bogiem zdać się na Jego miłosierdzie i stracić życie.
 Wynik: Przyjaźń prześladowców zamienia się w nienawiść, a ich miłosierdzie w okrucieństwo. Życie doczesne przechodzi w życie wieczne.

Obym zawsze umiał rozeznawać, która droga jest zgodna z wolą Bożą, i ze względu na przyjaźń z Nim miał odwagę tę drogę wybierać.

Zbyszek

Bóg pierwszy nas umiłował i posłał swojego Syna jako ofiarę przebłagalną za nasze grzechy.

On pierwszy nas umiłował.

Czasem warto sobie to mocno przypomnieć.

Marysia

Błogosławiony Bóg i Ojciec Pana naszego Jezusa Chrystusa, Ojciec miłosierdzia i Bóg wszelkiej pociechy, Ten, który nas pociesza w każdym naszym utrapieniu, byśmy sami mogli pocieszać tych, co są w jakiejkolwiek udręce, pociechą, której doznajemy od Boga. Jak bowiem obfitują w nas cierpienia Chrystusa, tak też wielkiej doznajemy przez Chrystusa pociechy.
(2 Kor 1,3-5)

z Jutrzni

A dla was, czczących moje imię,

wzejdzie słońce sprawiedliwości

i uzdrowienie w jego promieniach.

Gdy głęboka cisza zalegała wszystko,
a noc w swoim biegu dosięgała połowy,
wszechmocne Twe Słowo z nieba, z królewskiej stolicy,
jak miecz ostry niosąc Twój nieodwołalny rozkaz,
jak srogi wojownik runęło w pośrodek zatraconej ziemi.
I stanąwszy, napełniło wszystko śmiercią:
nieba sięgało i rozchodziło się po ziemi.
Całe stworzenie znów zostało przekształcone w swej naturze,
powolne Twoim rozkazom,
by dzieci Twe zachować bez szkody.
Obłok ocieniający obóz i suchy ląd ujrzało,
jak się wynurzał z wody poprzednio stojącej:
droga otwarta z Morza Czerwonego
i pole zielone - z burzliwej głębiny.
Przeszli tędy wszyscy, których chroniła Twa ręka,
ujrzawszy cuda godne podziwu.
Byli jak konie na pastwisku
i jak baranki brykali,
wielbiąc Ciebie, Panie, któryś ich wybawił.

Znów nam Kościół daje tak przepiękne Słowo....

Najpierw głęboka cisza.... a potem wielki dynamizm życia.

Droga, którą nas Bóg prowadzi, nie jest gładka, wygodna i przewidywalna. Napotykamy na wiele przeciwności. Jednak....... czy umiem dostrzec to bogactwo, które niesie ze sobą życie na codzień? A może jestem już znużony/znużona trudnościami i straciłem/straciłam umiejętność prostego zachwycenia się faktem, że mogę żyć ?

Trudności są jak Morze Czerwone: to etap drogi ku Ziemi Obiecanej. Pewnego dnia odwrócę się, spojrzę za siebie.....  i powtórzę z wdzięcznością: "Przeszli tędy wszyscy, których chroniła Twa ręka".

Marysia

Bo z wielkości i piękna stworzeń
poznaje się przez podobieństwo ich Stwórcę. 

Są osoby, które wolny wybór bezżeństwa łączą z rezygnacją z dbałości o siebie i swój wygląd. Zawsze gdy napotykam takie kobiety (mężczyzn rzadziej), przypomina mi się ten wers.

Bądżcie piękni nie tylko wewnętrznie, ale również zewnętrznie, kobiety i mężczyźni Boga, bo to Was upodabnia do Niego.

Marysia 

Pan mówi: "Imię moje znieważane jest wśród wszystkich narodów" oraz "Biada temu, przez kogo znieważane jest Imię moje". Przez co znieważane? Przez to, że nie pełnimy tego, czego nauczamy. Kiedy bowiem ludzie słyszą z naszych ust słowo Boże, zdumiewają się jego pięknem i potęgą. Potem jednak, skoro poznają, że nasze czyny nie odpowiadają głoszonym słowom, posuwają się nawet do bluźnierstwa twierdząc, że wszystko to jest baśnią i szaleństwem.
Kiedy więc słyszą od nas jako słowo Boże: "Jakaż dla was nagroda, jeśli miłujecie tych, którzy was miłują? Na nagrodę zasługujecie wówczas, gdy miłujecie waszych nieprzyjaciół i tych, którzy was nienawidzą", słuchając podziwiają niezwykłą dobroć. Gdy jednak widzą, że nie tylko nie miłujemy tych, którzy nas nienawidzą, ale nawet tych, którzy nas miłują, wówczas oburzają się na nas, i w ten sposób Imię Boże jest znieważane.
(z Godziny Czytań - homilia autora z drugiego wieku) 

Natura ludzka. Jedno mówimy, drugie czynimy. Już w drugim wieku tak było. A nawet wcześniej... Już w Księdze Rodzaju możemy znaleźć przykłady.

Czy rzeczywiście tak być musi?

Zbyszek

Jest bowiem w Mądrości duch rozumny, święty,
jedyny, wieloraki, subtelny,
rączy, przenikliwy, nieskalany,
jasny, niecierpiętliwy, miłujący dobro, bystry,
niepowstrzymany, dobroczynny, ludzki,
trwały, niezawodny, beztroski,
wszechmogący i wszystkowidzący,
przenikający wszelkie duchy
rozumne, czyste i najsubtelniejsze.

Cudowne słowa.

Aż wzbudzają tęsknotę i pragnienie, żeby móc z Kimś Takim przebywać.

Marysia

Za wszystko dziękujcie Bogu,
taka jest bowiem wola Boża względem was w Jezusie Chrystusie.
(1 Tes 5, 18)

Błogosław, duszo moja, Pana,
i wszystko, co jest we mnie, święte imię Jego.
(Ps 103)

Niech nie pozostanie nic, co by Pana nie błogosławiło...

Zbyszek (z Godziny Czytań)

Pan słyszy wołających o pomoc
i ratuje ich od wszelkiej udręki.

A więc w razie czego - wołajmy... Ale...

Oczy Pana zwrócone na sprawiedliwych,
uszy Jego otwarte na ich wołanie.
Pan zwraca swe oblicze przeciw zło czyniącym,
by pamięć o nich wymazać z ziemi.

Zbyszek

Ty ze wszystkich stron mnie ogarniasz
 i kładziesz na mnie swą rękę.
(Ps 139,5)

Dziś kulminacja trwającego Seminarium Odnowy Wiary - modlitwa o chrzest w Duchu Świętym, o wylanie Darów Ducha Świętego. 

Proszę Cię Panie Boże - przymnóż nam wiary, abyśmy z pełną wiarą i ufnością przystąpili do dzisiejszej modlitwy.
Proszę Cię Panie Jezu - połóż na każdym z nas swą rękę.
Proszę Cię Duchu Święty - ogarniaj każdego z nas ze wszystkich stron.
Amen

Zbyszek

Sam zaś Pan nasz Jezus Chrystus i Bóg, Ojciec nasz, który nas umiłował i przez łaskę udzielił nam nie kończącego się pocieszenia i dobrej nadziei, niech pocieszy serca wasze i niech utwierdzi we wszelkim czynie i dobrej mowie! (2 Tes 2, 16-17)

Strzeż mnie jak źrenicy oka, *
skryj mnie w cieniu Twych skrzydeł.
A ja w sprawiedliwości ujrzę Twe oblicze, *
ze snu powstając nasycę się Twym widokiem.

Saduceusze mieli ludzkie wyobrażenie o niebie.... Czyją żoną po śmierci zostanie kobieta, która miała siedmiu mężów? W dodatku zaprzeczali sami sobie, pytając o zmartwychwstanie - Ewangelista wspomina o nich, że nie wierzyli w zmartwychwstanie. Skoro nie wierzyli, to po co o nie pytali? Czy to ignorancja, czy zakłamanie? Przestrzeń religijności wypełniona tym tylko, co ludzkie i podporządkowana mentalności.

A ja w sprawiedliwości ujrzę Twe oblicze, ze snu powstając nasycę się Twoim widokiem.

Niebo.

To takie...... p r o s t e.

Marysia

Bóg jest dla nas ucieczką i siłą: *
najpewniejszą pomocą w trudnościach.
Przeto nie będziemy się bali, choćby zatrzęsła się ziemia *
i góry spadły w otchłań morza.

Bracia, jestem co do was przekonany, że pełni jesteście szlachetnych uczuć, ubogaceni wszelką wiedzą, zdolni do udzielania sobie wzajemnie upomnień.

Codzienność człowieka pełna jest uczuć.

Ale...... co to znaczy "szlachetne uczucia" ?

Co mogę zrobić, żeby właśnie takie uczucia w sobie rozwijać ?

Marysia

Przyjdźcie do Mnie wszyscy, którzy jesteście utrudzeni i obciążeni, a Ja was pokrzepię.

No tak.... Potrzebuję pokrzepienia, bo jestem utrudzona i obciążona.

Jak większość ludzi.

Ale czy potrafię przyjść do Niego?

Poświęcić regularnie czas na modlitwę, czytanie Słowa, wyciszenie, kontakt ze sobą i z Nim? Jeśli nie, to nic dziwnego, że wciąż nie dostaję tego pokrzepienia, którego oczekuję.

Więc.... zrób to dziś.

Zostaw wszystko i idź do Niego.

Marysia

Miłość nie wyrządza zła bliźniemu. Przeto miłość jest doskonałym wypełnieniem Prawa.
(Rz 13,10)

Czyli - jeśli kocham, to już nie muszę pamiętać o przykazaniach? Mogę je ignorować, łamać? Bo kocham?

Nie. Jeśli jest to miłość prawdziwa, Boża, miłość poparta moją decyzją, to wypełniam przykazania w sposób naturalny i w tym sensie nie muszę o nich pamiętać. Jeśli kocham prawdziwie - nie wyrządzam szkody bliźniemu. Zatem jeśli czynię zło bliźniemu (a przecież łamanie przykazań do tego prowadzi), bo kocham, to coś tu nie jest w porządku...

Zbyszek

Dziś w Godzinie Czytań święty Cyryl Jerozolimski mówi nam o darze wiary. Jest to jeden z darów Ducha Świętego, o które będziemy prosili już niedługo...

Wiara w swej nazwie jest jedna, w treści natomiast podwójna. Pierwszy rodzaj wiary dotyczy dogmatów i polega na poznaniu oraz przyjęciu przez umysł określonej prawdy. 
(...)
Istnieje też drugi rodzaj wiary, który jest całkowitym darem udzielanym przez Chrystusa. "Jednemu dane jest przez Ducha słowo mądrości, drugiemu słowo poznania według tego samego Ducha, innemu wiara w tymże Duchu, innemu łaska uzdrawiania". 
Otóż tą wiarą, która przekazywana jest przez Ducha Świętego jako dar i która nie tylko dotyczy dogmatów, ale nadto tąże wiarą dokonuje taki człowiek dzieł przerastających jego siły. Ten, kto ma taką wiarę, może powiedzieć górze: "Przesuń się stąd tam, i przesunie się". Ktokolwiek więc pod wpływem takiej wiary powie te słowa "wierząc, że tak się stanie, i nie powątpiewa w swym sercu", doznaje łaski.
 (...) 
Miej zatem tę wiarę, która od ciebie zależy i do Boga prowadzi, abyś mógł otrzymać od Niego taką, jaka przerasta wszelkie siły ludzkie.

Zbyszek (z Godziny Czytań)

Bracia:
Wszyscy razem tworzymy jedno ciało w Chrystusie, a każdy z osobna jesteśmy nawzajem dla siebie członkami. Mamy zaś według udzielonej nam łaski różne dary: bądź dar proroctwa do stosowania zgodnie z wiarą; bądź to urząd diakona dla wykonywania czynności diakońskich; bądź urząd nauczyciela dla wypełniania czynności nauczycielskich; bądź dar upominania dla karcenia. Kto zajmuje się rozdawaniem, niech to czyni ze szczodrobliwością; kto jest przełożonym, niech działa z gorliwością; kto pełni uczynki miłosierdzia, niech to czyni ochoczo.
Miłość niech będzie bez obłudy. Miejcie wstręt do złego, podążajcie za dobrem. W miłości braterskiej nawzajem bądźcie życzliwi. W okazywaniu czci jedni drugich wyprzedzajcie. Nie opuszczajcie się w gorliwości. Bądźcie płomiennego ducha. Pełnijcie służbę Panu. Weselcie się nadzieją. W ucisku bądźcie cierpliwi, w modlitwie wytrwali. Zaradzajcie potrzebom świętych. Przestrzegajcie gościnności.
Błogosławcie tych, którzy was prześladują. Błogosławcie, a nie złorzeczcie. Weselcie się z tymi, którzy się weselą, płaczcie z tymi, którzy płaczą. Bądźcie zgodni we wzajemnych uczuciach. Nie gońcie za wielkością, lecz niech was pociąga to co pokorne.
(Rz 12, 5-16a)

Za tydzień modlitwa o wylanie darów Ducha Świętego. I na początek - Święty Paweł daje nam wykład o darach oraz udziela wielu cennych rad.

Między innymi zaleca, abyśmy byli płomiennego ducha. Te słowa są skierowane chyba jakoś szczególnie do nas, do naszej Wspólnoty. No właśnie - co one mogą znaczyć konkretnie dla mnie... ?

Zbyszek 

Przyjdźcie do Mnie wszyscy, którzy jesteście obciążeni i utrudzeni, a Ja was pokrzepię. (Mt 11, 28)

Czas seminarium jest niełatwy, sprawy codzienne bywają ciężkie jak ołów. Przyjdźcie... Chodźmy...

ZP

Jeżeli będziecie trwać w nauce mojej,  będziecie prawdziwie moimi uczniami i poznacie prawdę, a prawda was wyzwoli. 
(Łk 14,12-14)

Trwać, aby być wolnym.

Zbyszek

Jezus wszedł do Jerycha i przechodził przez miasto. A był tam pewien człowiek, imieniem Zacheusz, zwierzchnik celników i bardzo bogaty. Chciał on koniecznie zobaczyć Jezusa, kto to jest, ale nie mógł z powodu tłumu, gdyż był niskiego wzrostu. Pobiegł więc naprzód i wspiął się na sykomorę, aby móc Go ujrzeć, tamtędy bowiem miał przechodzić. Gdy Jezus przyszedł na to miejsce, spojrzał w górę i rzekł do niego: «Zacheuszu, zejdź prędko, albowiem dziś muszę się zatrzymać w twoim domu».
(Łk 19,1-5)

Co prawda jest napisane, że Zacheusz chciał zobaczyć Jezusa, ale jest znaczące wtrącenie: chciał zobaczyć, kto to jest. Zacheusz chciał Jezusa poznać. Tak bardzo Mu na tym zależało, że nie zawahał się wystawić na pośmiewisko.

A Jezus wiedział, że to nie czysta ciekawość, a pragnienie serca, i poczuł  się "zmuszony" przyjść do domu Zacheusza, i zatrzymać się w nim...

Zbyszek

Tak mówi Pan Bóg: Oto otwieram wasze groby i wydobywam was z grobów, ludu mój, i wiodę was do kraju Izraela, i poznacie, że Ja jestem Pan, gdy wasze groby otworzę i z grobów was wydobędę, ludu mój. Udzielę wam mego ducha po to, byście ożyli, i powiodę was do kraju waszego, i poznacie, że Ja, Pan, to powiedziałem i wykonam - mówi Pan Bóg.
(Ez 37,12b-14)

Czwarty tydzień Seminarium Odnowy, które przeżywamy, rozpoczyna się od tych słów. Oto Pan Bóg przychodzi i otwiera grób, w którym żyję. Bo On pragnie, abym żył w pełni, abym doświadczał Jego Miłości. Ożywia mnie i wiedzie ku pełni życia.

Chcę tego - czy wolę w grobie pozostać?

Zbyszek (z Jutrzni)

Bracia! Powie ktoś: A jak zmartwychwstają umarli? W jakim ukazują się ciele? O niemądry! Przecież to, co siejesz, nie ożyje, jeżeli wprzód nie obumrze. To, co zasiewasz, nie jest od razu ciałem, którym ma się stać potem, lecz zwykłym ziarnem, na przykład pszenicznym lub jakimś innym. Bóg zaś takie daje mu ciało, jakie zechciał; każdemu z nasion właściwe. Nie wszystkie ciała są takie same: inne są ciała ludzi, inne zwierząt, inne wreszcie ptaków i ryb. Są ciała niebieskie i ziemskie, lecz inne jest piękno ciał niebieskich, inne ziemskich. Inny jest blask słońca, a inny księżyca i gwiazd. Jedna gwiazda różni się jasnością od drugiej.
Podobnie rzecz się ma ze zmartwychwstaniem. Zasiewa się zniszczalne, powstaje zaś niezniszczalne; sieje się niechwalebne, powstaje chwalebne; sieje się słabe, powstaje mocne; zasiewa się ciało zmysłowe, powstaje ciało duchowe. Jeżeli jest ciało zmysłowe, powstanie też ciało duchowe. Tak też jest napisane: Stał się pierwszy człowiek, Adam, duszą żyjącą, a ostatni Adam duchem ożywiającym. Nie było jednak wpierw tego, co duchowe, ale to, co ziemskie; duchowe było potem. Pierwszy człowiek z ziemi, ziemski, drugi Człowiek z nieba. Jaki ów ziemski, tacy i ziemscy; jaki Ten niebieski, tacy i niebiescy. A jak nosiliśmy obraz ziemskiego człowieka, tak też nosić będziemy obraz człowieka niebieskiego. Zapewniam was, bracia, że ciało i krew nie mogą posiąść królestwa Bożego i że to, co zniszczalne, nie może mieć dziedzictwa w tym, co niezniszczalne.
(1 Kor 15,35-50)

Długi fragment. Dużo czytania. Ale - warto. Przeczytać - ze zrozumieniem :)

Zbyszek (z Godziny Czytań) 

Popatrzcie, jaką miłością obdarzył nas Ojciec: zostaliśmy nazwani dziećmi Bożymi i rzeczywiście nimi jesteśmy. Świat zaś dlatego nas nie zna, że nie poznał Jego.
Umiłowani, obecnie jesteśmy dziećmi Bożymi, ale jeszcze się nie ujawniło, czym będziemy. Wiemy, że gdy się to objawi, będziemy do Niego podobni, bo ujrzymy Go takim, jaki jest.
Każdy zaś, kto pokłada w Nim nadzieję, uświęca się, podobnie jak On jest święty.
(1 J 3,1-3)

Popatrzmy, pomyślmy, ... podziękujmy, uwielbijmy naszego Ojca.

Zbyszek

I jestem pewien, że ani śmierć, ani życie, ani aniołowie, ani zwierzchności, ani rzeczy teraźniejsze, ani przyszłe, ani potęgi, ani co wysokie, ani co głębokie, ani jakiekolwiek inne stworzenie nie zdoła nas odłączyć od miłości Boga, która jest w Chrystusie Jezusie, Panu naszym.
(Rz 8,38-39)

Ani śmierć, ani życie.

Zbyszek

Wiemy też, że Bóg z tymi, którzy Go miłują, współdziała we wszystkim dla ich dobra, z tymi, którzy są powołani według Jego zamiaru.
Albowiem tych, których od wieków poznał, tych też przeznaczył na to, by się stali na wzór obrazu Jego Syna, aby On był pierworodnym między wielu braćmi. Tych zaś, których przeznaczył, tych też powołał, a których powołał, tych też usprawiedliwił, a których usprawiedliwił, tych też obdarzył chwałą. (Rz 8, 28-30)

Jezus, nauczając, szedł przez miasta i wsie i odbywał swą podróż do Jerozolimy. Raz ktoś Go zapytał: «Panie, czy tylko nieliczni będą zbawieni?» On rzekł do nich: «Usiłujcie wejść przez ciasne drzwi; gdyż wielu, powiadam wam, będzie chciało wejść, a nie będą mogli. Skoro Pan domu wstanie i drzwi zamknie, wówczas stojąc na dworze, zaczniecie kołatać do drzwi i wołać: „Panie, otwórz nam”; lecz On wam odpowie: „Nie wiem, skąd jesteście”. Wtedy zaczniecie mówić: „Przecież jadaliśmy i piliśmy z tobą, i na ulicach naszych nauczałeś”. Lecz On rzecze: „Powiadam wam, nie wiem, skąd jesteście. Odstąpcie ode Mnie wszyscy dopuszczający się niesprawiedliwości”.

W dzieciństwie uczyłam się regułki, która wywoływała lęk. "Bóg jest sędzią sprawiedliwym, który za dobre wynagradza, a za złe karze".

Dziś świadomość sprawiedliwości Bożej budzi we mnie głęboką nadzieję. Wszystkie uciski, niesprawiedliwości, trudności i łzy moje lub moich bliskich i przyjaciół, nie są zapomniane u Boga.

To nie znaczy, że można polać religijnym sosem swoje nieadekwatne reakcje emocjonalne, albo że można odpuścić sobie walkę z niesprawiedliwym traktowaniem, brakiem szacunku np. w środowisku pracy albo w rodzinie, lub machnąć ręką na wytrwałe starania o godziwe życie. "Usiłujcie przejść przez ciasne drzwi".

Ale w świecie pełnym przemocy i kłamstwa, prawda o Bożej sprawiedliwości jest źródłem głębokiej nadziei.

Marysia

Powierz Panu swą drogę,
zaufaj Mu, a On sam będzie działał.
    On sprawi, że twa sprawiedliwość zabłyśnie jak światło,
    a prawość twoja jak blask południa.
Spokojny bądź wobec Pana i Jemu zaufaj,
nie oburzaj się na tego, któremu szczęści się w drodze,
na człowieka, który obmyśla zasadzki.
    Porzuć zapalczywość i przestań się gniewać,
    nie oburzaj się, gdyż to prowadzi do złego.
(Ps 37,5-8) 

Wczoraj oddaliśmy życie Jezusowi. Powierzyliśmy Panu swoją drogę. Teraz - On sam ma szanse działać.

Ostatnio spotkałem się z określeniem "gniewliwość". Gniewamy się, gdy coś jest nie po naszej myśli. Oburzamy się i złościmy. A Pan mówi: porzuć gniewliwość, bo to prowadzi do złego... Do złego...

Zbyszek (z Godziny Czytań)

Ci, którzy we łzach sieją, *
żąć będą w radości.

Niebiosa głoszą chwałę Boga,*
dzieło rąk Jego obwieszcza nieboskłon.
Dzień opowiada dniowi, *
noc nocy przekazuje wiadomość.

Dziękuję Ci Panie, za jeszcze jeden dzień mojego życia. Za upływające dni i noce, które tak szybko biegną...

Pomóż mi, bym w natłoku spraw i przeżyć, nie zagubiła prostego dziękczynienia za dar życia i za każdy kolejny darowany dzień.

Marysia

Nie umrę, ale żyć będę *
i głosić dzieła Pana.

I opowiedział im następującą przypowieść: «Pewien człowiek miał drzewo figowe zasadzone w swojej winnicy; przyszedł i szukał na nim owoców, ale nie znalazł.
Rzekł więc do ogrodnika: „Oto już trzy lata, odkąd przychodzę i szukam owocu na tym drzewie figowym, a nie znajduję. Wytnij je: po co jeszcze ziemię wyjaławia?”
Lecz on mu odpowiedział: „Panie, jeszcze na ten rok je pozostaw; ja okopię je i obłożę nawozem; może wyda owoc. A jeśli nie, w przyszłości możesz je wyciąć”». 
(Łk 13,6-9)

Aby wydać owoc, trzeba dać się okopać i nawieźć. We właściwym czasie.

Zbyszek

Jestem świadom, że we mnie, to jest w moim ciele, nie mieszka dobro; bo łatwo przychodzi mi chcieć tego, co dobre, ale wykonać — nie. Nie czynię bowiem dobra, którego chcę, ale czynię to zło, którego nie chcę. Jeżeli zaś czynię to, czego nie chcę, już nie ja to czynię, ale grzech, który we mnie mieszka. 

Łatwo przychodzi mi chcieć tego, co dobre, ale wykonać - nie.
 

***

Proste pytania, a odpowiedzi - to drogowskazy, gdy trzeba podjąć decyzję.

Czego chcę? Czego nie chcę?

Jeśli zdefiniuję, czego naprawdę chcę i czego naprawdę nie chcę - znajdę siły do wprowadzenia zmiany.

Marysia

Błogosławiony człowiek, który nie idzie za radą występnych /.../ On jest jak drzewo zasadzone nad płynącą wodą, które wydaje owoc w swoim czasie... (Ps 1, 1,3)

Warto o tym pamiętać, kiedy na wszelkie sposoby chcą nas wykorzeniać z Jego nauki.

Zosia

Nasza pomoc w imieniu Pana, który stworzył niebo i ziemię.
(Ps 124,8)

Czasem o tym zapominam, a to taka skuteczna pomoc...

Jezu - ufam Tobie.

Zbyszek

Szczęśliwi słudzy, których pan zastanie czuwających, gdy przyjdzie. (Łk 12,37)

Czuwających. Nie tylko oczami. Sercem przede wszystkim...

Zosia

A zatem, jak przestępstwo jednego sprowadziło na wszystkich ludzi wyrok potępiający, tak czyn sprawiedliwy Jednego sprowadza na wszystkich ludzi usprawiedliwienie dające życie.

Dziękuję za Twój czyn sprawiedliwy, który sprowadza na mnie usprawiedliwienie dające życie. Dokonany tak dawno, wciąż niesie konsekwencje.

Czyn - i konsekwencje.

Dziękuję.

Marysia

Uważajcie i strzeżcie się wszelkiej chciwości, bo życie nie polega na gromadzeniu bogactwa ani nie zależy od tego, co się posiada. /.../ Tymczasem Bóg powiedział do niego: Głupcze, tej nocy życie ci będzie odebrane. (Łk 12, 15, 20)

Strzec się wszelkiej chciwości. To bardzo ważne, bo zaczyna się od niewielkiego "chciejstwa", które może rozrosnąć się monstrualnie i zadusić człowieczeństwo.

Zosia

Czy jednak Syn Człowieczy znajdzie wiarę na ziemi, gdy przyjdzie?

To zakończenie dzisiejszej Ewangelii. Takie pytanie nagle zadane przez Jezusa - po opowiedzeniu przypowieści o niesprawiedliwym sędzim.

Zawsze wydawało mi się jakoś dolepione do przypowieści. Dziś postanowiłem się w nie wczytać, spróbować odczytać, co Jezus chce mi powiedzieć.

No i nagle odczułem ciarki na plecach. Tak - Pan Jezus mówi, że jest to możliwe. On przyjdzie, a wiara już na ziemi nie będzie istniała. Co wtedy będzie się działo? Rzecz nie do wyobrażenia...

Panie Jezu, co możemy zrobić, robić, aby tak się nie stało? Kursy Alfa? Seminaria Odnowy Wiary? Rekolekcje takie i inne?

Tak - na pewno. Ale żeby to wszystko mogło się dziać, muszę przede wszystkim dbać o wiarę własną, o wiarę osób ode mnie zależnych. Powinienem dbać o to, aby być świadkiem i świadectwem żyjącego Jezusa.

Zbyszek

...Słuchajcie, co ten niesprawiedliwy sędzia mówi...

Niesprawiedliwy sędzia - przecież to sprzeczność ... 

Tu tak może być - i często jest.
Tam - tam już tak nie jest.

Zbyszek

Pomoc przychodzi od Pana, który stworzył niebo i ziemię! On nie pozwoli potknąć się Twej nodze ani się nie zdrzemnie Ten, który cię strzeże! (Ps 121, 2-3)

To jak z tym moim /Twoim zaufaniem do Pana? Moje czasami szwankuje...

Zosia

Jezus opowiedział swoim uczniom przypowieść o tym, że zawsze powinni się modlić i nie ustawać: «W pewnym mieście żył sędzia, który Boga się nie bał i nie liczył się z ludźmi. W tym samym mieście żyła wdowa, która przychodziła do niego z prośbą: „Obroń mnie przed moim przeciwnikiem”. Przez pewien czas nie chciał; lecz potem rzekł do siebie: „Chociaż Boga się nie boję ani się z ludźmi nie liczę, to jednak ponieważ naprzykrza mi się ta wdowa, wezmę ją w obronę, żeby nie przychodziła bez końca i nie zadręczała mnie”». I Pan dodał: «Słuchajcie, co ten niesprawiedliwy sędzia mówi. A Bóg, czyż nie weźmie w obronę swoich wybranych, którzy dniem i nocą wołają do Niego, i czy będzie zwlekał w ich sprawie? Powiadam wam, że prędko weźmie ich w obronę. Czy jednak Syn Człowieczy znajdzie wiarę na ziemi, gdy przyjdzie?». (Łk 18, 1-8).

"Obroń mnie przed moim przeciwnikiem."

Są okresy, gdy modlitwa pełna jest tego wołania.
Nie trzeba wielu słów, wystarczy Słowo.
Bóg i ja - wiemy, kim jest Przeciwnik.

Żywe jest Słowo - i skuteczne.

Gdy po chwilach walki doznam obrony i pokrzepienia..... czy nie zapomnę podziękować Obrońcy, zanim z pasją na nowo rzucę się w wir życia?

Marysia

Świadectwo o Mnie da Duch Prawdy 
i wy także świadczyć będziecie. (J 15, 26b)

Do każdego, kto się przyzna do Mnie przed ludźmi, przyzna się i Syn Człowieczy przed aniołami Bożymi. A tego, kto się mnie wyprze przed ludźmi, i ja wyrzeknę się przed aniołami Bożymi. (Łk 12, 8-9)

Świadectwo codziennych postaw i wyborów...

Zosia

Pośpiesz się, by przybyć do mnie szybko. (2 Tm 4,9)

pisze Paweł do Tymoteusza...

mówi Pan Bóg do mnie...

spieszę na modlitwę

Powiedział też do nich: żniwo wprawdzie wielkie, ale robotników mało; proście więc Pana żniwa, żeby wyprawił robotników na swoje żniwo.
(Łk 10,2)

Święty Grzegorz Wielki skomentował te słowa tak:

Posłuchajmy, co mówi wysyłając głosicieli: "Żniwo wprawdzie wielkie, ale robotników mało. Proście Pana żniwa, aby posłał robotników na żniwo swoje". Niewielu robotników na tak wielkie żniwo! Nie potrafimy mówić bez głębokiego smutku, że chociaż są tacy, którzy słuchaliby słów dobrych, to jednak brak takich, którzy by je głosili. Świat pełen jest kapłanów, ale na żniwie Pana bardzo rzadko widać robotnika. Urząd bowiem kapłański przyjęliśmy, ale zadania, które do niego należy, nie wypełniamy.
Rozważcie jednak, bracia najmilsi, rozważcie znaczenie słów: "Proście Pana żniwa, aby posłał robotników na żniwo swoje". Wy za nas proście, abyśmy mogli pracować dla was w sposób właściwy; aby język nasz nie ustawał w zachętach; skoro przyjęliśmy zadanie głosiciela, niechaj nasze milczenie nie oskarża nas przed sprawiedliwym Sędzią. 

Z Godziny Czytań

Aleksander, brązownik, wyrządził mi wiele złego. Pan mu zapłaci zgodnie z jego uczynkami. Miej się na baczności przed nim, gdyż sprzeciwiał się bardzo naszym słowom. (2 Tm 4, 14-15)

Sprzeciw. Coraz większy. Histeryczny, bez słuchania argumentów, bez logiki. Dzisiaj się zezłościłam na przeinaczanie prawdy, ale jak rozmawiać z histerią?

Zosia

Ja jestem drogą, prawdą i życiem, nikt nie przychodzi do Ojca inaczej, jak tylko przeze Mnie. (J 14, 6)

Znane, często cytowane słowa. Tylko czy pamiętane?

Zosia

Dlatego nie możesz się wytłumaczyć, kimkolwiek jesteś, człowieku, który podejmujesz się sądzenia. Osądzając kogoś innego, sam siebie skazujesz, bo czynisz to samo, co potępiasz. (Rz 2, 1).

Mogę tylko powiedzieć "mea culpa"...

Zosia

Dla kogo Chrystus jest przyjacielem i wielkodusznym przewodnikiem, ten wszystko potrafi znieść. Jezus sam przychodzi z pomocą, dodaje sił, nie opuszcza nikogo, jest prawdziwym i szczerym przyjacielem. Widzę wyraźnie, iż jest wolą Boga, abyśmy jeśli chcemy podobać się Bogu i otrzymywać odeń wielkie łaski, otrzymywali je za pośrednictwem Najświętszego Człowieczeństwa Chrystusa, w którym nieskończony Bóg, jak sam powiada, znajduje upodobanie.

Bardzo często sama tego doświadczałam: Pan mi to powiedział. Widziałam niejako naocznie, że jeśli chcemy, aby niezmierzony Bóg ukazał nam swe tajemnice, powinniśmy wchodzić przez tę właśnie bramę. Nie należy szukać innej drogi, nawet jeśli kto osiągnął szczyty kontemplacji. Tą drogą idzie się pewnie i bezpiecznie. Od Pana i przez Pana otrzymujemy wszelkie dobra. On naszym Nauczycielem. Poza Nim nie znajdziemy pełniejszego i doskonalszego wzoru do naśladowania.

Czegóż więcej moglibyśmy pragnąć, niż mieć u boku tak wiernego przyjaciela, który nie opuści nas w trudnościach i utrapieniach, jak to zwykli czynić ziemscy przyjaciele. Szczęśliwy ten, kto miłuje prawdziwie i szczerze oraz kto jest z Nim zawsze. Popatrzmy na sławnego apostoła Pawła, który na ustach zawsze zdawał się mieć imię Jezusa, bo miał je również wyryte i odciśnięte na sercu. Kiedy to zrozumiałam, pilnie się zastanawiałam, i stwierdziłam, że niektórzy święci, wyróżniający się życiem kontemplacyjnym, jak Franciszek, Antoni Padewski, Bernard, Katarzyna Sieneńska, podążali tą właśnie drogą. Należy przeto iść tą drogą w pełnej wolności, zdając się całkowicie na Boga. Jeśli zechce zaliczyć nas do grona swych najściślejszych przyjaciół, chętnie przyjmijmy tę łaskę.

Ilekroć myślimy o Chrystusie, pamiętajmy zawsze o Jego miłości, dzięki której udzielił nam tak wielu łask i dobrodziejstw, oraz o miłości, jaką nam okazał Ojciec, gdy ofiarował nam tak niezwykłą rękojmię swej miłości ku nam. Miłość bowiem domaga się miłości. Toteż starajmy się mieć zawsze przed oczyma tę prawdę i w ten sposób zachęcajmy się do miłości. Jeśli bowiem Pan da nam tę łaskę i wzbudzi w sercu naszym taką miłość, wszystko stanie się łatwe i w krótkim czasie, bez trudu, dokonamy bardzo wiele.

Z dzieł Świętej Teresy od Jezusa

To bowiem, co w Bogu niewidzialne - Jego wiekuista moc oraz boskość - od stworzenia świata staje się widzialne dzięki rozumnemu oglądaniu dzieł Bożych. (Rz 1, 20)

Przyglądając się działaniu człowieka w świecie, odnoszę wrażenie, że wyparł się rozumu - tego w Bożym znaczeniu.

Zosia

Boże, nasz Stwórco, Ty powierzyłeś ludziom ziemię, aby własną pracą ją przekształcali, oddałeś także na ich usługi energię słońca, spraw, abyśmy dzisiaj pilnie pracowali dla dobra bliźnich i na Twoją chwałę. Przez naszego Pana Jezusa Chrystusa, Twojego Syna, który z Tobą żyje i króluje w jedności Ducha Świętego, Bóg, przez wszystkie wieki wieków. Amen. 

Nie zatwardzajcie dzisiaj serc waszych, lecz słuchajcie głosu Pańskiego. (Ps 95, 8)

Czy słucham Słowa? Czy słucham dzisiaj? Teraz? Cały czas? I jakże ważne - nie słuchać jak telewizji, czy radia - jednym uchem. Kto ma uszy...

Zosia

Jeśli trwamy w cierpliwości, wespół z Nim też królować będziemy. Jeśli się będziemy Go zapierali, to i On nas się zaprze. Jeśli my odmawiamy wierności, On wiary dochowuje, bo nie może się zaprzeć siebie samego.
(2 Tm 2,12-13)

To Słowo dziś przychodzi z dwóch źródeł: jako drugie Czytanie w Mszy Świętej, i jako Czytanie w Jutrzni. Widać jest ważne.

Dziękuję Ci Panie Jezu za moje życie. Tak, odmówiłem Ci niegdyś wierności, lecz Ty zawsze byłeś i jesteś przy mnie.
Ucz mnie proszę trwać w cierpliwości. To bywa takie trudne...

zz

Za wszystko dziękujcie Bogu, taka jest bowiem wola Boża względem was w Jezusie Chrystusie. 
(1 Tes 5, 18)

Dziękowanie jest przeciwstawne narzekaniu. Czasem warto spisać to, na co narzekamy na codzień..... i znaleźć przeciwieństwo.

Wkurza mnie moja praca. --- Dziękuję, że mam pracę.
Wkurza mnie ten kraj. --- Dziękuję, że jestem wśród swoich.
Wkurza mnie, że nie mogę kupić mieszkania. --- Dziękuję, że mnie stać na wynajem i niezależność.

Owszem, czasem trzeba się powkurzać. Jeśli z wkurzenia wyniknie dobra decyzja, wkurzaj się.

Ale nie narzekaj bezmyślnie, tylko rozmyślnie dziękuj.

Nie jesteś dobry i nic dobrego ci się nie należy. Wszystko dostajesz za darmo tylko dlatego, że On cię kocha.

Co od Ciebie usłyszy w zamian?

Marysia

Lecz On powiedział: " Szczęśliwi są raczej ci, którzy słuchają słowa Bożego  i zachowują je." (Łk 11, 28)

Warunek do szczęścia. Trochę inny niż ten światowy, prawda?

Zosia

Najchętniej będę się chlubił z moich słabości, aby zamieszkała we mnie moc Chrystusa. Dlatego mam upodobanie w moich słabościach, w obelgach, w niedostatkach, w prześladowaniach, w uciskach z powodu Chrystusa. Albowiem ilekroć niedomagam, tylekroć jestem mocny.
(2 Kor 12,9b-10)

Sprzeczność. Przecież gdy jestem słaby, to nie mam siły. Na nic. Niedomagam. Po prostu.

A Święty Paweł chlubi się swoją słabością... Czy ja mam się też chlubić tym, że jestem słaby?

zz (z Jutrzni)

Teraz władca tego świata zostanie precz wyrzucony, a Ja, gdy zostanę nad ziemię wywyższony, przyciągnę wszystkich do siebie. (J 12, 31b-32)

Wywyższenie Chrystusa odbyło się Jego ogromnym kosztem własnym. Bycie znakiem dla świata również kosztuje. Pamiętajmy o tym i nie poddawajmy się zniechęceniu.

Zosia

I ja wam powiadam: Proście, a będzie wam dane; szukajcie, a znajdziecie; kołaczcie, a otworzą wam. Każdy bowiem, kto prosi, otrzymuje; kto szuka, znajdzie, a kołaczącemu otworzą.
(Łk 11,9-10) 

Ok, Panie Jezu. Skoro tak mówisz, to ja nadal będę prosił. Ufam Tobie ...

zz

Wasze mowy przeciwko Mnie są zuchwałe - mówi Pan. /.../ Mówiliście: "Nie warto służyć Bogu! Jaki pożytek z tego, że przestrzegaliśmy Jego poleceń? /.../  Tymczasem zuchwałych musimy uznać za szczęśliwych, gdyż to oni, bezbożni, opływają w bogactwa. Boga wystawiają na próbę i uchodzi im to bezkarnie." /.../ Bo oto nadchodzi dzień, palący jak piec, a wszyscy zuchwali i czyniący zło będą jak słoma. (Ml 3, 13-15, 19)

Dzisiaj słyszy się podobne głosy. Ale nie do nas należy rozdzielanie nagród i kar. Nam trzeba trwać cierpliwie w dobrym.

Zosia

A czyż Ja nie powinienem mieć litości nad Niniwą, wielkim miastem, gdzie znajduje się więcej niż sto dwadzieścia tysięcy ludzi, którzy nie odróżniają swojej prawej ręki od lewej? (Jon 4,11)

Skoro jesteśmy stworzeni na kształt i podobieństwo Boga, to i nasze wybaczanie...

Zosia

A Pan jej odpowiedział, "Marto, Marto, martwisz się i niepokoisz o wiele, a jedno jest potrzebne. Maria wybrała dobrą część, która nie będzie jej odebrana." (Łk 10, 41-42)

Wybieramy Seminarium. To z pewnością dobry wybór. Posiedzieć (poleżeć) u stóp Pana...

Zosia

Pewien zaś Samarytanin, będąc w podróży, przechodził również obok niego. Gdy go zobaczył, wzruszył się głęboko: podszedł do niego i opatrzył mu rany, zalewając je oliwą i winem; potem wsadził go na swoje bydlę, zawiózł do gospody i pielęgnował go.
(Łk 10,33-34)

Czy potrafię wzruszyć się głęboko?

A gdy już się wzruszę - czy potrafię podjąć działanie? 

zz

A oto również krewna Twoja, Elżbieta, poczęła w swej starości syna i jest już w szóstym miesiącu ta, która uchodzi za niepłodną. Dla Boga bowiem nie ma nic niemożliwego.
(Łk 1, 36-38)

No właśnie. Dla Boga nie ma nic niemożliwego, człowiecze małej wiary...

Zosia