Rzekł do nich Jezus: „Zaprawdę, zaprawdę powiadam wam: Nie Mojżesz dał wam chleb z nieba, ale dopiero Ojciec mój da wam prawdziwy chleb z nieba. Albowiem chlebem Bożym jest Ten, który z nieba zstępuje i życie daje światu”. Rzekli więc do Niego: „Panie, dawaj nam zawsze tego chleba”. Odpowiedział im Jezus: „Jam jest chleb życia. Kto do Mnie przychodzi, nie będzie łaknął; a kto we Mnie wierzy, nigdy pragnąć nie będzie”.

Zabezpieczamy się i urządzamy. Kupujemy chleb, produkty spożywcze czasem na zapas, budujemy domy, kupujemy samochody, bierzemy kredyty, odkładamy na wakacje, pielęgnujemy ogródki, remontujemy mieszkania. I bardzo dobrze. "Czyńcie sobie ziemię poddaną.....".

Ale nawet jeśli zaopatrzę się we wszystko i zadbam, żeby nie brakowało niczego przez tydzień, miesiąc, rok - jest taki Chleb, z którego nijak nie da się zrobić zapasów.

Nie da się na zapas poczytać w niedzielę Biblii, żeby potem przez cały tydzień stała na półce. Nie da się odmówić jednych poniedziałkowych Nieszporów, żeby psalmy pozostały w sercu do następnego poniedziałku. Nie da się wziąć z tabernakulum Pana Jezusa do kieszeni - drugiego, trzeciego, do domu na zapas. Trzeba każdego dnia przyjść i wyciągnąć dłoń. I bardzo dobrze, bo leczy nas to z przekonania, że nasze życie i przyszłość jest w pełni zależne od nas.

Dziś. Mamy tylko to jedno: dziś.

Marysia