„Szczęśliwe oczy wasze, że widzą, i uszy wasze, że słyszą. Bo zaprawdę, powiadam wam: Wielu proroków i sprawiedliwych pragnęło ujrzeć to, na co wy patrzycie, a nie ujrzeli; i usłyszeć to, co wy słyszycie, a nie usłyszeli”.
(Mt 13,16-17)

Uczniowie zapewne byli zaskoczeni tymi słowami. Ale mnie też one zaskakują. Jakże rzadko dziękuję za to, że widzę i słyszę oraz za to, co i jak widzę i słyszę. Przecież nie dość, że widzę i słyszę wspaniałe rzeczy, to powinienem sobie zdawać sprawę, że widzę i słyszę w sposób niepowtarzalny. Że każdy widzi i słyszy ... inaczej. 

Dzięki Ci Panie Boże za Twoją miłość.

zz