Gdy Elżbieta usłyszała pozdrowienie Maryi, poruszyło się dzieciątko w jej łonie, a Duch Święty napełnił Elżbietę. Wydała ona okrzyk i powiedziała: „Błogosławiona jesteś między niewiastami i błogosławiony jest owoc Twojego łona. A skądże mi to, że Matka mojego Pana przychodzi do mnie? Oto skoro głos Twego pozdrowienia zabrzmiał w moich uszach, poruszyło się z radości dzieciątko w moim łonie. Błogosławiona jesteś, któraś uwierzyła, że spełnią się słowa powiedziane Ci od Pana”. Wtedy Maryja rzekła:
„Wielbi dusza moja Pana,
i raduje się duch mój w Bogu, moim Zbawcy.
Bo wejrzał na uniżenie swojej służebnicy.
Oto bowiem odtąd błogosławić mnie będą
wszystkie pokolenia".

O Panie, jak wiele między ludźmi niewyrażonych napięć, gier, konfliktów, nieprzebaczeń. Jak łatwo czasem ulec pokusie kłótni lub urazy, której podłoże znaleźlibyśmy zupełnie w innym miejscu.... własnej historii.

Proszę Cię, ucz nas brać odpowiedzialność za jakość naszych spotkań i rozmów.... Niech kończą się - tak, jak u Maryi i Elżbiety - oddaniem chwały Tobie, który jesteś Prawdą i zbawiasz ufających Ci.

Marysia