Pewnego dnia przyszedł do Jezusa trędowaty i upadłszy na kolana, prosił Go: «Jeśli zechcesz, możesz mnie oczyścić». A Jezus, zdjęty litością, wyciągnął rękę, dotknął go i rzekł do niego: «Chcę, bądź oczyszczony». Zaraz trąd go opuścił, i został oczyszczony. Jezus surowo mu przykazał i zaraz go odprawił, mówiąc mu: «Bacz, abyś nikomu nic nie mówił, ale idź, pokaż się kapłanowi i złóż za swe oczyszczenie ofiarę, którą przepisał Mojżesz, na świadectwo dla nich». Lecz on po wyjściu zaczął wiele opowiadać i rozgłaszać to, co zaszło, tak że Jezus nie mógł już jawnie wejść do miasta, lecz przebywał w miejscach pustynnych. A ludzie zewsząd schodzili się do Niego.

"Zdjęty litością". W polskiej mowie można być zdjętym dwoma rodzajami uczuć: strachem, albo - właśnie - litością. Ale nikt już tak dziś nie mówi. To wyrażenie jest nam raczej obce, nieoswojone; nie przemawia do nas.

Szkoda, bo słownik języka polskiego podaje, że "zdjąć" (o uczuciach) to znaczy: opanować kogoś. Być zdjętym litością, to być opanowanym przez litość.

Pan Jezus opanowany przez uczucie litości.

Marysia