„Czy po to wyprowadziłeś nas z Egiptu, aby nas, nasze dzieci i nasze bydło wydać na śmierć z pragnienia?" (Wj 17, 3b)
„Czy też Pan jest rzeczywiście pośrodku nas, czy nie?” (Wj 17, 7b)

Bóg nigdy nie wpuszcza nas w maliny... sami tam brniemy. Jeśli masz wrażenie, że w Twoim życiu jest coś nie tak, to nie miej do Niego pretensji, tylko poproś Go o pomoc. Masz wolną wolę, On nie może się narzucać. Każdy trud ofiaruj Jemu, a On przyjdzie Ci z pomocą. Jak do Mojżesza, jak do Samarytanki - z żywą wodą, którą Jest.

Jeśli budzą się w Tobie pytania jak powyżej to jesteś bliżej Życia... czy śmierci...?
Nie porzucaj swojej duszy na pastwę losu. Wystarczy, że powiesz

„Daj mi tej wody, abym już nie pragnęła i nie przychodziła tu czerpać” (J 4, 15)

i uwierzysz... a tak się stanie. Bez względu na bariery jakie są teraz między Tobą a Nim. Dla Niego nie ma granic. Jako Żyd, Bóg, spragniony, zmęczony człowiek odezwał się do Samarytanki, kobiety wbrew wszystkim tamtejszym zasadom. Nie bój się przekraczać granic własnego serca. Nie bój się przekraczać wstydu, który nie pozwala Ci przemówić do Niego. Po prostu idź. Pod krzyż. Do Niego. On wie. On rozumie. On kocha.

On czeka
właśnie na Ciebie :)