Jeden z uczonych w Piśmie zblizył się do Jezusa i zapytał Go: "Które jest pierwsze ze wszystkich przykazań?" Jezus odpowiedział: "Pierwsze jest: Słuchaj, Izraelu, Pan Bóg nasz, Pan jest jeden. Będziesz miłował Pana, Boga swego, całym swoim sercem, całą swoją duszą, całym swoim umysłem i całą swoją mocą. Drugie jest to: Będziesz miłował swego bliźniego jak siebie samego. Nie ma innego przykazania większego od tych". Rzekł Mu uczony w Piśmie: "Bardzo dobrze, Nauczycielu, słusznieś powiedział, bo Jeden jest i nie ma innego prócz Niego. Miłować Go całym sercem, całym umysłem i całą mocą i miłować bliźniego jak siebie samego daleko więcej znaczy niż wszystkie całopalenia i ofiary". Jezus widząc, że rozumnie odpowiedział, rzekł do niego: "Niedaleko jesteś od królestwa Bożego". I nikt już nie odważył się więcej Go pytać. (Mk 12, 28b-34)

Słuchaj, Izraelu!
Albowiem o sprawiedliwości, jaką daje Prawo, pisze Mojżesz: Kto je wypełni, osiągnie przez nie życie. (Rz 10, 5) Czyż możliwe jest dla człowieka wypełnić w doskonały sposób wszyskie przepisy Prawa, wszystkie przykazania co do joty? Sprawiedliwość zaś osiągana dzięki wierze tak powiada: (...) Słowo to jest blisko ciebie, na twoich ustach i w sercu twoim. A jest to słowo wiary, którą głosimy. Jeżeli więc ustami swoimi wyznasz, że JEZUS JEST PANEM, i w sercu swoim uwierzysz, że Bóg Go wskrzesił z martwych – osiągniesz zbawienie. Bo sercem przyjęta wiara prowadzi do sprawiedliwości, a wyznawanie jej ustami – do zbawienia. (Rz 10, 6.8-10)

Słuchaj, Izraelu, Pan Bóg nasz, Pan jest jeden.
Wiara w to, że Jezus jest jedynym Panem, przyjęta sercem, prowadzi do sprawiedliwości. A wiara rodzi się z tego, co się słyszy, tym zaś, co się słyszy, jest słowo Chrystusa. (Rz 10, 17) Słowo Boże karmi i umacnia naszą wiarę. Bez słuchania Słowa trudno wytrwać w wierze. Poza tym, słuchanie drugiej osoby jest potrzebne do budowania wzajemnej więzi. Nieznajomość Pisma Świętego jest nieznajomością Chrystusa.

Panie, daj mi, proszę, łaskę jeszcze większego umiłowania Twojego Słowa, rozsmakowania się w Nim. Spraw, aby Twoje Słowo przeniknęło, przesiąknęło całe moje życie, moje serce, umysł i duszę. Niech Twoje Słowo będzie dla mnie fundamentem. Niech buduje moją wiarę i moją miłość do Ciebie, jedynego Pana, i niech będzie dla mnie szkołą miłości moich bliźnich. Rozpal we mnie taką miłość do Twojego Słowa, jaką Oblubienica darzy swojego Oblubieńca. Pragnę umiłować Słowo całym swoim sercem, całą swoją duszą, całym swoim umysłem i całą swoją mocą.

O Ty, którego miłuje dusza moja, wskaż mi, gdzie pasiesz swe stada,
gdzie dajesz im spocząć w południe, abym się nie błąkała.
Pociągnij mnie za sobą! Pobiegnijmy! (Pnp 1, 7.4)

Ucz mnie przestrzegać, Twego Prawa, i zachowywać je całym sercem. (Ps 119,34)

as