Po swojej pracy apostołowie zebrali się u Jezusa i opowiedzieli Mu wszystko, co zdziałali i czego nauczali. A On rzekł do nich: Pójdźcie wy sami osobno na miejsce pustynne i wypocznijcie nieco. Tak wielu bowiem przychodziło i odchodziło, że nawet na posiłek nie mieli czasu. (Mk 6, 30-31)

Wyznaję, że Jezus jest moim Panem. A czy przychodzę do Niego każdego dnia zdać mu relację z wykonanej pracy? Jak sługa czy najemnik do swojego pana, do przełożonego? Czy przychodzę, jak apostołowie, opowiedzieć Mu wszystko, co zdziałałam/em w swojej pracy apostolskiej, pracy na rzecz rodziny i domowego ogniska, pracy zawodowej, pracy nad sobą, czy jakiejkolwiek innej?
W tej gonitwie, w natłoku obowiązków łatwo się pogubić, stracić z oczu ostateczny cel, najcenniejszy skarb. Tylko jeśli nasze wysiłki będą podporządkowane Jezusowi, mają szansę wydać plon - dziesięcio, trzydziesto lub nawet stokrotny.

Pójdźcie wy sami osobno na miejsce pustynne...

as