Oto powstał jakiś uczony w Prawie i wysławiając Jezusa na próbę, zapytał: „Nauczycielu, co mam czynić, aby osiągnąć życie wieczne?” Jezus mu odpowiedział: „Co jest napisane w Prawie? Jak czytasz?” On rzekł: „Będziesz miłował Pana, Boga swego, całym swoim sercem, całą swoją duszą, całą swoją mocą i całym swoim umysłem; a swego bliźniego jak siebie samego”. Jezus rzekł do niego: „Dobrześ odpowiedział. To czyń, a będziesz żył”. Lecz on, chcąc się usprawiedliwić, zapytał Jezusa: „A kto jest moim bliźnim?”.

Uczony zadawał pytania Jezusowi, a przecież odpowiedź miał w Słowie Bożym. Dlatego Jezus zwrócił jego uwagę na Słowo. Uczony najpierw musiał dobrze zinterpretować to, co napisane. A potem dopiero Jezus mu to szerzej wyjaśnił.

Wygodniej jest działać w drugą stronę: najpierw pytać Jezusa samemu o różne rzeczy, a dopiero potem sięgać po Słowo, żeby potwierdzało to, co mi się wydaje. Lecz dziś "jak czytasz?" pyta Jezus także i mnie.

Jak czytam Biblię? Niczego nie wiedząc i nie próbując się dowiedzieć o Niej, o Jej czasach, o Jej języku, o Jej autorach, opierając się tylko na przekonaniu, że Duch Święty podpowie i jakoś to będzie? A może w drugą stronę - tak bardzo naukowo, analitycznie i historycznie podchodzę do Niej, że brakuje już przestrzeni dla osobistego dialogu z Bogiem?

Spraw Panie, byśmy mogli na Twoje pytanie "Jak czytasz?" odpowiadać prawidłowo. Byśmy nie zaniedbali żadnej sfery poznawania Twojego Słowa.

Marysia