Szymon Piotr powiedział do nich: ”Idę łowić ryby”. Odpowiedzieli mu: ”Idziemy i my z tobą”. Wyszli więc i wsiedli do łodzi, ale tej nocy nic nie złowili. (............) Poszedł Szymon Piotr i wyciągnął na brzeg sieć pełną wielkich ryb w liczbie stu pięćdziesięciu trzech. A pomimo tak wielkiej ilości sieć się nie rozerwała. (.............) A gdy spożyli śniadanie, rzekł Jezus do Szymona Piotra: „Szymonie, synu Jana, czy miłujesz Mnie więcej aniżeli ci?” Odpowiedział Mu: „Tak, Panie, Ty wiesz, że Cię kocham”. Rzekł do niego: „Paś baranki moje”. I powtórnie powiedział do niego: „Szymonie, synu Jana, czy miłujesz Mnie?” Odparł Mu: „Tak, Panie, Ty wiesz, że Cię kocham”.  Rzekł do niego: „Paś owce moje”. Powiedział mu po raz trzeci: „Szymonie, synu Jana, czy kochasz Mnie?” Zasmucił się Piotr, że mu po raz trzeci powiedział: „Czy kochasz Mnie?” I rzekł do Niego: „Panie, Ty wszystko wiesz, Ty wiesz, że Cię kocham”.

Piotra przygniata poczucie winy. Próbuje ucieczki w pracę... ale nawet praca źle mu idzie.

Jezus je z nim śniadanie. Nie wysila się na tanie pocieszanie, gadanie o niczym dla stłumienia niepokoju, udawanie że nic się nie stało etc. Po prostu przy nim jest. Jak Przyjaciel, który wie i rozumie wszystko.

Dopiero po śniadaniu, gdy Piotr jest w lepszej kondycji fizycznej i nieco już oswoił się z faktem, że Pan powrócił - w najodpowiedniejszym momencie Jezus zaczyna rozmowę. Nie o zdradzie, ale o aktualnej sytuacji w relacji.

Z Tobą jest mądrość, która zna Twe dzieła...... Spraw, byśmy mieli jej choć małą kroplę.

Marysia