Naucz mnie, Panie, drogi Twoich ustaw, *
bym ich przestrzegał do końca.
Ucz mnie, bym przestrzegał Twego prawa *
i zachowywał je całym sercem.

Prowadź mnie ścieżką Twoich przykazań, *
bo przynoszą mi radość.
Nakłoń me serce do Twoich napomnień, *
a nie do zysku.

Odwróć moje oczy, niech nie patrzą na marność, *
udziel mi życia przez swoje słowo.
Oto pożądam Twoich postanowień, *
według Twej sprawiedliwości zapewnij mi życie.

Rozwój. To takie ludzkie. Ktoś kiedyś powiedział, że nie da się stać w miejscu - albo się rozwijasz, albo się cofasz. Coraz bardziej odkrywam prawdziwość tych słów. Ty mnie naucz, woła psalmista. Ty mnie prowadź. Ty mnie nakłoń. Na nowo odkrywam z podziwem, że Bóg jest zawsze Bogiem rozwoju i że z Nim nie da się długo stać w jednym miejscu. Bóg pociąga nas ku Sobie i... ku naszemu własnemu sercu.

Gotowość na zmiany pełna ufnej otwartości, przy jednoczesnym osadzaniu, przy ugruntowywaniu i pogłębianiu tego, co już jest uformowane w nas.

Ideał. Pragnienie. Cel.

 

Marysia