Jezus udał się do pewnego miasta, zwanego Nain; a szli z Nim Jego uczniowie i tłum wielki. Gdy zbliżył się do bramy miejskiej, właśnie wynoszono umarłego - jedynego syna matki, a ta była wdową. Towarzyszył jej spory tłum z miasta. Na jej widok Pan użalił się nad nią i rzekł do niej: Nie płacz! Potem przystąpił, dotknął się mar - a ci, którzy je nieśli, stanęli - i rzekł: Młodzieńcze, tobie mówię wstań! Zmarły usiadł i zaczął mówić; i oddał go jego matce. A wszystkich ogarnął strach; wielbili Boga i mówili: Wielki prorok powstał wśród nas, i Bóg łaskawie nawiedził lud swój. I rozeszła się ta wieść o Nim po całej Judei i po całej okolicznej krainie. (Łk 7,11-17)

Ty, Boże mój, jesteś Panem życia i śmierci. To Pan daje śmierć i życie, w grób wtrąca i zeń wywodzi. Pan uboży i wzbogaca, poniża i wywyższa. (1 Sm 2, 6-7)
Wierzę mocno, że jedno Twoje słowo może przywrócić człowiekowi życie. Może również i moje życie odnowić, uzdrowić. Ma moc uleczyć, to co we mnie chore, co być może już umarło, może przywrócić do pełni życia to, co już zdążyłam w sobie pogrzebać...

Panie, zmiłuj się nade mną i przywróć mi życie według Twego słowa.

Wołam do Ciebie, Panie,
błagam Boga mego o miłosierdzie:
Jaki będzie pożytek z krwi mojej,
z mojego zejścia do grobu?
Czyż proch Cię będzie wysławiał
albo rozgłaszał Twą wierność?
Wysłuchaj, Panie, zmiłuj się nade mną;
bądź, Panie, dla mnie wspomożycielem! (Ps 30)
Panie, odnów moje życie, bym mogła Ciebie uwielbiać i głosić wszędzie Twoją chwałę - żyjący i zdrowy wychwala Pana. (Syr 17, 28)

as