Jest bowiem w niej duch rozumny, święty,
jedyny, wieloraki, subtelny,
rączy, przenikliwy, nieskalany,
jasny, niecierpiętliwy, miłujący dobro, bystry, 
niepowstrzymany, dobroczynny, ludzki, 
trwały, niezawodny, beztroski,
wszechmogący i wszystkowidzący,
przenikający wszelkie duchy
rozumne, czyste i najsubtelniejsze.
Mądrość bowiem jest ruchliwsza od wszelkiego ruchu 
i przez wszystko przechodzi, i przenika dzięki swej czystości.
Jest bowiem tchnieniem mocy Bożej 
i przeczystym wypływem chwały Wszechmocnego, 
dlatego nic skażonego do niej nie przylgnie.
Jest odblaskiem wieczystej światłości, 
zwierciadłem bez skazy działania Boga,
obrazem Jego dobroci. 
Jedna jest, a wszystko może, 
pozostając sobą, wszystko odnawia,
a przez pokolenia zstępując w dusze święte,
 wzbudza przyjaciół Bożych i proroków. 
Bóg bowiem miłuje tylko tego, 
kto przebywa z Mądrością.
Bo ona piękniejsza niż słońce 
i wszelki gwiazdozbiór.
Porównana ze światłością - uzyska pierwszeństwo,
po tamtej bowiem nastaje noc, 
a Mądrości zło nie przemoże.
(Mdr 7, 22-30)