Napominamy was, abyście nie przyjmowali na próżno łaski Bożej. (2 Kor 6, 1)

No właśnie. Jak to ze mną jest? Czy nie jest czasem tak, że najpierw proszę Pana o łaskę - chociażby o łaskę przeciwstawienia się pokusom - a potem wcale nie podejmuję wysiłku, by z tą łaską współpracować?

Albo co z charyzmatami? Przecież Duch Święty nie szczędzi nam swoich darów, kiedy prosimy o nie szczerym sercem. Tylko czy rzeczywiście potem jestem gotowy i chcę nimi służyć?

No i jeszcze pytanie, jak przyjmuję łaskę przebaczenia grzechów? Czy pamiętam o tym, jak wiele mi darowano? - A każdemu z nas darowano bardzo wiele - życie! Albowiem zapłatą za grzech jest śmierć, a łaska przez Boga dana - to życie wieczne w Chrystusie Jezusie, Panu naszym (Rz 6, 23). Czy rzeczywiście jestem dłużnikiem, który świadomy ogromu łaski, odnosi się z wdzięcznością do swego Odkupiciela? Czy dzięki temu, że wiele mi darowano, bardzo umiłowałem? Czy jestem wdzięczny i oddany Bogu całym sercem?

Jeśli zachowasz pamięć o grzechach, Panie,
Panie, któż się ostoi?
Ale Ty udzielasz przebaczenia,
aby Ci służono z bojaźnią.
W Panu pokładam nadzieję,
nadzieję żywi moja dusza,
czeka na Twe słowo.
(Ps 103, 3-4)

as