Jezus przemówił tymi słowami: «Przyjdźcie do Mnie wszyscy, którzy utrudzeni i obciążeni jesteście, a Ja was pokrzepię. Weźcie na siebie moje jarzmo i uczcie się ode Mnie, bo jestem cichy i pokornego serca, a znajdziecie ukojenie dla dusz waszych. Albowiem słodkie jest moje jarzmo, a moje brzemię lekkie».

Czy nie usłyszy Ten, który wszczepił ucho, *
Ten, który stworzył oko, nie zobaczy?

Bóg w zamkach swoich *
okazał się obroną.

... niech ożyje serce szukających Boga ...

 Jezus powiedział do swoich apostołów: «Uczeń nie przewyższa nauczyciela ani sługa swego pana. Wystarczy, jeśli uczeń będzie jak jego nauczyciel, a sługa – jak jego pan. Jeśli pana domu przezwali Belzebubem, to o ileż bardziej nazwą tak jego domowników. Nie bójcie się więc ich! Nie ma bowiem nic skrytego, co by nie miało być wyjawione, ani nic tajemnego, o czym by się nie miano dowiedzieć. Co mówię wam w ciemności, powtarzajcie w świetle, a co słyszycie na ucho, rozgłaszajcie na dachach. Nie bójcie się tych, którzy zabijają ciało, lecz duszy zabić nie mogą. Bójcie się raczej Tego, który duszę i ciało może zatracić w piekle. Czyż nie sprzedają dwóch wróbli za asa? A przecież bez woli Ojca waszego żaden z nich nie spadnie na ziemię. U was zaś policzone są nawet wszystkie włosy na głowie. Dlatego nie bójcie się: jesteście ważniejsi niż wiele wróbli. Do każdego więc, kto się przyzna do Mnie przed ludźmi, przyznam się i Ja przed moim Ojcem, który jest w niebie. Lecz kto się Mnie zaprze przed ludźmi, tego zaprę się i Ja przed moim Ojcem, który jest w niebie».

Stwórz, Boże, we mnie serce czyste *
     i odnów we mnie moc ducha.

 Tak mówi Pan:
«Miłowałem Izraela, gdy jeszcze był dzieckiem, i syna swego wezwałem z Egiptu. Im bardziej ich wzywałem, tym dalej odchodzili ode Mnie, składali ofiary Baalom i bożkom palili kadzidła. A przecież Ja uczyłem chodzić Efraima, na swe ramiona ich brałem; oni zaś nie rozumieli, że przywracałem im zdrowie. Pociągnąłem ich ludzkimi więzami, a były to więzy miłości. Byłem dla nich jak ten, co podnosi do swego policzka niemowlę – schyliłem się ku niemu i nakarmiłem je. Moje serce na to się wzdryga i rozpalają się moje wnętrzności. Nie chcę, aby wybuchnął płomień mego gniewu, i Efraima już więcej nie zniszczę, albowiem Bogiem jestem, nie człowiekiem; pośrodku ciebie jestem Ja – Święty, i nie przychodzę, żeby zatracać».

Jezus przywołał do siebie dwunastu swoich uczniów i udzielił im władzy nad duchami nieczystymi, aby je wypędzali i leczyli wszystkie choroby i wszelkie słabości. A oto imiona dwunastu apostołów: pierwszy – Szymon, zwany Piotrem, i brat jego Andrzej, potem Jakub, syn Zebedeusza, i brat jego Jan, Filip i Bartłomiej, Tomasz i celnik Mateusz, Jakub, syn Alfeusza, i Tadeusz, Szymon Gorliwy i Judasz Iskariota, ten, który Go zdradził. Tych to Dwunastu wysłał Jezus i dał im takie wskazania: «Nie idźcie do pogan i nie wstępujcie do żadnego miasta samarytańskiego. Idźcie raczej do owiec, które poginęły z domu Izraela. Idźcie i głoście: Bliskie już jest królestwo niebieskie».

Ja jestem dobrym pasterzem i znam owce moje, a moje Mnie znają.

Gdy Jezus mówił do uczniów, oto przyszedł do Niego pewien zwierzchnik synagogi i oddając Mu pokłon, prosił: «Panie, moja córka dopiero co skonała, lecz przyjdź i połóż na nią rękę, a żyć będzie».

W sercach waszych niech panuje pokój Chrystusowy;
słowo Chrystusa niech w was mieszka w całym swym bogactwie.

Będę słuchał tego, co mówi Pan Bóg:
oto ogłasza pokój
ludowi i świętym swoim,
którzy zwracają się ku Niemu swym sercem.

Spotkają się ze sobą łaska i wierność,
ucałują się sprawiedliwość i pokój.
Wierność z ziemi wyrośnie,
a sprawiedliwość spojrzy z nieba.

Pan sam obdarzy szczęściem,
a nasza ziemia wyda swój owoc.
Przed Nim będzie kroczyć sprawiedliwość,
a śladami Jego kroków zbawienie.

Odchodząc z Kafarnaum Jezus ujrzał człowieka imieniem Mateusz, siedzącego w komorze celnej, i rzekł do niego: Pójdź za Mną! On wstał i poszedł za Nim. Gdy Jezus siedział w domu za stołem, przyszło wielu celników i grzeszników i siedzieli wraz z Jezusem i Jego uczniami. Widząc to, faryzeusze mówili do Jego uczniów: Dlaczego wasz Nauczyciel jada wspólnie z celnikami i grzesznikami? On, usłyszawszy to, rzekł: Nie potrzebują lekarza zdrowi, lecz ci, którzy się źle mają. Idźcie i starajcie się zrozumieć, co znaczy: Chcę raczej miłosierdzia niż ofiary. Bo nie przyszedłem powołać sprawiedliwych, ale grzeszników.

Prawo Pańskie jest doskonałe i pokrzepia duszę, *
świadectwo Pana jest pewne, nierozważnego uczy mądrości.

Spójrzcie na Niego, a rozpromienicie się radością ... (Ps 34)

Gdy Jezus wszedł do łodzi, poszli za Nim Jego uczniowie. A oto zerwała się wielka burza na jeziorze, tak że fale zalewały łódź; On zaś spał. Wtedy przystąpili do Niego i obudzili Go, mówiąc: «Panie, ratuj, giniemy!» A On im rzekł: «Czemu bojaźliwi jesteście, ludzie małej wiary?» Potem, powstawszy, zgromił wichry i jezioro, i nastała głęboka cisza. A ludzie pytali zdumieni: «Kimże On jest, że nawet wichry i jezioro są Mu posłuszne?»

Gdy Jezus zobaczył tłum dokoła siebie, kazał odpłynąć na drugą stronę. A przystąpił pewien uczony w Piśmie i rzekł do Niego: «Nauczycielu, pójdę za Tobą, dokądkolwiek się udasz». Jezus mu odpowiedział: «Lisy mają nory, a ptaki podniebne – gniazda, lecz Syn Człowieczy nie ma miejsca, gdzie by głowę mógł położyć». Ktoś inny spośród uczniów rzekł do Niego: «Panie, pozwól mi najpierw pójść i pogrzebać mojego ojca». Lecz Jezus mu odpowiedział: «Pójdź za Mną, a zostaw umarłym grzebanie ich umarłych!»

Zachowaj mnie, Boże, bo chronię się do Ciebie,
mówię do Pana: ”Tyś jest Panem moim”.
Pan moim dziedzictwem i przeznaczeniem,
to On mój los zabezpiecza.

Błogosławię Pana, który dał mi rozsądek,
bo serce napomina mnie nawet nocą.
Zawsze stawiam sobie Pana przed oczy,
On jest po mojej prawicy, nic mną nie zachwieje.

Dlatego cieszy się moje serce i dusza raduje,
a ciało moje będzie spoczywać bezpiecznie,
bo w kraju zmarłych duszy mej nie zostawisz
i nie dopuścisz, bym pozostał w grobie.

Ty ścieżkę życia mi ukażesz,
pełnię Twojej radości
i wieczną rozkosz
po Twojej prawicy.

Gdy Jezus to usłyszał, zadziwił się i rzekł do tych, którzy szli za Nim: Zaprawdę, powiadam wam:
U nikogo w Izraelu nie znalazłem tak wielkiej wiary.

A natychmiast otworzyły się jego usta, język się rozwiązał i mówił, wielbiąc Boga.

Nie każdy, kto mówi Mi: „Panie, Panie!”, wejdzie do królestwa niebieskiego, lecz ten, kto spełnia wolę mojego Ojca, który jest w niebie.

Czy zbiera się winogrona z ciernia albo z ostu figi? Tak każde dobre drzewo wydaje dobre owoce, a złe drzewo wydaje złe owoce. Nie może dobre drzewo wydać złych owoców ani złe drzewo wydać dobrych owoców.
Każde drzewo, które nie wydaje dobrego owocu, zostaje wycięte i wrzucone w ogień. A więc: poznacie ich po ich owocach.

Wchodźcie przez ciasną bramę. Bo szeroka jest brama i przestronna ta droga, która prowadzi do zguby, a wielu jest takich, którzy przez nią wchodzą. Jakże ciasna jest brama i wąska droga, która prowadzi do życia, a mało jest takich, którzy ją znajdują!

Dokonamy w Bogu czynów pełnych mocy
[Ps 60,14a]

Bracia: Wszyscy przez wiarę jesteście synami Bożymi – w Chrystusie Jezusie. Bo wy wszyscy, którzy zostaliście ochrzczeni w Chrystusie, przyoblekliście się w Chrystusa. Nie ma już Żyda ani poganina, nie ma już niewolnika ani człowieka wolnego, nie ma już mężczyzny ani kobiety, wszyscy bowiem jesteście kimś jednym w Chrystusie Jezusie. Jeżeli zaś należycie do Chrystusa, to jesteście też potomstwem Abrahama, dziedzicami zgodnie z obietnicą.

Nie martwcie się zatem i nie mówcie: co będziemy jedli? co będziemy pili? czym będziemy się przyodziewali? Bo o to wszystko poganie zabiegają. Przecież Ojciec wasz niebieski wie, że tego wszystkiego potrzebujecie. Starajcie się naprzód o królestwo Boga i o Jego sprawiedliwość, a to wszystko będzie wam dodane.

Błogosławieni ubodzy w duchu, albowiem do nich należy królestwo niebieskie.

Jeśli bowiem przebaczycie ludziom ich przewinienia, i wam przebaczy Ojciec wasz niebieski. Lecz jeśli nie przebaczycie ludziom, Ojciec wasz nie przebaczy wam także waszych przewinień.

Jakże jest wielka dobroć Twoja, Panie,
którą zachowałeś dla bogobojnych.
Okazujesz ją tym, którzy uciekają się do Ciebie
na oczach ludzi.

Zmiłuj się nade mną, Boże, w łaskawości swojej, *
w ogromie swej litości zgładź moją nieprawość.
Obmyj mnie zupełnie z mojej winy *
i oczyść mnie z grzechu mojego.

Jezus powiedział do swoich uczniów: «Słyszeliście, że powiedziano: „Oko za oko i ząb za ząb!” A Ja wam powiadam: Nie stawiajcie oporu złemu: lecz jeśli cię ktoś uderzy w prawy policzek, nadstaw mu i drugi. Temu, kto chce prawować się z tobą i wziąć twoją szatę, odstąp i płaszcz. Zmusza cię ktoś, żeby iść z nim tysiąc kroków, idź dwa tysiące. Daj temu, kto cię prosi, i nie odwracaj się od tego, kto chce pożyczyć od ciebie».

Bóg pierwszy nas umiłował i posłał swojego Syna
jako ofiarę przebłagalną za nasze grzechy.

Odpuszczone są jej liczne grzechy, ponieważ bardzo umiłowała. A ten, komu mało się odpuszcza, mało miłuje.

Ja jestem z wami przez wszystkie dni aż do skończenia świata.
[Mt 28,20b]

Wierzę, że będę oglądał dobra Pana
w krainie żyjących.
[Ps 27,13]

Jezus powiedział do swoich uczniów: «Jeśli wasza sprawiedliwość nie będzie większa niż uczonych w Piśmie i faryzeuszów, nie wejdziecie do królestwa niebieskiego. Słyszeliście, że powiedziano przodkom: „Nie zabijaj”; a kto by się dopuścił zabójstwa, podlega sądowi. A Ja wam powiadam: Każdy, kto się gniewa na swego brata, podlega sądowi. A kto by rzekł swemu bratu: „Raka”, podlega Wysokiej Radzie. A kto by mu rzekł: „Bezbożniku”, podlega karze piekła ognistego. Jeśli więc przyniesiesz dar swój przed ołtarz i tam sobie przypomnisz, że brat twój ma coś przeciw tobie, zostaw tam dar swój przed ołtarzem, a najpierw idź i pojednaj się z bratem swoim. Potem przyjdź i dar swój ofiaruj. Pogódź się ze swoim przeciwnikiem szybko, dopóki jesteś z nim w drodze, by cię przeciwnik nie wydał sędziemu, a sędzia dozorcy, i aby nie wtrącono cię do więzienia. Zaprawdę, powiadam ci: Nie wyjdziesz stamtąd, dopóki nie zwrócisz ostatniego grosza».

Szkoda, że tłumacze zdecydowali się na pozostawienie słowa "Raka" w oryginale. Można to przetłumaczyć jako "Głupcze" albo "Pusta głowo". 
A Wysoka Rada to w literaturze judaistycznej symbol Sądu Niebieskiego.

Kto by rzekł swemu bratu: "Idioto!" podlega Sądowi Niebieskiemu. 
Brzmi inaczej....

Marysia
 

Jezus powiedział do swoich uczniów: «Nie sądźcie, że przyszedłem znieść Prawo albo Proroków. Nie przyszedłem znieść, ale wypełnić. Zaprawdę bowiem, powiadam wam: Dopóki niebo i ziemia nie przeminą, ani jedna jota, ani jedna kreska nie zmieni się w Prawie, aż się wszystko spełni. Ktokolwiek więc zniósłby jedno z tych przykazań, choćby najmniejszych, i uczyłby tak ludzi, ten będzie najmniejszy w królestwie niebieskim. A kto je wypełnia i uczy wypełniać, ten będzie wielki w królestwie niebieskim».

Tak niech wasze światło jaśnieje przed ludźmi, aby widzieli wasze dobre uczynki i chwalili Ojca waszego, który jest w niebie.

Wznoszę swe oczy ku górom:
skąd nadejść ma dla mnie pomoc?
Pomoc moja od Pana,
który stworzył niebo i ziemię.
            On nie pozwoli, by się potknęła twa noga,
            ani się nie zdrzemnie Ten, kto ciebie strzeże.
            Nie zdrzemnie się ani nie zaśnie
            Ten, który czuwa nad Izraelem.
Pan ciebie strzeże, jest cieniem nad tobą,
stoi po twojej prawicy.
Nie porazi cię słońce we dnie
ani księżyc wśród nocy.
            Pan cię uchroni od zła wszelkiego,
            ochroni twoją duszę.
            Pan będzie czuwał nad twoim wyjściem i powrotem,
            teraz i po wszystkie czasy.
            [Ps 121,1-8]

On nie pozwoli, by się potknęła twa noga, 
ani się nie zdrzemnie Ten, kto ciebie strzeże. 
Nie zdrzemnie się ani nie zaśnie 
Ten, który czuwa nad Izraelem. 
Pan ciebie strzeże, 
jest cieniem nad tobą,
stoi po twojej prawicy. 
Pan cię uchroni od zła wszelkiego,
ochroni twoją duszę. (Ps 121, 3-5.7)

Na świecie żyje obecnie ponad 7 miliardów ludzi. Od początku świata żyło nas podobno prawie 84 miliardy. Mniej więcej co sekundę umierają 2 osoby i 4 kolejne się rodzą. A Bóg każdego z nas zna po imieniu. Zna nas doskonale, do głębi. Jesteś jednym z miliardów Jego dzieci. Niech to pomoże ci uświadomić sobie jak Pan nasz jest niewyobrażalnie wielki i potężny. A przecież nie jesteśmy Jego jedynymi stworzeniami...

I powiedz, naprawdę myślisz, że twoje problemy są Mu obce? Że są dla Niego zbyt trudne, zbyt wielkie? A może myślisz, że On cię nie słyszy, że się nie interesuje?
Pan Jezus, gdyby miał przejść mękę i umrzeć na krzyżu wyłącznie dla twojego i niczyjego więcej zbawienia, zrobiłby to. Nic nie rani Jego Serca bardziej niż twoja i moja nieufność.

as

Na jej widok Pan użalił się nad nią i rzekł do niej: „Nie płacz”. Potem przystąpił, dotknął się mar, a ci, którzy je nieśli, stanęli, i rzekł: „Młodzieńcze, tobie mówię, wstań”. Zmarły usiadł i zaczął mówić; i oddał go jego matce. (Łk7, 13-15)

Jeżeli Twój bliski błądzi - nigdy nie trać nadziei.
Módl się, by Bóg przywrócił go do żywych.
On czuwa.

bk

Sławię Cię, Panie, bo mnie wybawiłeś
i nie pozwoliłeś mym wrogom naśmiewać się ze mnie.
Panie, Boże mój, do Ciebie wołałem, a Tyś mnie uzdrowił,
Panie, mój Boże, z krainy umarłych wywołałeś moją duszę
i ocaliłeś mi życie spośród schodzących do grobu.
[Ps 30,2-4]

To Pan daje śmierć i życie,
w grób wtrąca i zeń wywodzi.
Pan uboży i wzbogaca,
poniża i wywyższa.
Z pyłu podnosi biedaka,
z barłogu dźwiga nędzarza,
by go wśród możnych posadzić,
by dać mu stolicę chwały.
[1 Sm 2,6-8]

Pan jest moim pasterzem,
niczego mi nie braknie.
Pozwala mi leżeć
na zielonych pastwiskach.
Prowadzi mnie nad wody, gdzie mogę odpocząć,
orzeźwia moją duszę.
Wiedzie mnie po właściwych ścieżkach
przez wzgląd na swoją chwałę.
Chociażbym przechodził przez ciemną dolinę,
zła się nie ulęknę, bo Ty jesteś ze mną.
Kij Twój i laska pasterska
są moją pociechą.
[Ps 23,1-4]

Daj mi poznać Twoje drogi, Panie,
naucz mnie chodzić Twoimi ścieżkami.
Wszystkie ścieżki Pana są pewne i pełne łaski
dla strzegących Jego praw i przymierza.
[Ps 25,4.14]

Albowiem nie dał nam Bóg ducha bojaźni, ale mocy i miłości oraz trzeźwego myślenia.

 Wtedy Maryja rzekła:
«Wielbi dusza moja Pana
i raduje się duch mój w Bogu, Zbawcy moim.
Bo wejrzał na uniżenie swojej służebnicy.
Oto bowiem odtąd błogosławić mnie będą
wszystkie pokolenia.
Gdyż wielkie rzeczy uczynił mi Wszechmocny,
święte jest imię Jego.
A Jego miłosierdzie z pokolenia na pokolenie
nad tymi, którzy się Go boją.
Okazał moc swego ramienia,
rozproszył pyszniących się zamysłami serc swoich.
Strącił władców z tronu, a wywyższył pokornych.
Głodnych nasycił dobrami, a bogatych z niczym odprawił.
Ujął się za swoim sługą, Izraelem,
pomny na swe miłosierdzie.
Jak obiecał naszym ojcom,
Abrahamowi i jego potomstwu na wieki». 

Dołóżcie wszelkich starań, aby do waszej wiary dołączyć prawość, do prawości poznanie, do poznania opanowanie, do opanowania wytrwałość, do wytrwałości pobożność, do pobożności braterską życzliwość, a do życzliwości braterskiej miłość.
[2 P 1,5-7]

Antyfona przed Ewangelią - por. J 3,16

Tak Bóg umiłował świat, że dał swojego Syna Jednorodzonego;
każdy, kto w Niego wierzy, ma życie wieczne.

Budując samych siebie na fundamencie waszej najświętszej wiary, w Duchu Świętym się módlcie i w miłości Bożej strzeżcie samych siebie, oczekując miłosierdzia Pana naszego, Jezusa Chrystusa, które wiedzie ku życiu wiecznemu. Dla jednych miejcie litość – dla tych, którzy mają wątpliwości: ratujcie ich, wyrywając z ognia; dla drugich zaś miejcie litość z obawą, mając w nienawiści nawet chiton zbrukany przez ciało.

Pokropię was czystą wodą, abyście sie stali czystymi, i dam wam serce nowe, i ducha nowego tchnę do waszego wnętrza. (Ez 36, 25-26)

Stwórz, o mój Boże, we mnie serce czyste!

Teraz wy, którzy mówicie: Dziś albo jutro udamy się do tego oto miasta i spędzimy tam rok, będziemy uprawiać handel i osiągniemy zyski, wy, którzy nie wiecie nawet, co jutro będzie. Bo czymże jest życie wasze? Parą jesteście, co się ukazuje na krótko, a potem znika. Zamiast tego powinniście mówić: Jeżeli Pan zechce, i będziemy żyli, zrobimy to lub owo. Teraz zaś chełpicie się w swej wyniosłości. Każda taka chełpliwość jest przewrotna. Kto zaś umie dobrze czynić, a nie czyni, grzeszy.  (Jk 4, 13-17)

Jezus i Jego uczniowie przemierzali Galileę, On jednak nie chciał, żeby ktoś o tym wiedział. Pouczał bowiem swoich uczniów i mówił im: «Syn Człowieczy będzie wydany w ręce ludzi. Ci Go zabiją, lecz zabity, po trzech dniach zmartwychwstanie». Oni jednak nie rozumieli tych słów, a bali się Go pytać. Tak przyszli do Kafarnaum. Gdy był już w domu, zapytał ich: «O czym to rozprawialiście w drodze?» Lecz oni milczeli, w drodze bowiem posprzeczali się między sobą o to, kto z nich jest największy. On usiadł, przywołał Dwunastu i rzekł do nich: «Jeśli ktoś chce być pierwszym, niech będzie ostatnim ze wszystkich i sługą wszystkich». Potem wziął dziecko, postawił je przed nimi i objąwszy je ramionami, rzekł do nich: «Kto jedno z tych dzieci przyjmuje w imię moje, Mnie przyjmuje; a kto Mnie przyjmuje, nie przyjmuje Mnie, lecz Tego, który Mnie posłał».

Jezus Jej odpowiedział: «Czyż to moja lub Twoja sprawa, Niewiasto? Jeszcze nie nadeszła godzina moja».

Niektórzy twierdzą, że Jezus w tym miejscu był dla Maryi nieuprzejmy, odpowiedział Jej szorstko, a Ona to pokornie zniosła itd. Tylko.... czy wizja Pana Jezusa odpowiadającego ostro własnej mamie jest przekonująca......?

Mógł powiedzieć to przecież z tak ogromną miłością, takim tonem głosu i z takim spojrzeniem, że przekonał Ją od razu do swojego Boskiego zdania, zarazem nie raniąc.

Wszystko da się powiedzieć drugiemu, nawet najtrudniejsze prawdy - jeśli potrafimy mówić z miłością, nastawieni na prawdę relacji i na obustronne dobro. Żeby tak potrafić mówić, nie wystarczą techniki komunikacyjne opanowane do perfekcji, kultura osobista i inne ludzkie sfery. Trzeba zacząć wyrywać się z myślenia egoistycznego, z koncentracji na sobie - a o to najtrudniej.... 

Wyrywaj nas, Panie Jezu. Z korzeniami.

Marysia

Jezus powiedział do swoich uczniów:
«Jeżeli Mnie miłujecie, będziecie zachowywać moje przykazania. Ja zaś będę prosił Ojca, a innego Parakleta da wam, aby z wami był na zawsze. 
Jeśli Mnie kto miłuje, będzie zachowywał moją naukę, a Ojciec mój umiłuje go i przyjdziemy do niego, i mieszkanie u niego uczynimy. Kto nie miłuje Mnie, ten nie zachowuje słów moich. A nauka, którą słyszycie, nie jest moja, ale Tego, który Mnie posłał, Ojca. 
To wam powiedziałem, przebywając wśród was. A Paraklet, Duch Święty, którego Ojciec pośle w moim imieniu, On was wszystkiego nauczy i przypomni wam wszystko, co Ja wam powiedziałem». 

Niech chwała Pana trwa na wieki, 
niech Pan się raduje z dzieł swoich, 
Niech miła Mu będzie pieśń moja, 
będę radował się w Panu. (Ps 104, 31.34)

Nie wyście Mnie wybrali, ale Ja was wybrałem i przeznaczyłem was na to, abyście szli i owoc przynosili i by owoc wasz trwał, aby wszystko dał wam Ojciec, o cokolwiek Go poprosicie w imię moje. To wam przykazuję, abyście się wzajemnie miłowali. (J 15, 16-17)

Nie wyście Mnie wybrali, Ja was wybrałem.
To pokazuje, kto jest kim w tej relacji. To Bóg jest pierwszy. On jest pierwszy, On jest ważniejszy, On jest nieskończenie większy. On jest Panem i to On wybiera i powołuje. I wybrał nas nie przez wzgląd na jakiekolwiek nasze zasługi, ale z łaski. Wybrał nas przed założeniem świata i umarł za nas gdyśmy byli jeszcze grzesznikami. Nie ma w tym wybraństwie żadnej naszej zasługi, wyłącznie darmowa łaska Boga.
Teraz naszym zadaniem jest iść i przynosić owoc. Teraz naszym zadaniem jest iść i miłować. Ale żeby drzewo mogło przynosić dobre owoce, musi być zdrowe. Dlatego prosimy, oczyszczaj nas, Panie, z wszelkiego grzechu i złych skłonności, zachowaj nasze dusze i serca w zdrowiu, abyśmy mogli dobrze, godnie i jak najlepiej Tobie służyć. Na większą chwałę Twoją, nasz Stwórco.

as

Jak odległy jest wschód od zachodu,
tak daleko odsunął od nas nasze winy. 
(Ps 103, 12)

Piątek - trzeci, ostatni w tym tygodniu dzień postu. Kolejny dzień pokuty i przebłagania Boga za grzechy. I na koniec tego czasu - zapewnienie.

A już jutro rozradujemy się Nim, rozradujemy się w Duchu Świętym. Dlatego "oczekuj Pana, bądź mężny, nabierz odwagi i oczekuj Pana"! (Ps 27,14)

as

Zachowaj mnie, Boże, bo chronię się u Ciebie,
mówię do Pana: „Tyś jest Panem moim”.
Pan moim dziedzictwem i przeznaczeniem,
to On mój los zabezpiecza.
Ty ścieżkę życia mi ukażesz,
pełnię Twojej radości
i wieczną rozkosz
po Twojej prawicy. (Ps 16, 1-2.5.11)

Dlatego cieszy się moje serce i dusza raduje,
a ciało moje będzie spoczywać bezpiecznie. (Ps 16, 9)

Oto wydał głos swój, głos potężny:
„Uznajcie moc Bożą!” 
Jego majestat jest nad Izraelem, 
a Jego potęga w obłokach. 
On sam swojemu ludowi daje potęgę i siłę. 
Niech będzie Bóg błogosławiony. (Ps 68, 34b-36) 

Pan niech będzie przez wszystkie dni błogosławiony: 
Bóg, który nas dźwiga co dzień, Zbawienie nasze! 
Bóg nasz jest Bogiem, który wyzwala, 
Pan nas ratuje od śmierci. (Ps 68)

On nas dźwiga co dzień. Dźwiga nas z naszych słabości, z grzechów, z niepowodzeń. Co dzień nas podnosi. Każdego dnia, coraz to na nowo.
Niech będzie błogosławiony Bóg, Zbawienie nasze!

Któż nas może odłączyć od miłości Chrystusowej? Utrapienie, ucisk czy prześladowanie, głód czy nagość, niebezpieczeństwo czy miecz? Jak to jest napisane: „Z powodu Ciebie zabijają nas przez cały dzień, uważają nas za owce przeznaczone na rzeź”.
Ale we wszystkim tym odnosimy pełne zwycięstwo dzięki Temu, który nas umiłował. I jestem pewien, że ani śmierć, ani życie, ani aniołowie, ani zwierzchności, ani rzeczy teraźniejsze, ani przyszłe, ani moce, ani co wysokie, ani co głębokie, ani jakiekolwiek inne stworzenie nie zdoła nas odłączyć od miłości Boga, która jest w Chrystusie Jezusie, Panu naszym. (Rz 8, 35-39)

Uderzająca jest ta pewność św. Pawła. I jestem pewien... że nic nas nie zdoła odłączyć od miłości Boga...

O Panie, daj mi taką wiarę i taką miłość, aby nic nie odłączyło mnie od Ciebie.
Wiem, że Ty mnie nigdy nie zostawisz, że zawsze będziesz po mojej stronie. Osobą, która może tutaj zawieść, jestem ja. Mogę odłączyć się od Ciebie, jeśli się poddam, jeśli się ugnę pod ciężarem cierpienia, ucisku, czy prześladowania. Tylko moje tchórzostwo, tylko moja słabość i niewierność mogą odłączyć mnie od Ciebie.
Nie pozwól na to, Panie.

Przestań się lękać tego, co będziesz cierpiał.
Bądź wierny aż do śmierci,
a dam ci wieniec życia. (Ap 2, 10)

Kto wytrwa do końca, ten będzie zbawiony. (Mk 13, 13)

Męko Chrystusowa, pokrzep mnie.
O dobry Jezu, wysłuchaj mnie.
W ranach swoich ukryj mnie.
Nie dopuść mi oddalić się od Ciebie.
Od złego ducha broń mnie.
W godzinę śmierci wezwij mnie...

as

Ks. Grzegorz Mączka - Radio Rodzina Kalisz - dziewiętnaście minut - TUTAJ.

Dzień w dzień doświadczamy Bożego błogosławieństwa.

Niech ono nie pozostanie w nas bezowocne.

Jezus powiedział do swoich uczniów:
Zaprawdę, zaprawdę powiadam wam: O cokolwiek byście prosili Ojca, da wam w imię moje. Do tej pory o nic nie prosiliście w imię moje: Proście, a otrzymacie, aby radość wasza była pełna. (J 16, 23b-24)

Ja jestem drogą i prawdą, i życiem.

Ja jestem drogą, prawdą, i życiem. Nikt nie przychodzi do Ojca inaczej jak tylko przeze Mnie. (J 14, 6)

Jak moglibyśmy przyjść do Ojca, jak moglibyśmy przed Nim stanąć, gdyby Jezus wcześniej nie wziął na siebie naszych win?! Jak moglibyśmy spojrzeć Mu w oczy, gdyby Jezus nas nie usprawiedliwił i poprzez swoją śmierć na krzyżu nie pojednał nas z Ojcem?
Nie byłoby to możliwe.
Wszyscy bowiem zgrzeszyli i pozbawieni są chwały Bożej... (Rz 3, 24) - każdy z nas, bez wyjątku, swoim postępowaniem zasłużył na śmierć, na oddzielenie od Boga. Przed Nim bowiem nie ostoi się nic nieczystego. 
...a dostępują usprawiedliwienia darmo, z Jego łaski, przez odkupienie które jest w Chrystusie Jezusie. (Rz 3, 25) - ale też każdy z nas został przez Chrystusa odkupiony, usprawiedliwiony, uwolniony! Każdy z nas został oczyszczony Jego drogocenną Krwią. Zostaliśmy nią obmyci i tylko dzięki temu możemy przyjść do Ojca. Tylko dzięki Jezusowi!

Nie przez swoje zasługi, ani dobre uczynki, ale jedynie przez nieskończone zasługi Pana naszego Jezusa Chrystusa.

as

Zaprawdę, zaprawdę, powiadam wam: Wy będziecie płakać i zawodzić, a świat się będzie weselił. Wy będziecie się smucić, ale smutek wasz zamieni się w radość. (J 16, 20)

A radości naszej nikt nam nie zdoła odebrać.

Za pełną radość poczytujcie to sobie, bracia moi, ilekroć spadają na was różne doświadczenia. Wiedzcie, że to, co wystawia waszą wiarę na próbę, rodzi wytrwałość. Wytrwałość zaś winna być dziełem doskonałym, abyście byli doskonali, nienaganni, w niczym nie wykazując braków. (Jk 1, 2-4)

Którzy we łzach sieją, 
żąć będą w radości.
Postępują naprzód wśród płaczu, 
niosąc ziarno na zasiew: 
Z powrotem przychodzą wśród radości, 
przynosząc swoje snopy. (Ps 126, 4-6) 

as

Nie zważając na czasy nieświadomości, wzywa Bóg teraz wszędzie i wszystkich ludzi do nawrócenia, dlatego że wyznaczył dzień, w którym sprawiedliwie będzie sądzić świat przez Człowieka, którego na to przeznaczył, po uwierzytelnieniu Go wobec wszystkich przez wskrzeszenie Go z martwych. (Dz 17, 30-31)

Bo w rzeczywistości jest On niedaleko od każdego z nas. Bo w Nim żyjemy, poruszamy się i jesteśmy. (Dz 17, 27-28)

Z radością dziękujcie Ojcu, który was uzdolnił do uczestnictwa w dziale świętych w światłości. On uwolnił nas spod władzy ciemności i przeniósł do królestwa swego umiłowanego Syna, w którym mamy odkupienie, odpuszczenie grzechów. (Kol 1, 12-14)

Dziękujmy dobremu Ojcu. Z radością!
On dał nam najpierw swojego Syna, dzięki któremu nasze winy zostały zgładzone i odkupione. Nie są już nasze, Jezus wziął je na siebie. Jesteśmy wolni!
Następnie Ojciec i Syn dali nam Ducha Świętego, dzięki któremu już teraz mamy współuczestnictwo ze wszystkimi świętymi. Daje nam uczestnictwo w swojej chwale.
Duch  Święty mieszka w nas i - jeśli tylko Mu na to pozwolimy - może (i chce!) czynić w nas i przez nas wielkie rzeczy. Chce przez nas czynić cuda, aby świat poznał Imię Jezusa. Jedyne, czego Duch Święty od ciebie potrzebuje to twoja wiara. On dokona całej reszty.

as

Śpiewajcie Panu pieśń nową;
Głoście Jego chwałę w zgromadzeniu świętych.
Niech się Izrael cieszy swoim Stwórcą,
a synowie Syjonu radują się swym królem.

Niech imię Jego czczą tańcem,
niech grają Mu na bębnie i cytrze.
Bo Pan lud swój miłuje,
pokornych wieńczy zwycięstwem.

Niech się święci cieszą w chwale,
niech się weselą na łożach biesiadnych.
Chwała Boża niech będzie w ich ustach:
to jest chwałą wszystkich świętych Jego.

Niech się Izrael cieszy swoim Stwórcą,
a synowie Syjonu radują się swym królem. (Ps 149, 2)

Czy ty się cieszysz swoim Stwórcą? Radujesz się Panem, niezależnie od okoliczności?
Przecież masz powody! Nawet, jeśli w tej chwili doświadczasz trudności, smutku, boleści.

Bo słowo Pana jest prawe,
a każde Jego dzieło niezawodne.
Oto oczy Pana nad tymi, którzy się Go boją,
nad tymi, co ufają Jego łasce,
aby ocalił ich życie od śmierci
i żywił ich w czasie głodu.
On jest naszą pomocą i tarczą. (Ps 33, 4.18-19.20b)

Anioł Pana zakłada obóz warowny
wokół bojących się Jego i niesie im ocalenie.
Skosztujcie i zobaczcie, jak dobry jest Pan,
szczęśliwy człowiek, który się do Niego ucieka.
Bójcie się Pana, święci Jego,
gdyż bogobojni nie doświadczają biedy.
Możni zubożeli i zaznali głodu;
a szukającym Pana żadnego dobra nie zabraknie. (Ps 34, 8-11)

Masz powody, bo Pan jest dobry! Bo cię nigdy nie opuszcza i tobą nie gardzi. Bo cię miłuje i pragnie dla ciebie prawdziwego szczęścia.

Jeśli trudno ci w to wierzyć, jeśli masz poczucie, że tej dobroci Pana nie doświadczasz, jeśli się nie cieszysz, nie radujesz się - to proś o Pocieszyciela.

Jezus powiedział do swoich uczniów: Gdy jednak przyjdzie Pocieszyciel, którego Ja wam poślę od Ojca, Duch Prawdy, który od Ojca pochodzi, On będzie świadczył o Mnie.
(J 15, 26)

Duch Święty da ci poznać Jezusa, a kiedy lepiej Go poznasz, będziesz miał mnóstwo powodów do radości. :)

as

Jeśli razem z Chrystusem powstaliście z martwych, szukajcie tego, co w górze, gdzie przebywa Chrystus, zasiadający po prawicy Boga.

Błogosław, duszo moja, Pana,
i wszystko, co jest we mnie, święte imię Jego.
Błogosław, duszo moja, Pana
i nie zapominaj o wszystkich Jego dobrodziejstwach.

Jezus powiedział do swoich uczniów: «Jak Mnie umiłował Ojciec, tak i Ja was umiłowałem. Trwajcie w miłości mojej! Jeśli będziecie zachowywać moje przykazania, będziecie trwać w miłości mojej, tak jak Ja zachowałem przykazania Ojca mego i trwam w Jego miłości. To wam powiedziałem, aby radość moja w was była i aby radość wasza była pełna».

Jezus powiedział do swoich uczniów: «Ja jestem prawdziwym krzewem winnym, a Ojciec mój jest tym, który go uprawia. Każdą latorośl, która nie przynosi we Mnie owocu, odcina, a każdą, która przynosi owoc, oczyszcza, aby przynosiła owoc obfitszy. Wy już jesteście czyści dzięki słowu, które wypowiedziałem do was. Trwajcie we Mnie, a Ja w was będę trwać. Podobnie jak latorośl nie może przynosić owocu sama z siebie – jeżeli nie trwa w winnym krzewie – tak samo i wy, jeżeli we Mnie trwać nie będziecie. Ja jestem krzewem winnym, wy – latoroślami. Kto trwa we Mnie, a Ja w nim, ten przynosi owoc obfity, ponieważ beze Mnie nic nie możecie uczynić. Ten, kto nie trwa we Mnie, zostanie wyrzucony jak winna latorośl i uschnie. Potem ją zbierają i wrzucają w ogień, i płonie. Jeżeli we Mnie trwać będziecie, a słowa moje w was, to proście, o cokolwiek chcecie, a to wam się spełni. Ojciec mój przez to dozna chwały, że owoc obfity przyniesiecie i staniecie się moimi uczniami».

Jezus powiedział do swoich uczniów: «Pokój zostawiam wam, pokój mój daję wam. Nie tak jak daje świat, Ja wam daję. Niech się nie trwoży serce wasze ani się nie lęka. Słyszeliście, że wam powiedziałem: Odchodzę i przyjdę znów do was. Gdybyście Mnie miłowali, rozradowalibyście się, że idę do Ojca, bo Ojciec większy jest ode Mnie. A teraz powiedziałem wam o tym, zanim to nastąpi, abyście uwierzyli, gdy się to stanie. Już nie będę z wami wiele mówił, nadchodzi bowiem władca tego świata. Nie ma on jednak nic swego we Mnie. Ale niech świat się dowie, że Ja miłuję Ojca i że tak czynię, jak Mi Ojciec nakazał».

A Bóg wszelkiej łaski, Ten, który was powołał do wiecznej swojej chwały w Chrystusie, gdy trochę pocierpicie, sam was udoskonali, utwierdzi, umocni i ugruntuje. Jemu chwała i moc na wieki wieków. Amen.

Idę przecież przygotować wam miejsce. A gdy odejdę i przygotuję wam miejsce, przyjdę powtórnie i zabiorę was do siebie, abyście i wy byli tam, gdzie Ja jestem. Znacie drogę, dokąd Ja idę. (J 14, 2-4)

"(...) widzimy Chrystusa, naszego Pana, Króla odwiecznego, a przed Nim cały świat i jak On woła do niego i do każdego człowieka z osobna mówiąc: Moją wolą jest zdobyć cały świat i wszystkich nieprzyjaciół i w ten sposób wejść do chwały mojego Ojca. Dlatego też, kto chciałby iść ze Mną, powinien ze Mną pracować, żeby idąc za Mną w cierpieniu, towarzyszył mi także w chwale." (ĆD 95)

as

O łaskach Pana będę śpiewał na wieki
Twą wierność będę głosił moimi ustami *
 przez wszystkie pokolenia.

Niech Bóg się zmiłuje nad nami i nam błogosławi,
niech nam ukaże pogodne oblicze.

Ja przyszedłem na świat jako światłość, aby nikt, kto we Mnie wierzy, nie pozostawał w ciemności.

Ci, których rozproszyło prześladowanie, jakie wybuchło z powodu Szczepana, dotarli aż do Fenicji, na Cypr i do Antiochii, głosząc słowo samym tylko Żydom. Niektórzy z nich pochodzili z Cypru i z Cyreny. Oni to po przybyciu do Antiochii przemawiali też do Greków i głosili Dobrą Nowinę o Panu Jezusie. A ręka Pańska była z nimi, bo wielka liczba uwierzyła i nawróciła się do Pana.

Dotarli aż do Fenicji, na Cypr i do Antiochii. Daleko.

Pewnie by tam nie dotarli wcale, albo za kilkadziesiąt lat - gdyby nie prześladowanie... które przyspieszyło rozpowszechnianie chrześcijaństwa.

Marysia

Złodziej przychodzi tylko po to, aby kraść, zabijać i niszczyć. Ja przyszedłem po to, aby owce miały życie i miały je w obfitości. (J 10, 10)

Jak łania pragnie wody ze strumieni,
tak dusza moja pragnie Ciebie, Boże.
Dusza moja Boga pragnie, Boga żywego,
kiedyż więc przyjdę i ujrzę oblicze Boże?

Ześlij światłość i wierność swoją,
niech one mnie wiodą.
Niech mnie zaprowadzą na Twą górę świętą
i do Twoich przybytków.

I przystąpię do ołtarza Bożego,
do Boga, który jest weselem i radością moją.
I będę Cię chwalił przy dźwiękach lutni,
Boże mój, Boże.

Ks. Grzegorz Mączka - Radio Rodzina Kalisz - 21 minut TUTAJ

Ks. Grzegorz Mączka - Radio Rodzina Kalisz - dwadzieścia minut - TUTAJ.

Szybciej dojrzewamy do wiary, gdy mamy oparcie w innych, w ich świadectwie. Szczególnie ważną rolę odgrywają rodzice - zwłaszcza ojciec, dlatego że Bóg objawia się jako Ojciec. Doświadczenie ojcostwa Boga daje nam oparcie w Jego słowie, w Jego bliskości.

A "starsi w wierze" - kapłani w Kościele - to ci, na których można się oprzeć.

Miłość jest taką przestrzenią, która generuje straty. Gdy kochasz, wydajesz swoje życie; pozwalasz, by ktoś cię wykorzystał, by jadł twoją miłość i się nią nasycił. To właśnie czyni Jezus....

Ks. Grzegorz Mączka - Radio Rodzina Kalisz - dwadzieścia cztery minuty - TUTAJ.

Pozwólmy, aby Pan przyszedł do nas ze swoim Pokojem.
By nas umocnił.
By sprawił, że będziemy coraz bardziej wierzyć. Jemu. Jemu Samemu.

Jemu, który jest naszym Bogiem i Panem.

Czym się Panu odpłacę
za wszystko, co mi wyświadczył?
Podniosę kielich zbawienia
i wezwę imienia Pana.

Zaprawdę, zaprawdę, powiadam wam: Jeżeli nie będziecie jedli Ciała Syna Człowieczego ani pili Krwi Jego, nie będziecie mieli życia w sobie. Kto spożywa moje Ciało i pije moją Krew, ma życie wieczne, a Ja go wskrzeszę w dniu ostatecznym.

W Damaszku znajdował się pewien uczeń, imieniem Ananiasz. Pan przemówił do niego w widzeniu: „Ananiaszu!” A on odrzekł: „Jestem, Panie!” 
A Pan do niego: „Idź na ulicę Prostą i zapytaj w domu Judy o Szawła z Tarsu, bo właśnie się modli”. (I ujrzał w widzeniu, jak człowiek imieniem Ananiasz wszedł i położył na nim ręce, aby przejrzał). 
Odpowiedział Ananiasz: „Panie, słyszałem z wielu stron, jak dużo złego wyrządził ten człowiek świętym Twoim w Jerozolimie. I ma on także władzę od arcykapłanów więzić tutaj wszystkich, którzy wzywają Twego imienia”. 
Odpowiedział mu Pan: „Idź, bo wybrałem sobie tego człowieka za narzędzie. On zaniesie imię moje do pogan i królów, i do synów Izraela. I pokażę mu, jak wiele będzie musiał wycierpieć dla mego imienia”. 
Wtedy Ananiasz poszedł. Wszedł do domu, położył na nim ręce i powiedział: „Szawle, bracie, Pan Jezus, który ukazał ci się na drodze, którą szedłeś, przysłał mnie, abyś przejrzał i został napełniony Duchem Świętym”. Natychmiast jakby łuski spadły z jego oczu i odzyskał wzrok, i został ochrzczony. (Dz 9, 10-18)

Anioł Pański powiedział do Filipa: «Wstań i pójdź około południa na drogę, która prowadzi z Jerozolimy do Gazy: jest ona pusta». A on poszedł. Właśnie wtedy przybył do Jerozolimy oddać pokłon Bogu Etiop, dworzanin królowej etiopskiej Kandaki, zarządzający całym jej skarbcem, i wracał, czytając w swoim wozie proroka Izajasza. «Podejdź i przyłącz się do tego wozu» – powiedział Duch do Filipa. Gdy Filip podbiegł, usłyszał, że tamten czyta proroka Izajasza: «Czy rozumiesz, co czytasz?» – zapytał. A tamten odpowiedział: «Jakżeż mogę rozumieć, jeśli mi nikt nie wyjaśni?» I zaprosił Filipa, aby wsiadł i spoczął przy nim. A czytał ten urywek Pisma: «Prowadzą Go jak owcę na rzeź, i jak baranek, który milczy, gdy go strzygą, tak On nie otwiera ust swoich. W Jego uniżeniu odmówiono Mu słuszności. Któż zdoła opisać ród Jego? Bo Jego życie zabiorą z ziemi». «Proszę cię, o kim to Prorok mówi, o sobie czy o kimś innym?» – zapytał Filipa dworzanin. A Filip otworzył usta i wyszedłszy od tego tekstu Pisma, opowiedział mu Dobrą Nowinę o Jezusie. W czasie podróży przybyli nad jakąś wodę: «Oto woda – powiedział dworzanin – cóż stoi na przeszkodzie, abym został ochrzczony?» I kazał zatrzymać wóz, i obaj, Filip i dworzanin, weszli do wody. I ochrzcił go. A kiedy wyszli z wody, Duch Pański porwał Filipa i dworzanin już więcej go nie widział. Jechał zaś z radością swoją drogą. A Filip znalazł się w Azocie i głosił Ewangelię, przechodząc przez wszystkie miasta, aż dotarł do Cezarei.

Z radością sławcie Boga wszystkie ziemie,
opiewajcie chwałę Jego imienia,
cześć Mu chwalebną oddajcie.
Powiedzcie Bogu: „Jak zadziwiające są Twe dzieła!

Niechaj Cię wielbi cała ziemia i niechaj śpiewa Tobie,
niech Twoje imię opiewa”.
Przyjdźcie i patrzcie na dzieła Boga:
zadziwiających rzeczy dokonał wśród ludzi!

Morze na suchy ląd zamienił,
pieszo przeszli przez rzekę.
Nim się przeto radujmy!
Jego potęga włada na wieki.

Bądź dla mnie skałą schronienia,
warownią, która ocala.
Ty bowiem jesteś moją skałą i twierdzą,
kieruj mną i prowadź przez wzgląd na swe imię. (Ps 31, 3-4)

Kto z was przy całej swej trosce może choćby jedną chwilę dołożyć do wieku swego życia? Nie troszczcie się więc zbytnio o jutro, bo jutrzejszy dzień sam o siebie troszczyć się będzie. (Mt 6, 27.34)

Wierzysz w nieskończoną dobroć Boga? W Jego przeogromną i niezachwianą ojcowską miłość do ciebie? To po co się martwisz? On wie, czego potrzebujesz.

Nie martw się zbytnio o jutro. Nie martw się o to, na co i tak nie masz wpływu. Zaufaj Panu już dziś.

as

Powstrzymaj mnie od drogi kłamstwa, *
obdarz mnie łaską Twojego Prawa.
Wybrałem drogę prawdy, *
pragnąc Twych wyroków.

Oni zaś rzekli do Niego: „Cóż mamy czynić, abyśmy wykonywali dzieła Boże?” Jezus odpowiadając, rzekł do nich: „Na tym polega dzieło zamierzone przez Boga, abyście uwierzyli w Tego, którego On posłał”. (J 6, 28-29)

Co mamy robić, aby pełnić wolę Bożą? Aby wypełnić dobre czyny, które Bóg z góry przygotował, abyśmy je pełnili (por. Ef 2, 10)? Co robić, żeby pełnić dzieła zaplanowane przez Boga, a nie realizować swoje własne pomysły i dzieła dla Boga?

Jezus mówi prosto - wierzcie we Mnie, Syna Bożego. Na tym polega dzieło Boga.

Wierzyć, aby pełnić dzieła zamierzone przez Boga. Pełnić dzieła zamierzone przez Boga, aby wierzyć.

as

Ks. Grzegorz Mączka - Radio Rodzina Kalisz - 21 minut TUTAJ

Słuchać - to pierwsze przykazanie, które otrzymał Izrael.
Słuchać - Boga - bardziej niż ludzi. Jak to jest u mnie? ...
A może nie muszę przepraszać, prosić i dziękować?
Może wystarczy, gdy będę słuchał - jak dziecko Ojca? ...
Piotr posłuchał Jezusa i rzucił się w wodę - do Jezusa.
Najszybsze 100 m w życiu Piotra - żeby jak najszybciej być z Nim, aby Go słuchać.

Po rozmnożeniu chlebów, o zmierzchu uczniowie Jezusa zeszli nad jezioro i wsiadłszy do łodzi, zaczęli się przeprawiać przez nie do Kafarnaum. Nastały już ciemności, a Jezus jeszcze do nich nie przyszedł; jezioro burzyło się od silnego wichru. Gdy upłynęli około dwudziestu pięciu lub trzydziestu stadiów, ujrzeli Jezusa kroczącego po jeziorze i zbliżającego się do łodzi. I przestraszyli się. On zaś rzekł do nich: «To Ja jestem, nie bójcie się». Chcieli Go zabrać do łodzi, ale łódź znalazła się natychmiast przy brzegu, do którego zdążali.

Jeżeli bowiem od ludzi pochodzi ta myśl czy sprawa, rozpadnie się, a jeżeli rzeczywiście od Boga pochodzi, nie potraficie ich zniszczyć i może się czasem okazać, że walczycie z Bogiem. (Dz 5, 38-39)