Po swym zmartwychwstaniu, wczesnym rankiem w pierwszy dzień tygodnia, Jezus ukazał się najpierw Marii Magdalenie, z której wyrzucił siedem złych duchów. Ona poszła i oznajmiła to tym, którzy byli z Nim, pogrążonym w smutku i płaczącym. Oni jednak słysząc, że żyje i że ona Go widziała, nie chcieli wierzyć.
Potem ukazał się w innej postaci dwom z nich na drodze, gdy szli na wieś. Oni powrócili i oznajmili pozostałym. Lecz im też nie uwierzyli.

Słuchajcie: Oni nie chcieli wierzyć. To wyjaśnia tę sytuację. No bo - jak powiedział dziś ksiądz w homilii - można zrozumieć, że nie uwierzyli kobiecie... Takie to były czasy... Ale tym dwóm, którzy pełni entuzjazmu wrócili z drogi do Emaus? Dlaczego nie uwierzyli?

Oni - mniej lub bardziej świadomie - nie chcieli uwierzyć. Oni - mniej lub bardziej świadomie - już się "urządzili" w nowej sytuacji. Pogrążyli się w smutku i płaczu...

Mieli szczęście. Jezus przyszedł do Nich osobiście.

Niestety jest znacznie mniejsze prawdopodobieństwo, że przyjdzie do mnie czy do Ciebie tak jak do uczniów - osobiście jako Człowiek. Przychodzi pod postacią chleba i wina. Ale ... czy ja chcę uwierzyć? Czy chcę uwierzyć, że On może wszystko? Zmienić, uporządkować, uleczyć... Czy na pewno chcę?

Zbyszek