Rozwinąwszy księgę, natrafił na miejsce, gdzie było napisane: „Duch Pański spoczywa na Mnie, ponieważ Mnie namaścił i posłał Mnie, abym ubogim niósł dobrą nowinę, więźniom głosił wolność, a niewidomym przejrzenie; abym uciśnionych odsyłał wolnych, abym obwoływał rok łaski od Pana”. Zwinąwszy księgę oddał słudze i usiadł; a oczy wszystkich w synagodze były w Nim utkwione.
(Łk 4,17-20)

Oczy utkwione w Jezusie. Widać czuli, że mówi do nich, choć nie rozumieli.

I my utkwijmy w Nim oczy i rozważmy, czy mówi do nas. Gdzie jestem ubogim, co mnie więzi i uciska, na czym polega moja ślepota.

zz