Światłem ciała jest oko. Jeśli więc twoje oko jest zdrowe, całe twoje ciało będzie w świetle. Lecz jeśli twoje oko jest chore, całe twoje ciało będzie w ciemności. Jeśli więc światło, które jest w tobie, jest ciemnością, jakże wielka to ciemność! (Mt 6, 22-23)

Codzienny rachunek sumienia. Niby tak niewiele, wystarczy 10-15 minut na koniec dnia. A jak łatwo przychodzi mi rezygnować z tej praktyki. Niby "tylko ten jeden raz", albo – "jutro rano to zrobię"... Kogo próbuję oszukiwać? Rezygnacja z codziennego rachunku sumienia to sygnał, że moje życie modlitewne zaczyna słabnąć. Niby drobna rzecz, ale od tego zwykle się zaczyna...

Tym, czym dla ciała jest oko, tym dla mojej duszy – sumienie. Co przyjdzie mi z tego, że będę postępować w zgodzie z sumieniem, jeśli to sumienie będzie zaniedbane? Jeśli będzie nieczułe, niewrażliwe na grzech? Jeśli będzie chore, skrzywione? Jeśli więc światło, które jest w tobie, jest ciemnością, jakże wielka to ciemność!

Jak młodzieniec zachowa ścieżkę swą w czystości?
- Przestrzegając słów Twoich.
Z całego serca swego szukam Ciebie;
nie daj mi odstąpić od Twoich przykazań!
W sercu swym przechowuję Twą mowę,
by nie grzeszyć przeciw Tobie.
Błogosławiony jesteś, Panie,
naucz mnie Twoich ustaw!
Cieszę się z drogi Twych upomnień
jak z wszelkiego bogactwa.
(Ps 119, 9-12.14)

as