Nie łudźcie się! Ani rozpustnicy, ani bałwochwalcy, ani cudzołożnicy, ani rozwiąźli, ani mężczyźni współżyjący ze sobą, ani złodzieje, ani chciwi, ani pijacy, ani oszczercy, ani zdziercy nie odziedziczą królestwa Bożego. A takimi byli niektórzy z was. Lecz zostaliście obmyci, uświęceni i usprawiedliwieni w imię Pana naszego Jezusa Chrystusa i przez Ducha Boga naszego. (1 Kor 6, 9-11)

Usprawiedliwieni. Nie przez doskonałe wypełnienie Prawa. Nie przez własne uczynki. Usprawiedliwieni przez Ducha Boga naszego. Przez wiarę – w Bożą miłość, w Jego łaskawość, dobroć, miłosierdzie... Przez wiarę, że to Jezus jest Panem; że nie kto inny, ale właśnie Jezus, który samego siebie wydał jako ofiarę przebłagalną za nas, a którego Ojciec wskrzesił z martwych, że to właśnie On ma moc i prawo darować nam nasze winy.

Bo sercem przyjęta wiara prowadzi do usprawiedliwienia, a wyznawanie jej ustami - do zbawienia. Wszak mówi Pismo: Żaden, kto wierzy w Niego, nie będzie zawstydzony. (Rz 10, 10-11)

Muszę pielęgnować to maleńkie ziarenko mojej wiary. Wiara jest moją siłą. Na szczęście Bóg wspomaga Izraela swoją łaską. Dałem się znaleźć tym, którzy mnie nie szukali, objawiłem się tym, którzy o Mnie nie pytali. Cały dzień wyciągałem ręce do ludu nieposłusznego i opornego. (Rz 10, 20-21) Bo przecież Pan pragnie naszego usprawiedliwienia. Muszę zawsze o tym pamiętać. I o tym, że wymagania stawiane przez wiarę nie należą do rzeczy niewykonalnych.

Słowo to bowiem jest bardzo blisko ciebie: w twych ustach i w twoim sercu, byś je mógł wypełnić. (Pwt 30, 14)

Czyż nie wiecie, żeście świątynią Boga i że Duch Boży mieszka w was? (1 Kor 3, 16)

as