Mądrość wywyższa swych synów i ma pieczę o tych, którzy jej szukają. Kto ją miłuje, miłuje życie, a kto dla niej rano wstaje, będzie napełniony weselem. Kto ją posiądzie, odziedziczy chwałę, a gdzie ona wejdzie, tam Pan błogosławi. Którzy jej służą, oddają cześć Świętemu, a miłujących ją Pan będzie miłował. Kto jej słucha, sądzić będzie narody, a kto do niej się przykłada, mieszkać będzie spokojnie. Kto jej zaufa, ten ją odziedziczy i posiadać ją będą jego pokolenia. W początkach powiedzie go trudnymi drogami, bojaźnią i strachem go przejmie, dręczyć go będzie swoją nauką, aż nabierze zaufania do jego duszy i wypróbuje go przez swe nakazy. Następnie powróci do niego po drodze gładkiej i rozraduje go, i odkryje mu swe tajemnice. A jeśliby zszedł na bezdroża, opuści go i odda w moc jego upadku.

Motyw mądrości powtarza się w Biblii w wielu miejscach.... Raz przejawia się jako prośba o nią, innym razem - jako jej apologia, wyraz zachwytu.

A ja.... sięgam modlitwą prośby głębiej, dalej - czy zatrzymuję się na tematycznym kręgu problemów i spraw? O co proszę Pana Boga na codzień?

I czy to naprawdę jest to, czego głęboko pragnie On - i ja?

Marysia