Ta uboga wdowa wrzuciła więcej niż wszyscy inni. Wszyscy bowiem wrzucali na ofiarę Bogu z tego, co im zbywało; ta zaś z niedostatku swego wrzuciła wszystko, co miała na utrzymanie. (Łk 21, 3-4)

Nieraz zastanawiałam się nad tym, że oddając zużyte i niepotrzebne ubrania oraz inne przedmioty w celach dobroczynnych, tak naprawdę czynimy sobie dobroczynność, bo sprzątamy sobie szafy. Tak sobie myślę, że ważna, chyba bardziej niż oddawane przedmioty, jest nasza postawa, z jaką je oddajemy. Czy będąca tylko zadowoleniem, że sobie posprzątałam, czy że komuś pomogłam. Ta nasza postawa  może być dostrzeżona chociażby w jakości oddawanych rzeczy. Idą święta, będą porządki...

Zosia