Gdy Jezus przemawiał, jakaś kobieta z tłumu głośno zawołała do Niego: Błogosławione łono, które Cię nosiło, i piersi, które ssałeś. Lecz On rzekł: Owszem, ale przecież błogosławieni ci, którzy słuchają słowa Bożego i zachowują je" (Łk 11,27-28)

"Bądź pozdrowiona, pełna łaski, Pan z Tobą". Cóż wspanialszego nad tę radość, o Matko Dziewico? I cóż może istnieć ponad tę łaską?... Zaprawdę "błogosławiona jesteś między niewiastami", bo zamieniłaś przekleństwo Ewy w błogosławieństwo; bo Adam, niegdyś przeklęty, przez Ciebie teraz dostąpił błogosławieństwa.

Zaprawdę „błogosławiona jesteś między niewiastami”, bo dzięki Tobie błogosławieństwo Ojca powstało nad ludźmi i wybawiło od dawnego przekleństwa.

Zaprawdę „błogosławiona jesteś między niewiastami”, bo przez Ciebie Twoi przodkowie dostępują zbawienia. Ty bowiem porodzisz Zbawiciela, który ich wybawi.

Zaprawdę „błogosławiona jesteś między niewiastami”, bo nie otrzymując nasienia nosiłaś owoc, który obdarza błogosławieństwem całą ziemię i uwalnia ją od przekleństwa rodzącego ciernie.

Zaprawdę „błogosławiona jesteś między niewiastami”, bo z natury będąc niewiastą, stajesz się prawdziwie Matką Boga. Skoro bowiem Ten, który ma się z Ciebie narodzić, prawdziwie jest Bogiem wcielonym, słusznie zwiesz się Bogarodzicą, skoro prawdziwie rodzisz Boga. Św. Sofroniusz z Damaszku.

Nutka