Ku wolności wyswobodził nas Chrystus. A zatem trwajcie w niej i nie poddawajcie się na nowo pod jarzmo niewoli. Wy zatem, bracia, powołani zostaliście do wolności. Tylko nie bierzcie tej wolności jako zachęty do hołdowania ciału, wręcz przeciwnie, miłością ożywieni służcie sobie wzajemnie! (Ga 5, 1.13)

Chrystus, poprzez swoją śmierć na krzyżu i swoje zmartwychwstanie, zapewnił nam wolność. Wyzwolił nas z więzów grzechów i z niewoli śmierci. Wyswobodził nas ku wolności. To wyzwolenie z grzechów, które dokonało się na krzyżu, obejmuje wszystkich ludzi. Zbawienie dokonało się dla wszystkich, bez żadnych wyjątków, bez żadnych warunków. Chrystus do wolności wyswobodził wszystkich.

Jednak tę wolność trzeba jeszcze przyjąć, podjąć. Nie jest to bowiem wolność w znaczeniu "hulaj duszo, piekła nie ma", wszystko ci wolno, bo i tak Jezus za ciebie umarł. Nie! Wolność jest powołaniem! I to powołaniem nadrzędnym w stosunku do powołania do małżeństwa czy kapłaństwa, czy jakiejkolwiek innej służby. Jezus daje ci wolność – od grzechów, od przywiązań, od miłości własnej. Ale teraz do ciebie należy decyzja, czy zgodzisz się odrzucić grzech, czy zgodzisz się zostawić siebie, umrzeć dla swojego egoizmu i w wolności od tego wszystkiego zacząć kochać. Bowiem wolność Chrystusowa to nie tylko wolność od, ale przede wszystkim wolność do. Wolność do miłości.

Wolność jest nam nie tylko dana, ale i zadana. Wy zatem, bracia, powołani zostaliście do wolności. Jak odpowiadam Chrystusowi na to powołanie? Jaki robię użytek z darowanej mi wolności?

as