Eliasz zaś jej powiedział: „Nie bój się! Idź, zrób, jak rzekłaś; tylko najpierw zrób z tego mały podpłomyk dla mnie i wtedy mi przyniesiesz. A sobie i twemu synowi zrobisz potem. Bo Pan Bóg Izraela rzekł tak: «Dzban mąki nie wyczerpie się i baryłka oliwy nie opróżni się aż do dnia, w którym Pan spuści deszcz na ziemię»”.
Poszła więc i zrobiła, jak Eliasz powiedział, a potem zjadł on i ona oraz jej syn, i tak było co dzień. Dzban mąki nie wyczerpał się i baryłka oliwy nie opróżniła się według obietnicy, którą Pan wypowiedział przez Eliasza.

Dzban mąki nie wyczerpał się, baryłka oliwy nie opróżniła się według obietnicy. Codziennie po troszeczku, tyle ile było trzeba, by przeżyć - tyle dostawali.

Nasuwa się skojarzenie z Eucharystią. Kielichy z Krwią Chrystusa i Jego Ciałem nie wyczerpią się, każdego dnia wypełniane na nowo według obietnicy. 
Codziennie ta sama, prosta Msza Święta. Bóg ukryty w prostych słowach i gestach, dający nam Siebie - tyle ile potrzebujemy, by przeżyć....

Marysia