Wchodźcie przez ciasną bramę. Bo szeroka jest brama i przestronna ta droga, która prowadzi do zguby, a wielu jest takich, którzy przez nią wchodzą. Jakże ciasna jest brama i wąska droga, która prowadzi do życia, a mało jest takich, którzy ją znajdują.
(Mt 7, 13-14)

Komu jest najłatwiej przejść przez ciasną bramę? Ubogim. Małym. Dzieciom.

W życiu duchowym nie chodzi o to, żeby zdobywać kolejne stopnie doskonałości, coraz to nowe sprawności, żeby zaliczać kolejne levele. Nie w tym rzecz, żeby wiedzieć coraz więcej, doznawać coraz to nowych przeżyć, uniesień, zadowolenia, pociechy czy natchnień od Boga. Nie tędy droga do szczytu Miłości. 

Bóg mieszka na samym dnie twojej duszy, kryje się w głębinach twojego serca. Zejdź wgłąb... Zostaw siebie, to wszystko co cię stanowi, w czym upatrujesz swoją wartość. Stań przed nim ubogi, ogołocony, taki jaki jesteś – bez masek. W prostocie serca – jak dziecko. Z sercem czystym, niewinnym, pokornym i pełnym ufności. Upokórz się przed swoim Stwórcą. Spójrz, jak bardzo On uniżył samego siebie, aby zbliżyć się do ciebie. Znacie przecież łaskę Pana naszego Jezusa Chrystusa, który będąc bogaty, dla was stał się ubogim, aby was ubóstwem swoim ubogacić. (2 Kor 8, 9) Nie broń się przed uniżeniem, przed uznaniem swojej słabości, nędzy, niedoskonałości... Kiedy Jezus zobaczy cię upokorzonego aż do samej ziemi, to poda ci dłoń i sam pomyśli o podniesieniu cię do siebie. (św. Ojciec Pio)

Jeśli kto chce być pierwszym, niech będzie ostatnim ze wszystkich i sługą wszystkich! (Mk 9, 35) Trzeba, by On wzrastał, a ja żebym się umniejszał. (J 3, 30)

as