Wróciło siedemdziesięciu dwóch z radością mówiąc: Panie, przez wzgląd na Twoje imię, nawet złe duchy nam się poddają. Wtedy rzekł do nich: Widziałem szatana, spadającego z nieba jak błyskawica. Oto dałem wam władzę stąpania po wężach i skorpionach, i po całej potędze przeciwnika, a nic wam nie zaszkodzi. Jednak nie z tego się cieszcie, że duchy się wam poddają, lecz cieszcie się, że wasze imiona zapisane są w niebie.
(Łk 10, 17-20)

Szatan był wspaniałym Bożym stworzeniem, był niezwykle piękny i potężny. Bóg go bardzo obdarował. Ale zwrócił wzrok ku sobie, odwracając go od oblicza Boga. Sobie przypisał zasługi, sobą się zachwycił, jakby to on sam był źródłem swojej piękności, zapominając o swoim Stwórcy i Jego hojności. Odwrócił wzrok od Boga, który jest źródłem wszelkiego dobra, piękna i świętości. Sprzeniewierzył się Bogu i dlatego stracił możliwość oglądania Jego oblicza. Z jednego z najwspanialszych stworzeń stał się najbardziej obrzydliwym.

Nie daj Boże, bym się miała chlubić z czego innego, jak tylko z krzyża Pana naszego Jezusa Chrystusa, dzięki któremu świat stał się ukrzyżowany dla mnie, a ja dla świata... Tylko z krzyża, bo dzięki niemu - nie moim zasługom - dzięki nieskończonemu Bożemu miłosierdziu - moje imię jest zapisane w niebie.

as