Jezus powiedział do swoich Apostołów: Idźcie i głoście: Bliskie już jest królestwo niebieskie. Uzdrawiajcie chorych, wskrzeszajcie umarłych, oczyszczajcie trędowatych, wypędzajcie złe duchy! Darmo otrzymaliście, darmo dawajcie! Nie zdobywajcie złota ani srebra, ani miedzi do swych trzosów. Nie bierzcie na drogę torby ani dwóch sukien, ani sandałów, ani laski! (Mt 10, 7-10)

Gotowość do ewangelizacji jest swego rodzaju sprawdzianem twojej wiary. Bo zostawić siebie i iść głosić Słowo Boże z odwagą, nie zważając na trudności, odrzucenie czy prześladowania, można tylko wtedy, kiedy samemu prawdziwie się wierzy, że Jezus jest Panem całego tego świata, że On zwyciężył i chce obdarzyć swoim zbawieniem i swoją miłością każdego człowieka.

By podjąć się tego zadania, potrzeba wiary w moc i opatrzność Bożą. – Potrzeba wiary w to, że Pan będzie potwierdzał Słowo, które głosisz, znakami – uzdrowieniami, uwolnieniami, cudami. Tak, potrzeba zaufania Panu Bogu – że On pośle cię tam, gdzie sam chce działać, że będzie cię prowadził, umacniał, wyposażał, uzdalniał do głoszenia Słowa z mocą.

Potrzebna też jest pokora. Uznanie w prawdzie, że sam tak wiele otrzymałeś, zupełnie niezasłużenie, wszystko darmo! Miłość, akceptację, przebaczenie win, pokój serca, nowe życie... Zbawienie! Tak, to wszystko jest ci dane darmo. Nie szczędź zatem twoim braciom miłości, akceptacji, przebaczenia, pokoju – nie oczekując w zamian niczego, nawet wdzięczności. Kochaj bez-interesownie. Nie szczędź im też Dobrej Nowiny o zbawieniu. Jakże mieli uwierzyć w Tego, którego nie słyszeli? Jakże mieli usłyszeć, gdy im nikt nie głosił? (Rz 10, 14)

Idźcie więc i nauczajcie wszystkie narody, Ja jestem z wami przez wszystkie dni, aż do skończenia świata. (Mt 28, 19a.20b)

as