Ale Pan jest przy mnie jako potężny mocarz; dlatego moi prześladowcy ustaną i nie zwyciężą. Będą bardzo zawstydzeni swoją porażką, okryci wieczną i niezapomnianą hańbą. Panie Zastępów, Ty, który doświadczasz sprawiedliwego, patrzysz na sumienie i serce, dozwól, bym zobaczył Twoją pomstę nad nimi! Tobie bowiem powierzyłem swą sprawę. (Jr 20, 11, 12)

Domniemywam, że w prośbie Proroka o zobaczenie pomsty nad swoimi prześladowcami nie tyle chodzi o emocjonalną satysfakcję (chociaż, czemu nie?), co o zobaczenie własnego wyzwolenia z opresji zadawanej cudzą ręką, czyli kresu udręki.

Zosia