Hańba złamała me serce i sił mi zabrakło,
czekałem na współczucie, lecz nikt się nie zjawił,
i na pocieszycieli, lecz ich nie znalazłem. (Ps 69, 21)
Jezus w czasie swojej Męki cierpiał nie tylko fizycznie, ale również psychicznie, między innymi z powodu opuszczenia przez tych, których uczynił swoimi przyjaciółmi. Uczniowie, którzy w czasie Jego publicznej działalności z Nim chodzili, w obliczu próby i krzyża uciekli. Opuścili Jezusa w chwili, kiedy najbardziej cierpiał i kiedy - jako że był w pełni człowiekiem - najbardziej potrzebował przyjaciela.
A czy ja pocieszam Jezusa w Jego cierpieniu? Czy jestem z Nim, współczuję z Nim? Czy moje miłujące serce jest dla Niego wytchnieniem i ochłodą?
A może jak uczniowie - byłem z Jezusem dopóki było stosunkowo łatwo i miałem z tego wymierne korzyści, a kiedy przyszedł czas próby, po ludzku trudny, niezrozumiały, bolesny - po prostu zdezerterowałem, zrezygnowałem, po cichu się wycofałem?
Panie, Ty wszystko wiesz, Ty wiesz, że Cię kocham. (por. J 21, 17)
as
|
