Ja uczyłem chodzić Efraima, na swe ramiona ich brałem; oni zaś nie rozumieli, że troszczyłem się o nich.
(Oz 11, 3)

W naukę chodzenia wpisane są upadki. Każde dziecko musi „parę” razy upaść zanim stanie mocno na nogach. Ale nawet bolesne lądowanie nie zniechęca małego dziecka do dalszego wysiłku, do stawiania kolejnych kroków.

Podobnie w naukę chodzenia po drogach wiary wpisane są upadki. Dotykają one każdego człowieka. Ale zawsze w chwilach słabości Ojciec Niebieski jest przy nas i nad nami czuwa. Może właśnie w takich chwilach jest szczególnie blisko nas – On nie tylko jest gotowy nam przebaczyć, ale wręcz bierze nas na swoje ramiona, przytula i swoją miłością uzdrawia rany zadane przez grzech. Żaden upadek nie powinien mnie załamywać i zniechęcać do stawiania kolejnych kroków w dążeniu do celu. Moc bowiem w słabości się doskonali. (2 Kor 12, 9)

Panie, daj mi siłę do powstawania z moich upadków.

I chroń to, co zasadziła Twoja prawica,
Latorośl, którą umocniłeś dla siebie.
(Ps 80, 16)

as