„Wy jesteście solą ziemi. Lecz jeśli sól utraci swój smak, czymże ją posolić? Na nic się już nie przyda, chyba na wyrzucenie i podeptanie przez ludzi.
Wy jesteście światłem świata. Nie może się ukryć miasto położone na górze. Nie zapala się też światła i nie stawia pod korcem, ale na świeczniku, aby świeciło wszystkim, którzy są w domu.
Tak niech świeci wasze światło przed ludźmi, aby widzieli wasze dobre uczynki i chwalili Ojca waszego, który jest w niebie”.
(Mt 5,13-16)

No to rachunek sumienia:
- czy jestem solą, a jeśli tak, to co ze smakiem tej soli... do czego się przydaję...
- czy jestem światłem, a jeśli tak, to czym świecę... i czy czasem zamiast oświetlać nie rażę po oczach...

Ile to już razy rozważałem te pytania. I wciąż na nowo trzeba...

zz