Chodzi o to, abyśmy już nie byli dziećmi, którymi miotają fale i porusza każdy powiew nauki na skutek oszustwa ze strony ludzi i przebiegłości w sprowadzaniu na manowce fałszu. Natomiast żyjąc prawdziwie w miłości sprawmy, by wszystko rosło ku Temu, który jest Głową, ku Chrystusowi. Z Niego całe Ciało, zespalane i utrzymywane w łączności dzięki całej więzi umacniającej każdego z członków stosownie do jego miary, przyczynia sobie wzrostu dla budowania siebie w miłości.
(Ef 4,14-16)

To w końcu mamy być jak dzieci czy nie mamy...

Małe słówko "jak": mamy być jak dzieci, ale nie mamy być dziećmi (oczywiście ta uwaga nie dotyczy osób w wieku dziecięcym ). Mamy żyć prawdziwie, w miłości i prawdzie, aby być pełnowartościowymi członkami Ciała Chrystusa i aby wzrastać wraz z Nim.

Żyć prawdziwie...

zz