Zrozumiejcie, że synami Abrahama są ci, którzy polegają na wierze. I stąd Pismo widząc, że w przyszłości Bóg na podstawie wiary będzie dawał poganom usprawiedliwienie, już Abrahamowi oznajmiło tę radosną nowinę: „W tobie będą błogosławione wszystkie narody”. I dlatego tylko ci, którzy polegają na wierze, mają uczestnictwo w błogosławieństwie wraz z Abrahamem, który dał posłuch wierze.

Aż cztery razy w tym krótkim fragmencie pojawia się słowo "wiara", różnie odmienione. Słowo przynosi potwierdzenie tego tematu, który proponuje nam Benedykt XVI. Wchodzimy w Rok Wiary.

Przypomina mi się uwaga o Abrahamie, usłyszana w pewnej konferencji: nie miał nic poza głosem Boga, który wcale nie był regularny, przewidywalny, nie dawał żadnej gwarancji. Żadnych objawień, zdarzeń, aniołów, bez Biblii ani brewiarza, kierownika duchowego, spowiednika, akcji liturgicznych, kaplic adoracji, uznanych rekolekcjonistów, duchowych autorytetów, diakonii rozeznawania...

Miał tylko Głos, który mówił do niego.

Dzisiaj możliwości jest więcej, ale.... czy nie jestem przez to ciut rozpieszczona?

I czy dzisiaj umiałabym tak zaryzykować, jak Abraham - pójść w nieznane za nieznanym Głosem?

Marysia