Trwajcież w karności! Bóg obchodzi się z wami jak z dziećmi. Jakiż to bowiem syn, którego by ojciec nie karcił? Wszelkie karcenie na razie nie wydaje się radosne, ale smutne, potem jednak przynosi tym, którzy go doświadczyli, błogi plon sprawiedliwości. Dlatego wyprostujcie opadłe ręce i osłabłe kolana! (Hbr 12, 7. 11-12)

My, którzy z łaski Bożej jesteśmy katolikami, nie powinniśmy marnować najpiękniejszych lat naszego życia, jak to niestety robi tyle nieszczęsnej młodzieży, pragnącej cieszyć się takimi dobrami, jakie nie przynoszą dobra, lecz owocują niemoralnością naszego współczesnego społeczeństwa. Musimy się zahartować do sprostania walkom, jakie z pewnością stoczyć musimy, aby wypełnić nasz program i zapewnić naszej Ojczyźnie, w niedalekiej przyszłości, dni radośniejsze i społeczeństwo moralnie zdrowe. A do tego wszystkiego trzeba: nieustannej modlitwy, by otrzymać od Boga tę łaskę, bez której nasze siły są daremne; organizacji i dyscypliny, byśmy w stosownym momencie byli gotowi do działania, i w końcu złożenia w ofierze naszych namiętności i nas samych, bo bez tego nie można osiągnąć celu.

Pier Giorgio Frassati, Turyn, 30 października 1922 r.

Każdy z nas jest powołany do wypełnienia jakichś zadań w Bożym Planie Zbawienia. Dlatego musimy się hartować do sprostania walkom, jakie nas czekają. Pamiętaj - życie to bitwa. Wyprostuj opadłe ręce i osłabłe kolana!

Ufaj Panu, bądź mężny, niech się twe serce umocni, ufaj Panu! (Ps 27, 14)

as